Η ευαισθησία της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με την έννοια του κράτους δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκδηλώνεται μόνον όταν πρόκειται για ομοϊδεάτες τους ή όταν έχουν ίδιον συμφέρον. Αλλιώς επιδεικνύουν προκλητική αναισθησία.
Οι διαδοχικές τοποθετήσεις υπουργών και του ίδιου του πρωθυπουργού υπέρ του τουρκικού αιτήματος για έκδοση, και μάλιστα ταχύτατη, των οκτώ αξιωματικών που παραδόθηκαν στις ελληνικές αρχές μετά το αποτυχόν πραξικόπημα στη γείτονα χώρα, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Πώς είναι δυνατόν ένα στέλεχος της κυβέρνησης να πιστεύει ότι οι εν λόγω θα τύχουν δίκαιης δίκης, τη στιγμή που, πριν περάσουν 24 ώρες από την εκδήλωση του πραξικοπήματος, απομακρύνθηκαν από το σώμα 2.700 δικαστές με διαδικασίες που υφίστανται μόνο σε δικτατορίες;
Η εξήγηση δεν είναι δύσκολη. Οι σαρωτικές εκκαθαρίσεις στην τουρκική δικαιοσύνη μου έφεραν στον νου πρόσφατες δηλώσεις (16/6) του αναπληρωτή υπουργού Υγείας που είχαν ως εξής: «Υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με τη δικαιοσύνη. Ένα πολύ μεγάλο μέρος των δικαστών – και πρέπει να μπει νέο αίμα σε αυτό το σώμα – ένα πολύ μεγάλο μέρος των δικαστών, για να το πω κομψά, έχει δεσμεύσεις ή τέλος πάντων να το πω λιγότερο κομψά είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα του παρελθόντος ή του παρόντος». Φυσικά αποδείξεις δεν προσκόμισε, αλλά μήπως ο Τούρκος πρωθυπουργός τις χρειάστηκε;
Εκλεκτικές συγγένειες. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν ένοιαξε κανένα στην κυβέρνηση, αν στην Τουρκία συντρέχουν οι προϋποθέσεις για δίκαιη δίκη. Μήπως δεν έχουν κάνει και δεν κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ελέγξουν την ελληνική δικαιοσύνη και να τρομοκρατήσουν τους δικαστές;
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς η μόνη προστασία των πολιτών και των δημοκρατικών θεσμών είναι ο τρίτος πυλώνας του πολιτεύματος, η δικαστική εξουσία. Με τρομοκρατημένους ή εξαρτημένους δικαστές ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την απολυταρχική δημοκρατία και τον θεσμικό ολοκληρωτισμό.
*Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης-Τμήμα Φιλολογίας
