Η αθωωτική ψήφος της Αθηνάς
ας είναι, τελικά, χαλάλι κι εκείνων
που βρέθηκαν την κρίσιμη στιγμή
στη λάθος πλευρά του ιστορικού
με άλλοθι τ’ ότι «δεν ήξεραν».
που έπραξαν το μη πρακτέο
«εν αγνοία» του πρακτέου .
που συνυπέγραψαν
του αδίκου τη δικαίωση,
γιατί «παραπλανήθηκαν»
ή που ανέτοιμους τους βρήκε
η Ευθύνη σε κρίσιμες στιγμές,
γιατί είχαν εθιστεί να εκτελούν
άκριτα και καθ’ υπαγόρευσιν…
* * *
Σε κείνους, όμως, τους αχρείους
που ’ξεραν εξ αρχής τι θα ’πρατταν,
και εντούτοις δεν απέφυγαν το άδικο
ή το αντιλήφθηκαν εκ των υστέρων
και εντούτοις το ’πραξαν και πάλι,
ή το ανέχθηκαν ως «μη ιδόντες»
όχι από φόβο αλλά από δόλο,
θα επιπέσουν αναπόφευκτα
τα τρομερά αστροπελέκια
του τα πάντα ειδότος Δία
χωρίς κανένα ενδοιασμό!
* * *
Τέτοια ο Σωκράτης έλεγε
εν μέσω μαθητών του
στην Αγορά των Αθηνών
(με μια αχνή απόχρωση αμφι-
βολίας στη λέξη «αναπόφευκτα»).
