Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΡΑΚΗ-ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ*
«Η πολιτική δεν απασχολεί σήμερα τους ανθρώπους ούτε κατά το ένα δέκατο απ’ ό,τι τους απασχολεί να βρουν θέση για παρκάρισμα». [Will Rogers-(Αμερικανός Κωμικός-1879-1935)]
Είναι γνωστό ότι στη δημοκρατία τα πολιτικά αξιώματα κερδίζονται μέσα από την επιτυχία σε τακτικές εκλογικές αναμετρήσεις, που διεξάγονται στη βάση της τυπικής πολιτικής ισότητας «ένας άνθρωπος, μία ψήφος και μία ψήφος, μία αξία». Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, αυτού του είδους η δημοκρατία στηρίζεται στον ανταγωνισμό και στην εκλογική επιλογή. Αυτό διασφαλίζεται από τον πολιτικό πλουραλισμό, την ύπαρξη μιας ποικιλίας από ανταγωνιζόμενες πεποιθήσεις, συγκρουόμενες κοινωνικές φιλοσοφίες και ανταγωνιστικούς συνδυασμούς που κατέρχονται στον εκλογικό στίβο. Δευτερευόντως η φιλελεύθερη δημοκρατία χαρακτηρίζεται από μια σαφή διάκριση μεταξύ κράτους και κοινωνίας πολιτών. Αυτή διατηρείται τόσο από εξωτερικούς και εσωτερικούς ελέγχους της εξουσίας της διακυβέρνησης, όσο και από την οργάνωση της οικονομικής ζωής με κέντρο τον καπιταλισμό ή την αγορά.
Δεν θα σταθώ στα χαρακτηριστικά της φιλελεύθερης δημοκρατίας, όπως αυτά σκιαγραφήθηκαν στην προηγούμενη παράγραφο. Εκτός ίσως από ένα που με εκφράζει απόλυτα ως άνθρωπο: «ένας άνθρωπος, μία ψήφος και μία ψήφος, μία αξία». Και αυτό γιατί λόγω του διορισμού μου ως δικαστικού αντιπροσώπου σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις έχω καταμετρήσει πολλές ψήφους. Γνωρίζω όμως καλά ότι αυτές οι ψήφοι -εκτός από ψυχρούς αριθμούς- εκφράζουν προσδοκίες και υποχρεώσεις που αντιστοιχούν σε ανθρώπους. Ειλικρινά προτιμώ την εκτίμηση και το «καλημέρα» των ανθρώπων από την ψήφο τους, επειδή ξέρω πως υποχρεώνονται πολλές φορές να ψηφίσουν λόγω υποχρεώσεων και όχι λόγω προσδοκιών και εκτίμησης. Και αυτό με θλίβει ειλικρινά τόσο ως άνθρωπο, όσο και ως υποψήφια που κατέρχεται στις δημοτικές εκλογές, έχοντας το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι».
Το πρώτο που θα ήθελα να ζητήσω από τους συνδημότες μου είναι να πάνε να ψηφίσουν την τελευταία Κυριακή του Μαΐου, όχι επειδή είναι υποχρεωμένοι, αλλά επειδή πρέπει οι ίδιοι να επιλέξουν εκείνους που θα ασχοληθούν με ότι τους απασχολεί και ό,τι θα τους επηρεάσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η αποχή δίνει το δικαίωμα στους άλλους να αποφασίσουν για εμάς. Κι αυτό είναι άδικο με την έννοια του ότι οι λίγοι αποφασίζουν για τις τύχες των πολλών, δηλαδή οι απέχοντες δίνουν περισσότερη δύναμη και αξία στην ψήφο εκείνων που θα ψηφίσουν. Το δεύτερο για το οποίο δεσμεύομαι -εφόσον εκλεγώ- είναι ότι θα επιμείνω αυστηρά αταλάντευτα στη δημιουργία μηχανισμών εσωτερικού ελέγχου του Δήμου για να μην επαναληφθούν φαινόμενα αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης. Και το τρίτο και σημαντικότερο για μένα είναι ότι θα εστιάσω στον «άνθρωπο-δημότη» και όχι στο «δημότη-ψηφοφόρο». Θέλω όσες και όσοι με ψηφίσουν να πορευτούν μαζί μου με τις ίδιες αρχές και αξίες: με πίστη στο θεσμό του δήμου, με διαφάνεια παντού, με λογοδοσία στους πολίτες, με πίστη και απεύθυνση στη νεολαία για τις επιλογές μας και με συνεχή διαβούλευση και διάλογο σε ανοιχτά δημοτικά συμβούλια ώστε να ξέρουμε τι θέλουν οι δημότες μας, να ανταποκριθούμε σε αυτά που ζητάτε τελικά εσείς.
