Ήμουν στο Γηροκομείο μας για να δω μια γιαγιούλα, παλιά μου γειτόνισσα, ξεχασμένη απ’ όλους τους δικούς της μα και από τον καιρό.
Είχα ακούσει για τις ελλείψεις… τις περίφημες και παντού ανθούσες στις οδυνηρές μέρες που ζούμε… ελλείψεις και μου ‘ρθε στο μυαλό η καλοσύνη και η γλύκα της. Έτσι την επισκέφθηκα.
Μόλις μου κουβέντιασε τον πόνο της, και πήρε μιαν ανάσα, μου λέει, «Την ευχή του Θεού να ‘χουνε και τούτανέ τα κοπέλια του Ερυθρού απού μασε παλεύουν’ επαέ τσοι γερόντους! Ούλοι μας απολησμονήσανε μπλιό! Ούλοι!».
Πριν φύγω, σηκώθηκα να κάνω ένα γύρω στον χώρο να δω, από περιέργεια, πού είν’ αυτοί οι λευκοφορεμένοι εθελοντές με τον κόκκινο σταυρό στο μέρος της καρδιάς και τι κάνουν, τέλος πάντων, το τόσο συνταρακτικό. Δεν πήγα μακριά. . . Στο διπλανό δωμάτιο είδα μία κυρία να ταΐζει την κατάκοιτη γιαγιά με άπειρη υπομονή και τρυφερότητα. Στον επόμενο θάλαμο ένας νέος άλλαζε, αστειευόμενος με ωραίο τρόπο κι όλας, τον παππούλη που είχε λερωθεί στο κρεβάτι του και που κοίταζε τον γελαστό νεαρό εθελοντή με τα τεράστια μάτια που μας χαρίζει η απόγνωση και η ανημποριά, δακρυσμένα, ενώ ψιθύριζε, «Την ευχή μου να ‘χεις γιέ μου!». Είδα εθελόντριες του Ερυθρού να καθαρίζουν, να χαϊδεύουν και να χτενίζουν τα αραιά πια κάτασπρα μαλλιά, να τακτοποιούν, να νοιάζονται και να ακούν… να ακούν… να ακούν…
Μια εβδομάδα πήγαινα στην ηλικιωμένη μου φίλη κι ύστερα την θυμήθηκε, λέει ο ανιψιός της (μάλλον την συνταξούλα θυμήθηκε) και την πήρε σπίτι του στην Αθήνα.
Μα η εντύπωση των ερυθροσταυρητών έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό μου. Έτσι μια μέρα βρήκα την υπεύθυνή τους και άμα την ρώτησα, μου μίλησε για το εκπληκτικό πραγματικά έργο που κάνουν οι Ερυθροσταυρήτες Νοσηλευτές της πόλης μας από το μεδούλι της καρδιάς τους.
Πολλή δουλειά! Πολλή δουλειά και αφανής. Άγνωστη στους πολλούς μια και συνήθως είναι διακριτική, χαμηλών τόνων και μερικές φορές και απόρρητη. Σπάνια βλέπουμε Νοσηλευτές του Ερυθρού Σταυρού στα τηλεοπτικά κανάλια, στις εφημερίδες ή στις Ειδήσεις. Όμως αυτό ούτε που τους απασχολεί. «Δουλειά να γίνεται και να βοηθιέται ο συνάνθρωπος που έχει ανάγκη. Αυτό είναι που μετρά! Τα άλλα είναι ασήμαντα…», μου απήντησαν σε σχετικό μου σχόλιο κι ύστερα μία είναι η δική τους η πιο ακριβή και πολύτιμη αμοιβή… Το χαμόγελο και η καλότυχη ευχή, όταν αυτή δίνεται από καρδιάς από τον άρρωστο, τον ηλικιωμένο, το παιδί με ειδικές ανάγκες, τον άπορο…
Μα εδώ οφείλω να γίνω πιο συγκεκριμένη.
