Εντελώς απαράδεκτο
Του ΓΙΩΡΓΗ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗ
Αναφέρομαι σε πρόσφατα αλλά και παλαιότερα γενόμενα όπου ένας βουλευτής αποχωρεί από το κόμμα που έχει εκλεγεί ως προφανώς έχει δικαίωμα αλλά, δεν πάει σπίτι του που ηθικά είναι επίσης καθήκον του αλλά προσχωρεί σε άλλο κόμμα.
Δυστυχώς το Σύνταγμα δεν απαγορεύει αυτή την ανομολόγητη πράξη που πρόσφατα έχει γίνει της μόδας. Πως εκλέγεται κανένας βουλευτής σε ένα κόμμα;; Υπόσχεται στους ψηφοφόρους ότι αν εκλεγεί θα υπηρετήσει τα νόμιμα δικαιώματα και του λαού και της πατρίδας μέσα από το κόμμα που θεωρεί ότι τον εκφράζει και ότι μέσω αυτού θα προστατεύσει καλλίτερα τα λαϊκά συμφέροντα. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι που χρόνια υπήρξαν μέλη ενός κόμματος, που ενδεχομένως τους είχαν ανατεθεί και υψηλά καθήκοντα ξαφνικά να μεταπηδούν σε άλλο κόμμα και να δίδουν την εντύπωση ή ορθότερα την βεβαιότητα ότι αυτό που ιδιοτελώς τον ενδιέφερε ήταν θέση και το ίδιο συμφέρον και ουδέν έτερο. Φυσικά και αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα έκαστου να διαφωνήσει με αποφάσεις του κόμματός του και αν αυτή η διαφωνία είναι αγεφύρωτη, η μοναδική ηθικά και πολιτικά απόφαση που μπορεί να πάρει είναι ή να συμφωνήσει με την πλειοψηφία και αν αυτό δεν το μπορεί να πάει στο σπιτάκι του και όχι προκειμένου να μην χάσει τα ουκ ολίγα προνόμια που απολαμβάνει ως βουλευτής να πάει τρέχοντας σε άλλο κόμμα.
Το φαινόμενο αυτή την δύσκολη εποχή έχει πάρει διαστάσεις που κάνει κανένα να ανησυχεί για το πόσο εξασθενεί η αξιοπρέπεια και η αίσθηση της στοιχειώδους ηθικής υπόστασης και του χρέους κάποιων που μέχρι πρότινος είχαν επιλεγεί με την προσδοκία ότι θα φανούν αντάξιοι των προσδοκιών και αυτών που τους εμπιστεύθηκαν και τα όσα οι ίδιοι είχαν υποσχεθεί.
Φυσικά και, το κόμμα που τους υποδέχεται, φαίνεται σαφώς ότι αυτό που το ενδιαφέρει δεν είναι η εντιμότητα αυτών που προσχωρούν αλλά τα «νούμερα».
Τέλος το «νόσημα» αφορά και πρώην αξιωματούχους μεγάλων συνδικάτων που ωρύονταν υπέρ ενός κόμματος και μόλις αυτό φάνηκε να συρρικνώνεται πήγαν τρεχάτοι σε άλλο με όχι ανιδιοτελείς προσδοκίες. Εδώ μπορεί να προστεθεί και η απορία αν ένας που πάει σε ένα κόμμα τι μετράει για την πρόσληψή του, το νούμερο ή το ποιόν του νέου που προσχωρεί ;;
Τέλος θα μπορούσε να επισημάνει κανένας μια εύλογη και τρέχουσα απορία αν, η συνδρομή και η συμπαράσταση ενός κόμματος σε κάθε είδους και σκοπιμότητας απεργίας αρκεί αυτό να στρέφεται εναντίον της οικονομίας και της κυβερνητικής σταθερότητας, αποτελεί εθνικό καθήκον ή, ταυτίζεται σε μια ευτελή και ηθικά απαράδεκτη προσδοκία αύξησης ποσοστών ενός κόμματος που λειτουργεί για ιδιοτελή συμφέροντα εντός και Εκτός αυτής της παράταξης. Να σκεφθεί κανένας ότι μια από τις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης είναι και η ακρισία και η σύγχυση που δημιουργεί στη ψυχραιμία του απλού ανθρώπου.
Υ.Γ. Άκουσα ότι προτίθενται να απεργήσουν οι Νεκροθάφτες, αφού λέει, έχουν τη διαβεβαίωση ενός «ζωηρού» κόμματος ότι θα τους συμπαρασταθούν όπως αρμόζει σε κάθε φερέγγυο και πειστικό πολιτικό σχηματισμό που εγγυάται το μέλλον της χώρα που το γέννησε με εξωσωματικό τοκετό….