Μπορεί να έχουμε όλοι μια πολιτική αφετηρία αλλά στις δημοτικές εκλογές είμαστε υπεράνω κομμάτων και παιχνιδιών εξουσίας. Πρεσβεύουμε αξίες και δεν ριχνόμαστε στη «μάχη του σταυρού», έτσι χωρίς πρόγραμμα και χωρίς επιχειρήματα. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας άλλωστε και δεν χρειάζεται να συστηθούμε από την αρχή. Με απόλυτο σεβασμό στην αξία και στα πιστεύω φίλων και αντιπάλων, τονίζω ότι στην πόλη μας δυστυχώς κάποιοι συγχέουν την καθαρή συνείδηση με την κοντή μνήμη. Εμείς δεν παίζουμε πίσω από την πλάτη των δημοτών μας παιχνίδια κάνοντας μικροπολιτική και παζάρια. Μας ενδιαφέρει η καθημερινότητα του πολίτη, η παιδεία, η προσβασιμότητα, ο σεβασμός στα άτομα με ειδικές ανάγκες -και δυνατότητες θα προσέθετα- θέλουμε να χτίσουμε πάνω σε ό,τι καλό έχει γίνει στο Δήμο μας τα τελευταία χρόνια και για να μην είμαι άδικη τονίζω ότι έγιναν πολλά πράγματα σε θετική κατεύθυνση από την απερχόμενη Δημοτική Αρχή, αλλά επειδή εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο, μπορούν να γίνουν πολλά περισσότερα. Κι αν μας δώσετε φωνή μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο -εκτός από μια θέση για παρκάρισμα που ίσως σας νοιάζει περισσότερο- θα δείτε μια Δημοτική Αρχή πρότυπο που θα δίνει φωνή και αξία σε όλους εσάς. Κι ειλικρινά επειδή δεν θεωρώ την ταπεινότητά μου «πολιτικό» με τη σημερινή αρνητική έννοια, αλλά πρώτιστα άνθρωπο, ζητώ ταπεινά τη συμβουλή σας, την αγάπη σας, την καλημέρα σας και τη στήριξή σας, χωρίς αυτή να συνοδεύεται απαραίτητα από την ψήφο σας. Κατέρχομαι στον εκλογικό στίβο θέλοντας να προσφέρω και όχι να λάβω. Πάντα μου άρεσε η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός και ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τις αφαιρέσεις και τις διαιρέσεις. Η ψήφος σου αγαπητέ συνδημότη έχει μεγάλη αξία και το Ρέθυμνο πίστεψέ με αξίζει. Μην την πετάξεις λοιπόν και το χειρότερο μην αμελήσεις να ψηφίσεις. Αλλιώς θα έχεις αδικήσει τον εαυτό σου και κατά τον Καβαφικό Καισαρίωνα «στην Ιστορία λίγες γραμμές μονάχα θα βρεθούν για σένα». Κι ίσως και για όλους μας. Θα είναι κρίμα…
* Η Άννα Σταματεράκη-Ανδρουλιδάκη είναι συμβολαιογράφος-υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με το Συνδυασμό «Ρέθυμνο Αξίζεις» του Θοδωρή Νίνου