Η Αροδαφνούσα είναι ένα από τα πολυτραγουδησμένα δημοτικά τραγούδια της Κύπρου το οποίο διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας από στόμα σε στόμα. Το τραγούδι πραγματεύεται το θέμα «έρωτας-θάνατος» και μπορεί να λεχθεί ότι διατηρεί στοιχεία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Σύμφωνα με την παράδοση η Αροδαφνούσα ήταν μια πεντάμορφη χωριατοπούλα από το χωρίο Χούλου της Πάφου που θάμπωσε τον ρήγα με την ομορφιά της και την είχε ερωμένη. Από την Χούλου ο μύθος παίρνει την Αροδαφνούσα στο άλλο άκρο του νησιού, στο κάστρο της Καντάρας, στη Κερύνεια, όπου μια από τις Ρήγαινες της Κύπρου, η Ρήγαινα Ελεονώρα αιχμαλωτίζει την Αροδαφνούσα που ο Φράγκος Ρήγας της Κύπρου, Πέτρος, αγάπησε. Η Αροδαφνούσα έμεινε έγκυος, ακριβώς όταν ο Ρήγας έφευγε για να πολεμήσει στους Αγίους Τόπους. Η Ρήγαινα περίμενε έως ότου ο Ρήγας ήταν μακριά και ακίνδυνος, και κατόπι κλείδωσε την Αροδαφνούσα στο κάστρο για να λιμοκτονήσει και τελικά να την σκοτώσει. Το ποίημα είναι γραμμένο σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Το μέτρο τούτο προσδίδει στο ποίημα μιαν ιδιαίτερη χάρη τόσο στην ευφωνία όσο και στη μελοποίηση. Ακόμη η ομοιοκαταληξία που χρησιμοποιεί ο λαϊκός ποιητής, συνταιριασμένη με τις σωστές στην κάθε περίπτωση λέξεις της κυπριακής διαλέκτου, κάνει το ποίημα ιδιαίτερα ελκυστικό.
Αυτά αναφέρει η επίσημη παράδοση για το σημαντικό αυτό παραδοσιακό τραγούδι της Κύπρου.
Η χαρισματική γραφή του Γιώργη Καλογεράκη ωστόσο έδωσε μια άλλη διάσταση στο ερωτικό αυτό δράμα που μας συγκλόνισε το βράδυ του Σαββάτου στο θέατρο «Ερωφίλη» στη Φορτέτζα.
Όπου η πεντάμορφη Αροδαφνούσα αναδείχτηκε η Κύπρος μας και τα μαρτύριά της και η ψυχή μας γέμισε εθνικό μεγαλείο με τα τελευταία λόγια του έργου:
«Το σπόρο τον Ελληνικό
στη νήσο θα κρατήσω
Τσι ξενομπάτες που’ρθασι
θ’ αληκοντίσω πίσω».
Είναι δύσκολη η γραφή του Γιώργη Καλογεράκη που συμβαδίζει στα χνάρια των μεγάλων κλασικών της Κρητικής Αναγέννησης. Κι όμως το κείμενο αναδείχτηκε εξαιρετικά από τους ηθοποιούς που με την καθοδήγηση και τις ευρηματικές ιδέες του Απόστολου Κουγιτάκη μεγαλούργησαν.
Μικροί μεγάλοι κάπου σαράντα συντελεστές δεν υστέρησαν. Ακόμα και ο μικρότερος ρόλος αποδόθηκε άψογα δικαιώνοντας τις ατέλειωτες πρόβες στο χώρο εκδηλώσεων της Κοιμήσεως Θεοτόκου Μασταμπά. Το έργο υποστήριξε εξαιρετικά και η θαυμάσια μουσική του Αντώνη Ζαχαράκη που βρέθηκε σε στιγμές έμπνευσης, έτσι ώστε να προσθέτει η κάθε του δημιουργία συγκίνηση στα παραδοσιακά ακούσματα που οπωσδήποτε συγκινούν και τον πλέον αδιάφορο θεατή.
Εξαιρετική η διανομή έδωσε την ευκαιρία σε κάθε ηθοποιό να αναδείξει τις δυνατότητές του.
Ενώ κάθε ηθοποιός αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά οφείλουμε να προσθέσουμε ότι ο Ρήγας και η Ρήγισσα «έκλεψαν» την παράσταση. Ο Απόστολος Κουγιτάκης έδεσε καταπληκτικά με την εκρηκτική Άρτεμις Βροντζάκη για να απολαύσει το κοινό ανεπανάληπτες ερμηνείες. Και η «Αροδαφνούσα» Ηρακλεία Κουιδή, ήταν μια καλλονή επί σκηνής με φωνή αγγέλου.
Φάνηκε ότι η παράσταση είχε δουλευτεί εξαιρετικά και δικαιολογημένα προκαλεί την περηφάνια της Ιεράς Μητρόπολης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου που είχε την ευθύνη της παραγωγής.
Ήδη το έργο «ταξιδεύει» και σε άλλες πόλεις κάτι αναγκαίο για τους συντελεστές που πάσχισαν για να μας παρουσιάσουν μια τόσο άρτια παράσταση. Ο κόπος πρέπει να δικαιώνεται. Και το έργο αξίζει να παρουσιαστεί και πέρα από το νησί μας.
