Γιατί δεν θα πάω να ψηφίσω τον διχασμό του λαού μας

Μόλις πριν πέντε μήνες εκλέξαμε νέα κυβέρνηση με εντολή να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση, φέρνοντας μας λύση, εντός της ευρωζώνης και του ευρώ.

 

Απορρίψαμε κατά πλειοψηφία την ενδοτική στάση των προηγούμενων που βάθαινε αργά αλλά σταθερά την κρίση και την ύφεση εδώ και πέντε χρόνια στην πατρίδα μας.

 

Είναι γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση, παρά την αρχική σωστή εκκίνηση -τακτική της να διεθνοποιήσει το πρόβλημα, όχι ως ελληνικό μόνο αλλά ευρωζωνικό, πραγματοποίησε λάθη και ολιγωρίες κατά τη διαπραγμάτευση με κυριότερα:

 

1. Πληρωμές δυσβάσταχτων -μη εξυπηρετήσιμων υποχρεώσεων, που είχαν φορτώσει ανόητα οι προηγούμενοι μέσα στη χρονιά του 2015, αναλώνοντας τους τελευταίους πολύτιμους χρηματικούς πόρους ασφαλείας της χώρας, χωρίς διασφάλιση διευθέτησης μέσω συμφωνίας στο μέλλον.

 

2. Απώλεια του χρόνου που μετρούσε τελικά εις βάρος μας, σταθμίζοντας λάθος τη προφανή διαφορά δυνάμεων και επιρροής των δανειστών-εταίρων επί ζημία μας.

 

3. Μη σχεδιασμού και εκκίνησης ενός μεταρρυθμιστικού προγράμματος παραγωγικής αναδιάρθρωσης, για να κερδίσει αξιοπιστία, εντός και εκτός χώρας, σε αυτούς που θα επενδύσουν και θα παράξουν.

 

Δεν είναι ώρα για κριτική. Αναγνωρίζω την προφανή και πρωτοφανή στρατηγική και ευθύνη των δανειστών να δυσκολέψουν τη συμφωνία, υποσκάπτοντας παραδειγματικά, κάθε εναλλακτική πρόταση επίλυσης.

 

Η ανακοίνωση όμως της προηγούμενης Παρασκευής 26/5/15 για δημοψήφισμα, ήδη από το Σάββατο που εγκρίθηκε από τη Βουλή, αποδείχθηκε μια εντελώς ακατάλληλη επιλογή.

 

Διότι η κυβέρνηση έχει νωπή εντολή και στήριξη να φέρει εκείνη συμφωνία εντός του ευρώ.

 

Διότι η επίδικη συμφωνία για έγκριση μέσω δημοψηφίσματος δεν υφίστατο αλλά αντικαταστάθηκε από βελτιωμένη που τελικά αποσύρθηκε, λόγω εμμονής στην λάθος επικείμενης ψηφοφορίας της 5^ης Ιουλίου.

 

Διότι το δημοψήφισμα αφορά δημοσιονομικά ζητήματα, με κατά τους ειδικούς παραβίαση του αρ 44 του Συντάγματος, χωρίς πειστικά επιχειρήματα περί του αντιθέτου από συναδέλφους τους.

 

Διότι στην Ευρώπη, λογικά, με βάση την διαμορφωμένη άποψη – ενημέρωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ευρωπαίων, η ετυμηγορία των Ελλήνων θα ήταν, όχι απλά δημοκρατική έκφραση θέσης για τη λιτότητα, αλλά ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Ευρώ.

 

Διότι το κυριότερο χωρίζει-διχάζει εμφυλιοπολεμικά τους συμπολίτες μας σε «Πράσινους – Βένετους», σε «Βασιλικούς – Αντιβασιλικούς», σε «Παναθηναϊκούς – Ολυμπιακούς», σε μια περίοδο που κάθε λύση, έχει μεγάλη ανηφόρα, επιβάλει σύμπνοια μεταξύ των Ελλήνων για να μετασχηματίσουν παραγωγικά-ανταγωνιστικά τη χώρα.

 

Αδυνατώ να συνταχθώ με το ΝΑΙ της νεκρανάστασης των ΝΔΠαΣόΚων, που ως ζόμπι επιζητούν την ψήφο μου, νομίζοντας ότι λησμόνησα την επιδείνωση του χρέους και το κλείσιμο της Βουλής του 2009 του Κωστάκη προς αθώωση αρπακτικών, το «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη και το προδοτικά ανόητο «Καστελλοριζιό μνημόνιο», τις ανακυβιστήσεις και δουλικότητα στους δανειστές του Αντωνάκη, το άθλιο-κατάπτυστο PSI με κούρεμα επί των ελληνικών αποθεματικών των Νομικών και φυσικών προσώπων του Ευάγγελου, αλλά και με το μόρφωμα – προϊόν – ανάχωμα του Σταύρου, εμπνεύσεως μεγαλομιντιαρχών – εργολάβων (παρά τη βαθειά μου πίκρα συμμετοχής στο τελευταίο υγειών δυνάμεων του τόπου).

 

Αδυνατώ να συνταχθώ με το ΟΧΙ της δραχμής του Λαπαβίτσα, Καζάκη, Κατσανέβα, κ.α. της αριστερής πτέρυγας του ΣυΡιζΑ του Λαφαζάνη, Στρατούλη, Λεουτσάκου κ.α. του εκτροχιασμένου-εμμονικού δεξιού μορφώματος των ΑΝΕΛ που θα μας οδηγήσει στο στον όλεθρο, τη πείνα, την ανυποληψία.

 

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έχουν ακόμα χρόνο, την ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ, ν’ αποσύρουν το διχαστικό -ολέθριο δίλλημα που πάνε να εμπλέξουν το λαό μας, όταν βομβαρδίζεται από ένα όργιο προπαγάνδας – φόβου – ελλιπούς – αναξιόπιστης πληροφόρησης.

 

Σε κάθε άλλη περίπτωση η αποχή από τη κάλπη είναι ο μόνος δρόμος που μένει σε κάθε υπεύθυνο, μη οπαδό, Ευρωπαίο Έλληνα πολίτη και σας καλώ να πράξετε αντίστοιχα μακριά από τις σειρήνες της διχαστικής διαίρεσης.