Σαν η ανθρώπινη ζωή έγινεν ατσάλινα σκληρή, μια που οι άρχοντες κι οι βασιλείς είχαν εκατοντάδες δούλους στην αυλή και μύριζεν παντού το αίμα και η οιμωγή, ήλθες εσύ απελευθερωτή, τότε άπλετο φως σκέπασεν το σκοτάδι και η χαρά, η γαλήνη και η ομορφιά κραύγαζεν απ’ άκρη σ’ άκρη αντάμα με την ελπίδα της θείας χάρης….
Εκεί σ’ ένα σπηλιάρη της Βηθλεέμ η μάνα Παναγιά σε γέννησε ανάμεσα σε κατσίκια κι αρνιά… Στον κρύο στάβλο… Κι ο Ιωσήφ -ο προστάτης- άναυδος παρακολουθούσεν κι άκουεν την ουράνια μουσική και θαύμαζεν το νεογέννητο παιδί!
Κι εμείς σαν ήσουν στο άνθος της ανθρώπινης ζωής, αφού μας τάισες, μας γιάτρεψες, μας νεκρανάστησες μας ήλθε η παραφροσύνη η μεγάλη και γινόμαστε καθημερινά οι σταυρωτές σου πάλι…
Συγχώρεσέ μας θεάνθρωπε Χριστέ εσένα αποζητούμεν πάντα κι είμαστε ανάστατοι, ώσπου να συναντηθούμεν για να μας φέρει από τα λασπονέρια στη γάργαρη πηγή που είσαι μόνον εσύ!
Καλώς ήλθες άδυτη του κόσμου Αυγή σου ψέλνει μ’ όλη της τη γλύκα η ψυχή…
Χαρούμενα Χριστούγεννα!