Όταν λέμε… πολλή δουλειά, …εννοούμε εκατοντάδες ώρες εθελοντικής εργασίας, όχι αστεία! Το 2013 μόνο, οι εθελοντές Νοσηλευτές του Ερυθρού Σταυρού της πόλη μας πρόσφεραν στο Νοσοκομείο μας 1.200 ώρες, στο Γηροκομείο 700, στον Σύλλογο «Αγάπη» 400 ώρες, στο ιατρείο του Πανεπιστημίου μας με εθελόντρια Νοσηλευτικής γιατρό (επιμελητή Α’) και απλούς Νοσηλευτές 300 ώρες, στην Αντικαρκινική Εταιρεία 288 ώρες, στο πρόγραμμα «Ιπποκράτης» 192, στο ΚΕΦΥΑΠ (Κέντρον Φυσικής Αποκατάστασης) 140, σε νοσηλεία στο σπίτι σε συνεργασία με την Πρόνοια και την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου, 80 ώρες. Μάλιστα τον περασμένο Νοέμβρη επισκέφτηκαν με δική τους πρωτοβουλία, τον καταυλισμό των Ρομά με τον οδοντίατρο κ. Νικόλαο Γαγάνη που ανιδιοτελώς προσφερόμενος, έκανε φθορίωση σε παιδιά και δίδαξε στοματική υγιεινή, ενώ μοιράστηκαν οδοντόπαστες και οδοντόβουρτσες σ’ αυτά για πρώτη φορά ενώ τον προηγούμενο μήνα είχε γίνει πάλι μετά από προσωπική τους παρέμβαση και πρωτοβουλία, εμβολιασμός στο κοινωνικό Ιατρείο του Δήμου, σε 20 παιδιά Ρομά… και άλλα πολλά… Σύνολο 6.010 ώρες τέτοιας ποιότητας, εθελοντικής προσφοράς.
Μα δεν είναι μόνον αυτά. Είναι η Νοσηλευτική του τοπικού τμήματος του Ερυθρού αυτή που μαζί με το Δ.Σ. έχουν την ευθύνη για τη συγκέντρωση και διάθεση ρουχισμού και τροφίμων κάθε Δευτέρα 10:00 π.μ. με 12:00 το μεσημέρι από την στέγη τους στην οδό Μελχισεδέκ 6 (Πεταλάδικα) κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, καθώς και για το πλούσιο εορταστικό μοίρασμα σ’ εκατοντάδες οικογένειες (230 τούτα τα Χριστούγεννα) τροφίμων κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Όμως και τα κρατητήρια δεν τα ξεχνούν και τις γιορτές πάντα πάνε ζεστό φαγητό σε όποιον τύχει να ‘ναι πίσω από τα σίδερα, χωρίς ερωτήσεις και διακρίσεις.
Εντύπωση μου έκανε επίσης, μεταξύ όλων των άλλων, πόσο πολύ, όλοι τους, ευγνωμονούν βαθειά όλους του Ρεθεμνιώτες που έρχονται αρωγοί στο δύσκολο και πολύπλοκο έργο τους που απαιτεί όχι μόνο καλή κι εμπεριστατωμένη εκπαίδευση αλλά κυρίως ανθρωπιά, συμπόνια και αγάπη στον κάθε συνάνθρωπο που υποφέρει!
Γράφω τούτες τις γραμμές με συγκίνηση και θαυμασμό, διότι περιγράφω μιαν αδιαμφισβήτητη «Αλήθεια» που έζησα η ίδια και που από μόνη της γεμίζει την καρδιά μου μ’ ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας και για τούτον τον πολύπαθο τόπο.
Εύχομαι, σε όλους τους εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού αλλά κυρίως στους αφανείς νοσηλευτές του, καλό κουράγιο και δύναμη για τη νέα χρονιά που θα τους χρειάζεται, φοβάμαι, ακόμη περισσότερο και θέλω να τους εκφράσω τη δική μου ευγνωμοσύνη με τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου που λένε… «…όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ, γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω…».
Της ΜΑΡΙΑΣ ΣΑΚΚΑΔΑΚΗ-ΣΑΚΑΡΑΚΗ