Με αυτή την ανέκδοτη φωτογραφία από μια παλαιότερη επίσκεψή της στο Ρέθυμνο ας αποχαιρετήσουμε την Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, ακαδημαϊκό, διευθύντρια για 30 χρόνια της Εθνικής Πινακοθήκης, καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης στην ΑΣΚΤ, μέλος του ΕΙΠ, και πολλών άλλων θεσμών. Η πολυετής θητεία της, η στιβαρή της γνώση και το μεγαλόπνοο όραμά της άφησαν εποχή στην […]
Συναυλίες λουλουδιών και εκρήξεις αστεριών προαναγγέλλουν την Άνοιξη, μιαν Άνοιξη ωστόσο αυτή τη φορά αναιμική, φοβισμένη, καταπονημένη από τον πόλεμο, δυστυχώς για μιαν ακόμη φορά προβληματική. Και ενώ τα ροδοκόκκινα μάγουλα του καλοκαιριού αχνο-διαγράφονται στον ορίζοντα, εγώ, ο υπογράφων, μαζί με πάρα πολλούς άλλους παραλλήλως σκεπτόμενους Έλληνες αναμαζώνουμε τα ίχνη αισιοδοξίας που μας απέμειναν και […]
Ναι, είμαι πάλι εδώ. Είμαι ο αληθινός, ο αναπότρεπτος γραφιάς ο δικός σας και είμαι πάλι εδώ. Ξέρω ότι με περιμένατε, ξέρω ότι αναζητούσατε με κάποια νοσταλγία (τι να έγινε άραγε αυτός), αναζητούσατε αυτό το κάτι προσωπικό που αναδύεται από την πέννα μου και που δεν βγαίνει από κανέναν άλλο γραφιά από τους πολλούς που […]
Η σκηνή σ’ ένα μικρό απέριττο σπίτι στο Μυλοπόταμο. Είναι Φλεβάρης και προχωρημένη η νύχτα. Ενώ ο άνεμος μανιασμένος φυσά και ενώ η καταιγίδα τελικά ξεσπά έτσι ώστε τα παραθυρόφυλλα του μικρού σπιτιού να τρίζουν σαν έτοιμα να σπάσουν, ο Κρητικός καλλιτέχνης ατάραχος, καθισμένος μπροστά στο αναμμένο τζάκι επιμένει με νοσταλγική διάθεση ν’ ανασυνθέτει με […]
Η παραδοσιακή γιορταστική ατμόσφαιρα που απαιτούν οι μέρες αυτές οι χριστουγεννιάτικες δεν ταιριάζει τόσο με το κλίμα του σημερινού άρθρου. Η θέα προς τη θάλασσα που επαγγέλλομαι δεν είναι ταιριαστή, αφού μια ήρεμη καταγάλανη θάλασσα δεν υπάρχει συνήθως αυτές τις χειμωνιάτικες μέρες. Σας προτρέπω λοιπόν να επιλέξετε τη θέα προς μια νοητή θάλασσα φουρτουνιασμένη, με […]
Είναι μεγάλη η στιγμή που για πρώτη φορά η ζωή ανατέλλει. Μόνο που εκείνη την μεγάλη στ’ αλήθεια στιγμή, ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να την καταγράψει και να την ανακαλέσει διότι είναι ανώριμος, άγουρος ακόμη. Όμως και πάλι, δεν αργεί να έρθει η ώρα που εγώ, εσύ, όλοι μας, συνειδητοποιούμε για πρώτη φορά πως […]
Από τη στιγμή που θυμούμαι τον εαυτό μου συγκροτημένο και ανεξάρτητο αισθάνομαι πως ταξιδεύω. Ένας απροσδιόριστος άνεμος φουσκώνει τα πανιά, σπρώχνοντας το πλοίο της ζωής μου όπου θέλει ο θεός. Ο άνεμος δυναμώνει. Ο ορίζοντας ανέρχεται, ο ορίζοντας κατέρχεται. Άραγε, μας αγάπησε κανείς, σ’ όλη αυτή τη διαδρομή, ή μήπως ολομόναχοι συνεχίζομε ένα ταξίδι χωρίς […]
Θέλοντας και μη, εκόντες – άκοντες, αφήσαμε την ιστορία του κορονο-ιού στην αποκλειστική δικαιοδοσία των άχρωμων και απρόσωπων ιατρικών εργαστηρίων, των διπλών – τυφλών κλινικών μελετών, των λοιμωξιολόγων και (αναπόφευκτα) των φαρμακευτικών εταιριών. Καμιά αντίρρηση δεν θα είχα για όλα αυτά, άλλωστε κι η αφεντιά μου τυγχάνει να έχει ορκιστεί στον Ιπποκράτη κάποιαν αξέχαστη ημέρα […]
– Επιτέλους, ποιος είναι αυτός ο παράφρων που τολμά να ταράζει την ηρεμία μας και να καταβυθίζει τα χρηματιστήρια του κόσμου κάνοντάς τα να μοιάζουν με βαρκούλες μέσα σε μια φουρτούνα τρελή; – Ένας ιός είναι φίλε μου, απλά και μόνο ένας ιός. – Με δουλεύεις ρε; Ο Θωμάς είχε εκνευρισθεί και η αγριοφωνάρα του […]
Ώστε έτσι λοιπόν! Έρχεται, καταφθάνει, φρενιασμένος και ασυγκράτητος. Διψά για θύματα, για θάνατο ή σωστότερα για πολλές χιλιάδες προαναγγελθέντες θανάτους. Να λοιπόν, που βρέθηκε ένας …κορονο-ιός να φέρει τα πάνω – κάτω, να βάλει φραγμό στην ακόρεστη δίψα για κατανάλωση, για ταξίδια, στην ατελεύτητη αναζήτηση μιας ανομολόγητης εικονικής ευτυχίας. Έχει τη δύναμη να καταργεί ακόμη […]
