Το σπουδαιότερο από τα αξιοθέατα της εποχής μας είναι ο πύργος της Βαβέλ. Βρίσκεται δίπλα μας, σε κάθε στιγμή του εφήμερού μας ανθρώπινου βίου.
Ένα από τα σημαντικότερα αίτια της ασυνεννοησίας των συγχρόνων μας ανθρώπων είναι το ότι πολλά άτομα μιλούν ταυτόχρονα και δυνατά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεννοηθούν και να μη γίνεται διάλογος μεταξύ τους αλλά μονόλογοι. Το δεύτερο σε σειρά σπουδαιότητας αίτιο για τη «βαβυλωνία» που ζούμε στους καιρούς μας είναι ότι παρατηρείται πολύ μεγάλη, λόγω φανατισμού ή προκαταλήψεων ή κοινωνικής τάξης και μόρφωσης ή ηλικίας, φύλου και φυλής, διαφορά στις ιδέες, στις απόψεις ή/ και στις αντιλήψεις των ανθρώπων, ώστε να είναι σχεδόν αδύνατον να καταλάβει ο ένας τον άλλον όσο κι αν προσπαθεί να συμμεριστεί τις θέσεις του και να τον ακούσει.
Επιπλέον, μολονότι φαινομενικά όλο και περισσότεροι πλέον άνθρωποι ανεβάζουν το πνευματικό επίπεδο της κοινωνίας μας, καθώς αποχτούν πληθώρα γνώσεων συνεχίζοντας σε πανεπιστήμια και μεταπτυχιακές σπουδές, στην πραγματικότητα το άγχος της καθημερινής ζωής αφενός και ο αθέμιτος ανταγωνισμός με τη μορφή της κάθε είδους αρχοθηρίας αφετέρου ίσως αποτελούν τις τροχοπέδεις της ψυχικής καλλιέργειας και κάθε πνευματικής διαδικασίας ενός εκάστου των ανθρώπων για την πρόσληψη και την κατανόηση της αντικειμενικής πραγματικότητας και την από κοινού με τους συνανθρώπους μας αντιμετώπισής της.
Μα χωρίς ειλικρινή και ανιδιοτελή και άδολο διάλογο, το πολυποίκιλο χάσμα που παρατηρείται από χρόνια ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας θα παραμένει αγεφύρωτο και η ασυνεννοησία μεταξύ τους θα διογκούται στιγμή με τη στιγμή. Mονάχα με γόνιμο και δημιουργικό διάλογο των κυβερνώντων και των κυβερνώμενων ή/και των πολιτών μεταξύ τους, μαθαίνοντας δηλαδή και να μιλάμε και να ακούμε και τους άλλους, μπορούμε να γκρεμίσουμε τον συγκαιρινό μας πύργο της Βαβέλ και δύνανται να διευθετηθούν πολλά, χρόνια ή/και πρόσκαιρα, προβλήματα του κοινωνικού συνόλου, και από τα κοινά για όλους και από εκείνα που χωρίζουν τις κοινωνικές τάξεις μεταξύ τους.
Και κατακρημνισθέντος αυτού του πύργου, έπειτα όλοι μας μαζί, αφού ο καθένας μας πρώτα επιστρατεύσει πρόθυμα όλες του τις ψυχοσωματικές και τις πνευματικές δυνάμεις και αφήνοντας τους γύρω μας να εκφράσουν και να καταθέσουν κι αυτοί, όπως και εκείνος θέλει για τον εαυτό του, ελεύθερα τις σκέψεις και τις ιδέες τους, ας βάλουμε -με το Θεό βοηθό, με αυτογνωσία και με άοκνη ομοψυχία και εκούσια ανταλλαγή βοήθειας και υποστήριξης- τα θεμέλια για ένα καλύτερο και ανθρώπινο για όλους μας και τα παιδέγγονά μας μεθαύριο, συμφωνείτε;
