Θυμάμαι πριν χρόνια που είχα ρωτήσει τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου, σαν πολιτευτή της Ν.Δ. αν έχει κάποιο όραμα για την εξουσία την οποία επιδιώκει. Με ειλικρίνεια απάντησε ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε για όραμα όταν μιλάμε για εξουσία». Αυτή η φράση αποκαλύπτει τη ματαιότητα, υπεροψία και κενότητα που χαρακτηρίζει την πλειάδα των υποψηφίων πολιτευτών, που μεθυσμένοι σπεύδουν να καβαλήσουν το άλογο της παραφροσύνης.
Το ίδιο ερώτημα αλλά επίκαιρο στην εποχή, έθεσα σε γυναίκα ευρωβουλευτή, στο δημοτικό μέγαρο Θεσσαλονίκης.
«Αυτή την εποχή η οικονομία έχει κατατροπώσει την πολιτική που τρέχει λαχανιασμένη πίσω της, ποιος είναι ο ρόλος της πολιτικής;» την ρώτησα. Ενώ φάνηκε ενθουσιασμένη από την ερώτηση, απέφυγε την απάντηση με αόριστες υπεκφυγές.
Αυτό λοιπόν που πιστεύω ότι πρέπει να οραματιστεί η εξουσία, είναι η δικαιοσύνη στην κατανομή και οι θεσμικές εποπτικές ανεξάρτητες αρχές, ώστε η οικονομία να γίνει υπηρέτης κοινωνίας. Σε αυτό το σημείο είχα μετωπική σύγκρουση με δυο από τους καθ’ ύλην αρμόδιους της ελληνικής κρίσης. Τον κ. Τουρκολιά και τον κ. Χριστοδούλου, ανώτατα στελέχη επί σειρά ετών σε κρίσιμες θέσεις της ελληνικής οικονομίας. Σε συνέδριο για την εξωστρέφεια και ανταγωνιστικότητα της χώρας μας, στο διεθνές πανεπιστήμιο τους είπα ότι «με δεδομένο ότι η υγιής ανταγωνιστικότητα χρειάζεται κανόνες προστασίας, ποια είναι η γνώμη σας για τον έλεγχο της αγοράς σε όφελος της κοινωνίας;». Ευγενικά απάντησαν κι αυτοί πονηρά, προσπαθώντας να μπερδέψουν το κοινό με έννοιες παρέμβασης κι ελέγχου και σοβιετικού τύπου οικονομία κλπ. Ευτυχώς που τους πήραν χαμπάρι και ο κόσμος έχει καταλάβει.
Αγαπητοί, είναι μεγάλη ανάγκη να λειτουργήσουν θεσμοί κι αρχές δογματικές που θα εγγυώνται την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη. Για παράδειγμα, το 70% της παραγωγής από το εξαίρετο ελληνικό ελαιόλαδο, πωλείται χύμα στην Ιταλία που το μεταπωλεί σε πολλαπλάσια τιμή στην Αμερική, ενώ η ασύγκριτα ποιοτική ελληνική φέτα έχει πολύ μικρό ποσοστό στην παγκόσμια αγορά. Που είναι η προστατευόμενη ονομασία; που είναι η επιτροπή ανταγωνισμού για να επιτρέπει την βιώσιμη ανάπτυξη και να προστατεύει από τον αθέμιτο ανταγωνισμό; Μπορεί μια ομάδα μικρών παραγωγών να πάρει θέση σε ξένες αγορές όταν υπάρχει μαύρο δίχτυ γύρω τους; Ιδιαίτερα όταν υπάρχει αδυναμία κάλυψης μεγάλης ποσότητας και ταυτόχρονα άρνηση χρηματοδότησης από τράπεζες που εξυπηρετούν μόνο μεγάλες μονάδες με χορηγίες τεράστιων δανείων; Όταν τα δάνεια αυτά τροφοδοτούνται από την κοινωνία; Όταν το σύστημα αυτό απομυζά τη νέα γενιά; Όταν… όταν…
Οδηγούμαστε σε αύξηση χρέους αφού από 270 δισ., τώρα χρωστάμε 350 και βάλε; Εγώ θα έλεγα ότι η οικονομία πρέπει να είναι ρυθμιζόμενη. Ούτε ελεύθερη ούτε όμως κι ελεγχόμενη. Τόσο το σύστημα υπαρκτού σοσιαλισμού όσο και καπιταλισμού, απέτυχαν. Το πρώτο γιατί περιόριζε την ελευθερία το δεύτερο γιατί αδικεί. Έτσι όπως είπε ο δάσκαλος Μακρυγιάννης «αν αδικήσουμε θα αφανιστούμε» πιστεύω ότι η δικαιοσύνη είναι μονόδρομος. Πρέπει πάση θυσία να ενεργοποιήσουμε και να ισχυροποιήσουμε κανόνες δίκαιης οικονομίας, όπου οι αρχές και οι θεσμοί θα είναι υπεράνω και κανείς δεν θα διανοείται την υπέρβασή τους.
Οι πολίτες της εποχής μας πλέον έχουν κρίση, γνώση κι ωριμότητα. Ιδιαίτερα η Ελλάδα, έχει διοικηθεί από ένα ύπουλο σύστημα υποκρισίας, όπου σαφώς θα μπορούσε να καταλογιστεί στη χώρα μας οικείο πταίσμα και βέβαια στους Ευρωπαίους κακούργημα με εγκληματική αμέλεια με ενδεχόμενο δόλο για τη ίδρυση μηχανισμών εποπτείας που θα προβλέπουν τα οποία οικεία πταίσματα. Κατόπιν εορτής έγινε ίδρυση μηχανισμού στήριξης (Ε.S.M.) όπου θα υπάγονται σύμφωνα με τις προϋποθέσεις μηχανισμού εποπτείας (S.S.M.) αλλιώς θα υπάγονται στο μηχανισμό εκκαθάρισης και ξεπουλήματος (R.S.M.).
Σε λίγες μέρες θα μιλήσουμε με την ψήφο μας σε τοπικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου θα εκλεγεί κι ο νέος πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Δεν μπορώ να κρύψω ότι στηρίζω την ευρωπαϊκή ιδέα παρά τις αντιφάσεις και τα προβλήματα, γιατί έχει τη διάθεση εξέλιξης μέσα από δημοκρατική διαδικασία, την οποία προστατεύει και μας καλεί όλους να συμμετέχουμε και να αγωνιστούμε για ειρήνη, δικαιοσύνη και πρόοδο.
