Βρέθηκα πρόσφατα στα νότια παράλια του Ρεθύμνου, σε ένα από τα μεγάλα ποιοτικά ξενοδοχεία που υπάρχουν και δραστηριοποιούνται εκεί. Είχα έτσι την ευκαιρία να βιώσω την εξωτική ομορφιά και την αναμφισβήτητα αυξημένη ενέργεια που εκπέμπουν ο ανυπόταχτος άνεμος, η δελφινοκρατούμενη θάλασσα, η άγρια ομορφιά των βράχων, ο ανέγγιχτος (ακόμη) κρητικός νότος.
Είναι κοινό μυστικό σε όλες τις εναλλακτικές ομάδες ότι η νότια Κρήτη εμπεριέχει ένα ισχυρό ενεργειακό δυναμικό, γι’ αυτό και συνηθίζουν να έρχονται εδώ για να εφαρμόσουν -ο καθένας την τεχνική του- διαλογισμό, γιόγκα, και αρκετές άλλες. Προφανώς πρόκειται για ενέργεια που προέρχεται από τη παλίρροια, από τα θαλάσσια ρεύματα, από τη μεσόγειο και τους ωκεανούς. Οι μοντέρνες θεωρίες της κβαντομηχανικής ευνοούν και ενισχύουν αυτές τις θεωρίες, συνδέοντάς τις με τη συμπαντική ενέργεια. Έγκυροι γνωστοί ερευνητές μας βεβαιώνουν (για παράδειγμα) ότι ένα συντριπτικά μεγάλο ποσοστό των συστατικών του ανθρώπινου σώματος δεν είναι ανθρώπινης αλλά «αστρικής» προέλευσης. Είμαστε δηλαδή με κάποιον τρόπο -είτε το θέλομε είτε όχι- συνδεδεμένοι με το σύμπαν και την «συμπαντική» του ενέργεια.
Ένα μεγάλο μέρος του αόρατου ενεργειακού δυναμικού της νότιας Κρήτης οφείλεται σίγουρα στους ισχυρούς ανέμους που χαρακτηρίζουν την περιοχή. Κάποιοι τους θεωρούν «ενοχλητικούς», άλλοι όμως τους χαρακτηρίζουν «ζωογόνους». Προσπάθειες έχουν γίνει να ερμηνευθεί η αιτιολογία που τους γεννά. Κάποιοι έχουν προσπαθήσει να τους ερμηνεύσουν με νόμους της φυσικής όπως το θεώρημα Bernoulli χωρίς να έχουν καταλήξει όμως με βεβαιότητα. Δεν είναι ο σκοπός μου να γράψω εδώ με τεχνικούς, ούτε και με «τουριστικούς» όρους, δεν θα μιλήσω για μαζικό τουρισμό ούτε για οικονομική ανάπτυξη. Θα μιλήσω απλά γι’ αυτό που νοιώθουμε εμείς οι «ντόπιοι» όταν βρισκόμαστε σ’ αυτά τα ανεμόδαρτα φαράγγια με τα ελικοειδή μονοπάτια και τις άγριες βραχώδεις παραλίες με τις αιχμηρές κορυφές. Αυτές τις αιχμηρές κορυφές των βράχων που μόλις κρατιούνται για να μη μιλήσουν. Αυτές τις αιχμηρές κορυφές των βράχων που σμίγουν αποφασιστικά έως και βίαια με το ολόμπλαβο ρυτίδωμα της θάλασσας, όπως ακριβώς σμίγουν καμιά φορά αδελφωμένα η ζωή και ο θάνατος. Λες και η φύση προσπαθεί εδώ να μας μιλήσει και να μας διδάξει την αλήθεια της, να μας «εκπαιδεύσει» με τον δικό της τρόπο, τόσο απλά και τόσο αβίαστα, όπως μαθαίνουν τα μικρά παιδιά το ΑΛΦΑ και το ΒΗΤΑ.
Παραβιάζεις ανοιχτές πόρτες αν πεις ότι το Λιβυκό είναι εθισμός, ότι οι παραλίες του είναι μαγεία. Ότι μόλις βρεθείς εκεί, στο Νότο, βιώνεις στιγμές χαράς, αυτο-συνειδητοποίησης και αυτό-μεταμόρφωσης. Είναι μια ευκαιρία για βαθιά και πρωτόγνωρη εσωτερική αναζωογόνηση, για αποτοξίνωση σώματος και νου, και για μια σπάνια αίσθηση ένωσης σώματος και νου με την αόρατη ενέργεια του σύμπαντος.
* Ο Μανόλης Καλλέργης, είναι γιατρός
