Γιατί, Χριστέ μου,
να ξαναγεννηθείς,
αφού το ξέρεις
πως θα σε ξανασταυρώσουν
και όχι μια και δυο και τρεις
αλλά αμέτρητες φορές στο νέο χρόνο;
Πόσες φορές σταυρώθηκες και φέτος
σ’ όλους της γης τους Γολγοθάδες!
Πόσες φορές σταυρώθηκες
από τους Σταυροφόρους
κι απ’ τους Ασταυρόφορους
πάνω στα ικριώματα του Άρη
και στις πολιτικές τις αρειμάνιες!
Πάνω στους ατσαλένιους φράχτες
της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού
ή στις κουφόπορτες της αδιαφορίας!
Πάνω στους δρόμους, στα πεζοδρόμια
και σ’ όλα τα πεδία εκμετάλλευσης!
Πάνω στο λόγο τον παράλογο
και την ανάξια πράξη!…
* * *
Γιατί Χριστέ μου,
να ενανθρωπιστείς ξανά,
αφού ξανά οι άνθρωποι
θα Σου φερθούν απάνθρωπα;
Πίσω απ’ τη φάτνη του σπηλαίου
τελώνες, γραμματείς και φαρισαίοι
βυσσοδομούν με αβυσσαλέο μίσος
και στέλνουν τις παραγγελίες τους
σε ξυλουργούς και σε χαλκιάδες!
Ξανά θα ηχήσουν τα εργαλεία
των σταυρών
και των καρφιών σου,
που θα ξαναφορτώσουνε
στους Γύφτους οι αχρείοι!
Το Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου
σε Δύση και Ανατολή θα παρηχήσει
όπως το Σήμερον κρεμμάται επί ξύλου
κι ο σπόγγος της συγχώρεσης ξανά
θα βουτηχθεί στης Σταύρωσης το ξύδι!
* * *
Δεν ενοχλούνται διόλου οι Βαραβάδες.
ξέρουν πολύ καλά ποιες θα ‘ναι
ξανά του όχλου οι προτιμήσεις.
Ούτε τα αυτιά ιδρώνουν των Πιλάτων.
ξέρουν πως «θα τη βγάλουν καθαρή»
ξανά με ένα πλύνομαι – ξεπλύνομαι.
Ξανά θα σε προδώσουν οι Ιούδες
κι οι Πέτροι θα σε αρνηθούν ξανά
πριν ο αλέκτωρ τρις λαλήσει…
* * *
Μια, όμως, και θα ξαναγεννηθείς,
γιατί δε γίνεται -έστω μία φορά-,
όταν θα ξαναπιάσεις το φραγγέλιο,
να μην το ξαναφήσεις απ’ τα χέρια Σου;
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
