Κρίμα που δεν ζει ο παππούς, αφού αυτό το διήμερο, 27ης και 28ης Οκτωβρίου, θα ήταν αφιερωμένο σ’ αυτόν και τους αγώνες του στα βουνά της Πίνδου και την εποποιία του 1940. Ο Θεός να τον έχει καλά εκεί που είναι, αλλά τον θυμήθηκα αυτό το διήμερο με τα τόσα «αφιερώματα» στην εθνική επέτειο που πρόβαλλε η ελληνική τηλεόραση, αλλά και με τις μεγαλειώδεις παρελάσεις «τιμής».
Δευτέρα μεσημέρι και στην Τατιάνα σύμπαντες και σύμπασαι στο πάνελ είναι σημαιοστολισμένοι και με τονωμένο το εθνικό φρόνημα ετοιμάζουν τα γκουρμέ «παραδοσιακά» πιάτα τους και αντιστοίχως σημαιοστολισμένα τα μέντιουμ μας ενημερώνουν υπεύθυνα-πάντα- για τον «ανάδρομο» Ερμή που μπαίνει σε τεθλασμένη τροχιά και αναμένονται βελτίονα τα οικονομικά μας, μόλις τελειώσουν οι εκατό «ρυθμισμένες» δόσεις!!!
Αχ, βρε παππού έχασες μεγαλεία και τιμές. Θα εόρταζες περήφανος την εθνική επέτειο με «γαλανόλευκα» ζώδια και μαγειρικές σπεσιαλιτέ υπό την μουσική υπόκρουση της Βέμπο!
Αλλά το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου το πράγμα παππού θα σοβάρευε ακόμα περισσότερο. Θα θυμόσουν μεγαλεία στις πορείες δόξας του μετώπου της Αλβανίας και της Βορείου Ηπείρου. Άσματα «ηρωικά και πένθιμα», παιάνες ένδοξους και τιμημένους στη βραδινή ζώνη του μεγκάλου καναλιού.
Η «Ανατροπή» του Πρετεντέρη, παραμονή της εθνικής επετείου, ολοκληρώνει το μεσημεριανό «αφιέρωμα» της σημαιοστολισμένης Τατιάνας, αφού η δική του επετειακή εκπομπή του έχει καλεσμένο για εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη τον ήρωα του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου… Μάρκο Σεφερλή! Παππού, αν δεν πέθαινες τότε με έμφραγμα, μάλλον τη Δευτέρα δε θα το γλίτωνες το «εγκεφαλικό» με τα τόσα «αφιερώματα» στους αγώνες σου, μεσημέρι και βράδυ.
Αλλά πιο πολύ ήθελα να ζεις παππού να καμαρώσεις την εγγονή σου «παραστάτη» να συνοδεύει την ελληνική σημαία, πράγμα που έκανες και συ, υπό άλλες συνθήκες βέβαια τότε. Ανήμερα της 28ης θα βάζαμε τα καλά μας να πάρουμε θέσεις στην κεντρική λεωφόρο να δούμε τα «περήφανα νιάτα», που έλεγε κι ο Αντρέας κάποτε παραμυθιάζοντας τους πάντες. Εντάξει, δε θα ήταν απολύτως εφικτό, αφού το σιδερόφρακτο στο κέντρο της πόλης είναι περισσότερο άβατο απ’ ότι οι φράκτες που περνούσες στο μέτωπο τότε. Όμως αν δίναμε τα στοιχεία μας στην ασφάλεια μπορεί να προσεγγίζαμε σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου απ’ την εξέδρα των «λαοφιλών» επισήμων. Δεν μπορώ να σε φανταστώ παππού, να περνάς κι εσύ με τους «βετεράνους» του πολέμου και να γυρίζεις το βλέμμα σου δεξιά να δεις τις «μουτσούνες» που δείχνει η τηλεόραση μετά την Τατιάνα και μετά τον … Σεφερλή!!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
