Μια επώδυνη συμφωνία έχει επιτέλους επιτευχθεί, αλλά μέχρις ότου επιτευχθεί, οι δανειστές έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Η συμπεριφορά των δανειστών με την Ελλάδα θα καταγραφεί σαν μια μόνιμη ντροπή για την Ευρώπη.
Για τη συμπεριφορά ειδικά της Γερμανίας θα πρέπει να ψάξει κάποιος αρκετά για να βρει έναν κατάλληλο χαρακτηρισμό. Γεγονός είναι ότι την Ευρώπη ελέγχουν οι πιο ακραίοι συντηρητικοί πολιτικοί, οι οποίοι βέβαια θα κριθούν και εκείνοι στην ώρα τους.
Η μεγαλύτερη νίκη της ελληνικής κυβέρνησης (εκτός του ότι αποφύγαμε τα χειρότερα) ήταν ότι πέτυχε την πολιτικοποίηση και τη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος, κάτι που είναι πολύ σπουδαίο.
Σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες για τη χώρα, εγώ θα ήθελα να ζητήσω να δουλέψει λίγο η μνήμη μας. Η μνήμη είναι το μεγάλο χάρισμα που έχουν τα έλλογα όντα. Η μνήμη είναι εκείνη που τους βοηθά να κρίνουν, να επιλέγουν, να συγκρίνουν, να αμύνονται. Γι’ αυτό συχνά – πυκνά πρέπει ο καθένας να επιστρατεύει τη μνήμη του για καταλάβει που πάει αληθινά και να βεβαιωθεί ότι δεν είναι έρμαιο δημαγωγίας και προπαγάνδας.
Ας προστρέξομε λοιπόν στη μνήμη, κι ας θυμηθούμε τι γινόταν στην Ελλάδα πριν από 10 – 11 χρόνια. Ποιο ήταν τότε το μέγα κοσμοϊστορικό γεγονός;
-Οι Ολυμπιακοί αγώνες!
Ο Θωμάς έβγαλε φωνή μεγάλη.
-Πλέαμε τότε σε πελάγη ευτυχίας. Πατριωτικές κορώνες, εορτές, τελετές, αρχαιοελληνικές κορώνες, χρήμα ζεστό και πολύ κυλούσε στην Ελλάδα, αυτή την Ελλάδα που βλέπομε σήμερα, μετά 11 χρόνια να καταρρέει, να απειλείται με έξοδο από την ευρωζώνη, να ταπεινώνεται με τρόπο φρικαλέο. Πως συμβιβάζεται άραγε η εικόνα η τότε εικόνα με τη σημερινή;
-Απλά, δεν συμβιβάζεται. Απλά δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι όλα τότε έγιναν τυχαία, αφού όλα γινόταν με δανεισμό, αυξάνοντας ακόμη πιο πολύ τον ήδη μεγάλο δανεισμό μας ως χώρας. Πως άραγε ελαμβάνοντο τότε οι αποφάσεις για έργα τόσο δαπανηρά και τελετές χωρίς κάποια επίγνωση, πρόβλεψη και σχεδιασμό, για την κατάληξη που θα είχε όλη αυτή η φιέστα.
Η διενέργεια των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένα μόνο -το πιο χτυπητό- παράδειγμα. Έγιναν πάρα πολλά, που θα τα θυμηθούμε αν απλά βάλομε λίγο τη μνήμη να δουλέψει. Αυτό ας γίνει, και όχι την εύκολη λύση να «φορτώνομε» αβασάνιστα τα σημερινά δεινά στη σημερινή κυβέρνηση. Την υπερχρέωση της χώρας δεν την έφερε σίγουρα αυτή η κυβέρνηση. Τις τράπεζες δεν τις «έκλεισε» βέβαια «ο Τσίπρας» όμως αβασάνιστα κραυγάζουν κάποιοι αφού αυτό τους βολεύει να λένε. Τα δεινά της Ελλάδας έχουν τις ρίζες τους σε πολλά, παλιά, θανάσιμα αμαρτήματα.
Ας μην το αποφεύγομε, αναζητώντας εύκολες δικαιολογίες. Ας βάλουμε απλά λίγο τη μνήμη να δουλέψει, και τότε αμέσως θα κατανοήσουν την αλήθεια και θα ερμηνεύσουν τα γεγονότα οι πολίτες αυτής της σκληρά δοκιμαζόμενης χώρας.
*Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός, μέλος ΣΥΡΙΖΑ
