Αν ξαναγύριζε ο Χριστός στη γη…

Πάνε πολλά χρόνια που ο τραγουδιστής Γιώργος Πολυχρονιάδης είχε πει ένα τραγούδι που κέρδισε το Α’ βραβείο στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, και έλεγε: «Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη μας δεν πρόκειται κανείς να σε σταυρώσει. Δε θα φορέσεις πια αγκάθινο στεφάνι ούτε χολή κανένας θα σου δώσει. Είμαστε πια πολιτισμένοι πάλιωσε πια ο Γολγοθάς έχουμε θάλαμο αερίων θα σε τελειώσουμε με μιας! Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη μας δε θα `σαι απ’ τον Άννα στον Καϊάφα να σε κρίνει. Ούτε και θα γυρνάς στράτα τη στράτα ο όχλος να σε τραβάει και να σε φτύνει. Είμαστε πια πολιτισμένοι όλα μας τώρα είν’ απλά βγάζουμε τόσες αποφάσεις μέσα σε είκοσι λεπτά… Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη μας δε θα `χουμε σταυρούς, καρφιά και λόγχες, δε θα πονέσεις. Τώρα αλλάξανε πολύ αυτές οι μόδες έχουμε ακόμα και στο θάνατο ανέσεις. Είμαστε πια πολιτισμένοι έχουμε πια εξελιχθεί έχουμε βόμβες νετρονίου και θα πεθάνεις στη στιγμή!».
Και τώρα σήμερα, όχι πια οι Ρωμαίοι και οι Εβραίοι, αλλά εμείς που περήφανα αποκαλούμε τον εαυτό μας Χριστιανό… που στο όνομά του βοηθάμε (αν βοηθάμε βέβαια) μόνο έλληνες, που δίνουμε αίμα μόνο για να σωθούν έλληνες. Αναρωτιέμαι… Πως θα βλέπαμε σήμερα και τι θα κάναμε σε αυτόν τον άνδρα, με τις οπωσδήποτε ακόμα και σήμερα «περίεργες» και «ανεφάρμοστες» ιδέες του για σχέσεις και συμπεριφορές…
Δεν θα τον κατηγορούσαν άραγε οι στρατοκράτες για δειλό ειρηνιστή; Είναι πολύ πιθανόν να τον κυνηγούσαν οι εθνικιστές και οι ρατσιστές για επικίνδυνο διεθνιστή! Οι πλούσιοι θα τον τιμωρούσαν μάλλον σαν επικίνδυνο ταραχοποιό! Δεν θα τον απέρριπταν άραγε οι επαναστάτες σαν ονειροπόλο; Οι θρησκευόμενοι κατά πάσα πιθανότητα θα τον απέρριπταν σαν αιρετικό, αφού θα είχε περιφρονήσει τις ιεροτελεστίες και μόνο τον Θεό και τους συνανθρώπους μας θα έλεγε να αγαπάμε. Όσοι είναι πουριτανοί, το πιθανότερο είναι πως θα τον αρνιόταν με μίσος, γιατί προτιμά την συντροφιά από μέθυσους και πόρνες, από τα καθώς πρέπει μέλη τις εκκλησίας και σε κάθε ευκαιρία τρώει και πίνει με «αμαρτωλούς». Οι σοφοί και μορφωμένοι θα αγανακτούσαν, αν θα άκουγαν πως μόνο αν γίνουμε σαν τα παιδιά θα σωθούμε. Αλλά και οι αναρχικοί θα τον απέρριπταν αμέσως, γιατί για βασιλεία των ουρανών μιλάει και είναι κάτι από παραπάνω βέβαιο, πως θα τον καταδίκαζαν ως επικίνδυνο κουμουνιστή και αναρχικό όσοι υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα …Ακόμα είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα τον καταδίκαζαν οι δικαστές, γιατί αψηφά τους ανθρώπινους νόμους, και την οργανωμένη κοινωνία του χρήματος, την πετά στα μούτρα τους. Θα τον κατασυκοφαντούσαν όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που υπηρετούν την ταξική ολιγαρχία και πλουτοκρατία, γιατί αυτός διδάσκει πως όσοι έχουν δύο χιτώνια, πρέπει το ένα να το χαρίζουν. Και όλοι όσοι είναι έτοιμοι με τον σταυρό στο χέρι να σφάξουν μετανάστες και βάρβαρους, να δίνουν τροφή και θαλπωρή μόνο στους δικούς τους, κατά πάσα πιθανότητα θα τον σταύρωναν πρώτοι, γιατί αυτός διδάσκει την αγάπη προς αλλήλους.
Επίσης πρώτοι από όλους οι κεφαλαιοκράτες δεν θα τον απέρριπταν; Αυτοί που πρώτοι παίρνουν θέση για να τον λατρέψουν στην επέτειο της γέννησης του και της σταύρωσης του… Και δεν θα τον εξόντωναν με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσαν, αν τους μιλούσε για ανακατανομή του πλούτου;
Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσοι από εμάς δεν θα έβρισκαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, κάποιο σημείο στην ζωή και τις διδασκαλίες αυτού του «ανθρώπου», που θα αναφέρονταν στον τρόπο ζωής μας και θα το αισθανόμασταν σαν απειλή…
Εσύ λοιπόν υποτίθεται καλέ Χριστιανέ που τρως και πίνεις και έχεις πολλές φορές μεγάλη εξουσία και έλεγχο, αλλά αδιαφορείς για την κατάντια γύρω σου, την φτώχεια και την ανέχεια του συνανθρώπου σου, αναρωτιέμαι λοιπόν…
Αν πραγματικά πιστεύεις και αγαπάς τον Χριστό, δεν θα πρέπει να ακολουθείς έστω και στο ελάχιστο αυτά που πίστευε και δίδαξε; Δεν θα πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναλογιστείς πως δεν μπορείς να υπηρετείς συγχρόνως δύο αφέντες… το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα; Δεν θα πρέπει επιτέλους να πάψεις να σκοτώνεις, να διαχωρίζεις και να κακοποιείς τους πάντες και τα πάντα στο όνομα Του;
Αλλά όπως λέει και ο Χαλίλ Γκιμπράν. «Κάθε 100 χρόνια πάνω στο ψηλό βουνό ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, συναντιόταν με τον Χριστό των Χριστιανών (αυτόν που υποτίθεται ότι πιστεύουν οι χριστιανοί).
Και κάθε φορά χώριζαν με τον πρώτο να λέει στον δεύτερο. Φίλε μου εμείς οι δύο δεν θα συμφωνήσουμε μάλλον ποτέ!».
Εγώ, εσύ, ο καθένας μας, που πάμε στην εκκλησία με τουαλέτα και κουστούμι, για χίλιους άλλους λόγους και όχι γιατί πραγματικά πιστεύουμε, ας θυμόμαστε τουλάχιστον πως σημασία έχει καθένας στη ζωή του να κάνει το καλό και να μην κάνει το κακό!
Καλή ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους.
ΥΓ. μερικά σημεία του κειμένου είναι από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Άμμος και αφρός» τροποποιημένα. Ο Χαλίλ Γκιμπράν ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στον Λίβανο στις 6 Ιανουαρίου του 1883. Το σημαντικότερο έργο του είναι «ο κήπος του προφήτη». Τα εκατομμύρια των αραβόφωνων λαών που γνωρίζουν τα κείμενά του, τον θεωρούν διάνοια της εποχής του.