Νομίζω ότι η σημερινή κυβέρνηση διακατέχεται από μια καλόπιστη νοοτροπία σύγκρουσης, που δεν δικαιολογούν οι περιστάσεις.
Θεωρείται ως δεδομένο ότι η Ευρώπη δεν θα διακινδυνεύσει το κύρος της και θα υποχωρήσει μπροστά στη πίεση που θα ασκήσει η ελληνική πλευρά, αλλιώς γυρνάμε στο εθνικό μας νόμισμα που θα λύσει τα προβλήματά μας.
Δεν μπορώ να κρύψω ότι θα ευχόμουνα να συμβαίνει αυτό, καθώς επικροτώ τις γενικές αρχές του συ.ριζ.α. και ελπίζω ότι οι αντιανθρωπιστικές δυνάμεις που διαφεντεύουν τον κόσμο θα υποταχθούν στα θεμελιώδη δικαιώματα της ζωής.
Όπως επίσης ότι η δραχμή θα ήταν το μαγικό ραβδί, που θα μας έλυνε τα οικονομικά προβλήματα και θα μεταμόρφωνε το κράτος εξαφανίζοντας τη φτώχεια.
Ιδιοσυγκρασιακά είμαι αθεράπευτα εύπιστος χωρίς αντίληψη κινδύνου, κάτι που το έχω πληρώσει πανάκριβα για αυτό πλέον είμαι πολύ επιφυλακτικός σε όλους και όλα.
Έμαθα με τον χειρότερο τρόπο την ύπουλη κι αρπακτική νοοτροπία τραπεζικών εταιρειών που παραπλανούν αποκομίζοντας μεγάλα και σίγουρα κέρδη εκμεταλλευόμενοι ανθρώπινες αδυναμίες.
Πιστεύω πολύ στην τήρηση έννομης τάξης για προστασία της κοινωνίας και τη θεωρώ ως μια απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο ενός κράτους, η οποία αποτελεί και το βασικό δείκτη διαβάθμισης ευημερίας.
Για αυτό χρειάζεται να γίνει κατανοητό ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι μόνη κι ανήμπορη απέναντι στην οργανωμένη διεθνή οικονομία να περπατάει ξυπόλητη σε σπασμένα γυαλιά.
Ξυπόλητη, γιατί δεν διασφαλίζει με ποιό τρόπο θα αντιδράσει, ώστε να εφαρμόσει μια αναπτυξιακή πολιτική διεξόδου που θα μας επιτρέψει να κερδίσουμε την αυτοδυναμία μας.
Σπασμένα γυαλιά, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία μας ίσως το ανάποδο, αλλά μόνο να πάρουν τα λεφτά τους πίσω και να μην πληρώνουν αυτοί τους μισθούς και τις συντάξεις της Ελλάδας.
Αυτές τις ώρες κρίνεται αν η χώρα θα παραμείνει εντός ευρωζώνης, και πιστεύω ότι μόνο με την χρήση ανεξάρτητων θεσμών και δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούμε να διεκδικήσουμε την νόμιμη μοίρα μας.
Πρόεδρος του ευρωπαϊκού δικαστηρίου είναι ο κ. Σκουρής επί σειρά ετών, και ίσως θα μπορούσε να συσταθεί μια εθνική επιτροπή Ελλήνων εγνωσμένου κύρους για να προτείνει λύσεις που θα δώσουν κουράγιο.
Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα μετά την επανάσταση του 1821 ήταν πάντα υπό το ζυγό χρέους και ήταν ένα υβριδικό κράτος που δανειζόταν ανέκαθεν εκτός από χρήματα το κυριότερο θεσμούς και τεχνοτροπίες που δεν ταιριάζουν στην ελληνική πραγματικότητα.
Έτσι θεωρώ δεδομένη την ανάγκη για μια αυτοκάθαρση του πολιτικού μας συστήματος με ένα σύνταγμα που θα εμπνέει και θα παρέχει μια αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα στον ελληνικό λαό ότι τηρούνται οι οικουμενικές αρχές της δημοκρατίας.