Ένας έφηβος είδε ένα ωραίο ζευγάρι παπούτσια, άριστης ποιότητας, Νο 48. Χωρίς πολύ σκέψη, το αγόρασε με ενθουσιασμό χωρίς να τα δοκιμάσει. Στο σπίτι διαπίστωσε ότι ήταν πολύ μεγάλα του, μιας κι αυτός φορούσε Νο 45. Τώρα το μόνο που του έμενε, ήταν να ελπίζει, ότι μεγαλώνοντας, θα φτάσει το πόδι του στο Νο 48, γιατί η επιστροφή δεν γινόταν δεκτή. Επειδή όμως τα πλήρωσε, αποφάσισε να τα φορά, κι ας γελά ο κόσμος.
Πάντα μια παραβολή, μια ιστορία βοηθά στην κατανόηση ενός θέματος.
Στη δικιά μας περίπτωση, η σημερινή Δημοτική αρχή υιοθέτησε μια, ομολογουμένως, ιδανική πρόταση, του καθηγ. Βλαστού, βιώσιμης κινητικότητας των πολιτών ενός Δήμου, χωρίς πολύ σκέψη αλλά με πολύ ενθουσιασμό «αγόρασε τα ωραία παπούτσια Νο 48 με χρήματα του ΕΣΠΑ, ενώ φορούσε Νο 45!». Και τούτο γιατί:
• η παιδεία των πολιτών του Δήμου μας, στη φιλοσοφία της πρότασης του κ. Βλαστού, βρίσκεται σε εφηβική ηλικία, λόγω αντικειμενικών συνθηκών και
• το ανάγλυφο του Δήμου (όχι επίπεδο), που είναι καθοριστικό για την επιτυχία της εφαρμογής της, δεν έχει καμία σχέση με εκείνο της Ολλανδίας ή της Δανίας.
Με μεγάλο ποσοστό απορροφησιμότητας κονδυλίων ΕΣΠΑ, η σημερινή Δημοτική αρχή υλοποίησε το μεγαλύτερο μέρος της πεζοδρόμησης της πόλης, χωρίς να υλοποιήσει παράλληλα συμπληρωματικά έργα αναπλήρωσης των χαμένων θέσεων στάθμευσης. «Επειδή όμως τα πλήρωσε, αποφάσισε να τα φορά, κι ας γελά ο κόσμος». Στη προκειμένη περίπτωση ο κόσμος γελά… από τα νεύρα του, που οσονούπω θα σπάσουν!
Κύριο μέλημα της επόμενης Δημοτικής αρχής θα είναι η προσπάθεια ισορρόπησης με έργα συμπληρωματικά και ρεαλιστικά, ώστε η αβίωτη, όπως εξελίσσεται, σημερινή κινητικότητα να καταστεί βιώσιμη.
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «Ρέθυμνο Αξίζεις» του Θοδωρή Νίνου
