Με ιδιαίτερη χαρά αποδέχτηκα την τιμητική πρόσκληση να πάρω μέρος στην προγραμματισμένη εκδήλωση μνήμης για τον φίλο Κώστα Πλαΐτη, που έγινε την Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015, στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών. Ο χώρος του αμφιθεάτρου γέμισε ασφυκτικά, από Κρήτες και μη, για να παρακολουθήσουνε μια ιδιαίτερη και σεμνή εκδήλωση – αφιέρωμα σε ένα ξεχωριστό άνθρωπο, που έφυγε δυστυχώς πρόωρα. Αρκετοί φίλοι αναφερθήκανε αναλυτικά στην πολύπλευρη προσωπικότητα του εκλεχτού φίλου Κωστή Πλαΐτη.
Μου δόθηκε η ευκαιρία να πω κι εγώ δυο λόγια, για τον Άνθρωπο, τον παθιασμένο Κρητικό, τον Επιστήμονα, τον διαλεχτό φίλο. Δυο λόγια, με δυο επίκαιρα ριζίτικα τραγούδια, σε δυο ριζίτικους σκοπούς, στη μνήμη του. Ελπίζω να τα άκουσε και να ευχαριστήθηκε. Με συνόδευσε, η Παρέα Ριζίτικου Τραγουδιού «Αμαριώτες». Αξίζουνε θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές, στους συμμετέχοντες και στο κοινό, που παρακολούθησε την άψογη από κάθε πλευρά ιδιαίτερη αυτή εκδήλωση.
Ο Κωστής αγαπούσε και φιλοσοφούσε τη ζωή, έδινε χαρά, σεβότανε την παράδοση, επιζητούσε φιλίες και γλεντοκόπια, γι’ αυτό πιστεύω πως, το μήνυμα του πρώτου τραγουδιού, του ταίριαζε απόλυτα:
Γροικάτε είντα μήνυσε, γεις νιός απού το Νάδη:
– Χαρείτ’ εσείς οι ζωντανοί εις τον απάνω κόσμο,
γιατ’ έπα ‘πού ‘μαστεν’ εμείς στενός μας είν’ ο τόπος.
Δεν έχει ο Άδης καπηλιά, μηδέ και χαροκόπους,
μηδέ και σημαδότοπους να σημαδεύγουν’ οι γι άντρες,
μηδέ και βόλι δε χωρεί.
Ο Κωστής ήτανε αγνός και αληθινός, έντιμος και δίκαιος, αγωνιστής και αγαπητερός, ανοιχτόκαρδος και καλόκαρδος, ευαίσθητος και φιλόξενος, γι’ αυτό σίγουρα του ταίριαζε και το δεύτερο τραγούδι:
Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μας κι αν έρθουν οι γι εδικοί μας,
μην τωνε πεις κι απόθανα να τσι βαροκαρδίσεις.
Στρώσε των τάβλα να γευτούν και κλίνη να πλαγιάσουν,
στρώσε των παραπέζουλα να θέσουν’ τ’ άρματά των.
Και σαν ξυπνήσουν’ το πρωΐ και σ’ αποχαιρετούνε,
πε τωνε πως απόθανα.
Αιωνία του η μνήμη.
