Με παγκόσμια και εθνική οικονομική κρίση και με τη χώρα πνιγμένη ως τον λαιμό στα χρέη και με την ανεργία να κυριαρχεί σε ένα θηριώδες ποσοστό και τους νέους όσα προσόντα και αν έχουν να μη βρίσκουν δουλειά και όσοι βρίσκουν οι αμοιβές τους κατά τη διάθεση του εργοδότη να μη φθάνουν ούτε για ζήτω!
Μ’ αυτή τη συγκυρία λοιπόν η Ελλάδα απέκτησε Αριστερή κυβέρνηση, με εκλογές ελεύθερες και ωραίες και Δεξιά αντιπολίτευση με νέο αρχηγό, αλλά με παλαιό όνομα και δοκιμασμένο κατά το παρελθόν. Βέβαια το κόμμα της Αριστεράς με τον νέο αρχηγό έγινε κυβέρνηση, αλλά η Αριστερά αυτή διασπάστηκε χωρίς σοβαρό πλήγμα στη σύνθεσή της.
Τώρα τι σας λέω, γνωστά πράγματα.
Το θέμα είναι πόσοι από τους ψηφοφόρους που ψήφισαν Αριστερά είναι ευχαριστημένοι από την κυβέρνησή τους και θα την ξαναψηφίσουν προσεχώς όταν κληθούν στις κάλπες, αυτό είναι δουλειά που απασχολεί τους εκλογολόγους και τους πολιτικούς κατ’ επάγγελμα.
Ο υπογράφων δεν έχει ούτε μαντική ικανότητα ούτε πείρα εκλογολογική παρά το γήρας του και την πολιτική του διαδρομή ως πολίτης, κάποιας άλλης Αριστεράς βέβαια, που και αυτή σήμερα δεν είναι στις καλές της επιδόσεις και ελπίδες για το μέλλον.
Ούτω πως και ο υπογράφων πλέει σε πελάγη σύγχυσης περί τα πολιτικά και ιδίως της Αριστεράς γενικά τις φήμες και τις μνήμες.
Δεν θέλω σήμερα οι νέοι πολίτες που συμβαίνει να είναι αριστεροί να λάβουν υπ’ όψιν τους τις απαισιόδοξες του γράφοντος απόψεις.
Οι νέοι προσβλέπουν στο δικό τους παρόν και το πιθανό αύριο με τα δικά τους κριτήρια και τις δικές τους μνήμες και εμπειρίες, που προς το παρόν δεν είναι και τόσο δεκτικές με την παρούσα κατάσταση και τα προβλήματα που τους βασανίζουν.
Μερικοί τυχεροί έχουν μια δουλειά με υποφερτό μεροκάματο, μερικοί είναι εργαζόμενοι με ψιχία ως αμοιβή που δεν φτάνουν ούτε και για ζήτω.
Και μερικοί μπάρκαραν για το εξωτερικό και τη βολεύουν σε μια ξένη χώρα εργαζόμενοι.
Όσο για την Ελλάδα οι προοπτικές είναι ομιχλώδεις αισιόδοξες και… βράσε… όρυζα που λέγανε οι παλιοί…