Γιατί στηρίζω τον Νίκο Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ

Στη χρονική συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε και λίγες μέρες πριν την εσωκομματική διαδικασία, διαπιστώνουμε μία πλήρη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με τη Νέα Δημοκρατία να καταγράφει αξιοσημείωτη πτώση ποσοστών και το ΣΥΡΙΖΑ να έχει πλέον καταρρεύσει.

Το ΠΑΣΟΚ έχει επανακάμψει δυναμικά, ανατρέποντας το δικομματισμό που είχε δημιουργηθεί, ενώ δεν υπάρχει πλέον το ερώτημα με ποιον θα πάει αλλά πως και πότε θα κυβερνήσει.

Έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, αποτελώντας τη μοναδική αξιόπιστη και σοβαρή αντιπολίτευση εντός και εκτός Βουλής, απέναντι στη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, οι επερχόμενες εσωκομματικές διαδικασίες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, καθώς δε θα αναδείξουν απλά το νέο αρχηγό της παράταξης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά το ύφος, το ήθος και τα πρόσωπα που θα οδηγήσουν την κεντροαριστερά στη διακυβέρνησης της χώρας.

Όπως ξεκάθαρα τοποθετήθηκα από την πρώτη στιγμή, όταν συγκεκριμένοι σύντροφοι-ες, σαν έτοιμοι από καιρό αμφισβήτησαν με ιδιοτελή και ταπεινά κίνητρα το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, το πρόσωπο που θεωρώ ότι παρέχει όλα τα εχέγγυα για να σηκώσει την παράταξη ακόμα ψηλότερα, είναι ο νυν πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης.

Και αυτό το έχει αποδείξει η πορεία του από την εκλογή του μέχρι και σήμερα.

Παραλαμβάνοντας ένα ΠΑΣΟΚ με ποσοστά που ανέρχονταν στο 8%, μόλις μέσα σε 2,5 χρόνια και πριν το τέλος της 4ετης θητείας του, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζαμε με τον αποκλεισμό μας από τα μίντια, κατάφερε με πολιτική στρατηγική και αξιόπιστο προγραμματικό λόγο να αυξήσει τα ποσοστά του φτάνοντας στο 13%.

Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ έχει κατακτήσει τη δεύτερη θέση στην Περιφέρεια εξαιρουμένου του λεκανοπεδίου της Αττικής, «πρασινίζοντας» μάλιστα μετά από χρόνια και δύο νομούς στην Κρήτη και κερδίζοντας στις αυτοδιοικητικές εκλογές 108 δήμους και δύο περιφέρειες σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ εμφανίζεται πλέον δεύτερο κόμμα σε όλες τρέχουσες δημοσκοπήσεις.

Παράλληλα, και σε κοινωνικό επίπεδο κατάφερε να αναδείξει σημαντικά προβλήματα όπως είναι: η ακρίβεια, η στεγαστική κρίση, η υγεία, η παιδεία, τα αγροτικά ζητήματα και το κράτος δικαίου.

Επιπλέον, ανέλαβε κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες σε μείζονα ζητήματα που απασχολούσαν την ελληνική κοινωνία, όπως συνέβη με την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας για τις χαλκευμένες συνομιλίες του δυστυχήματος των Τεμπών. Με στοχευμένη στρατηγική κατόρθωσε να ενώσει το σύνολο της αντιπολίτευσης στη Βουλή, αν και τρίτο κόμμα και να οδηγήσει τις εξελίξεις σε τέτοιο επίπεδο, με συνέπεια τις διαδοχικές παραιτήσεις υπουργών της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.

Τέλος, με την ανανέωση των στελεχών μας, κατάφερε να μας επανασυστήσει στην κοινωνική μας βάση επιτυγχάνοντας την επιπλέον διεύρυνση της παράταξης.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, λοιπόν, αποτελεί την καταλληλότερη επιλογή για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, καθώς με την εκλογή του έφερε συστηματικά και μεθοδικά ένα νέο πολιτικό ήθος, κάνοντας πράξη όσα δημόσια είχε δεσμευθεί για ενότητα, ανανέωση και πολιτική αυτονομία, τα οποία δεν ήταν αυτονόητα αλλά ζητούμενα.

Άλλωστε, η κατάκτηση της κάθε κορυφής έρχεται μόνο μέσα από έντιμους και αδιάκοπους αγώνες και δεν μπορεί ποτέ να είναι προϊόν απλά της επιθυμίας του καθένα από μας.