Στο τέλος του έτους που πέρασε σα Χριστουγεννιάτικο δώρο έλαβα το βιβλίο του συγγραφέα-ποιητή, Βαγγέλη Κιαγιαδάκη, του βραβευμένου με το Β’ βραβείο ποίησης από το Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» Αθηνών το έτος 2002 και συγγραφέα τριών βιβλίων με ποιήματα.
Από τα μικράτα μου, εκμυστηρεύεται στον πρόλογο του βιβλίου του ο συγγραφέας, άκουγα ιστορίες, στις αποσπερίδες και στα καφενεία, για τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Έβλεπα τις φωτογραφίες του, δίπλα στο εικονοστάσι, στα καφενεία, στις Δημόσιες Υπηρεσίες, όπως και σήμερα συμβαίνει και η φαντασία μου κάλπαζε.
Τον φανταζόμουν σαν ένα ημίθεο ή σαν ένα υπεράνθρωπο. Γι’ αυτό πάντα ενδόχυμα είχα την επιθυμία να μάθω, όσο ήταν δυνατόν, αν είχε αδυναμίες, ευαισθησίες, αν τον άγγιζε η χαρά, η ευτυχία, ο πόνος, η δυστυχία. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα να μαζεύω στοιχεία για την προσωπική του ζωή, για να τα παραθέσω σ’ αυτό το βιβλίο. Η εργασία αυτή κατατίθεται στο αναγνωστικό κοινό με αφορμή τα εκατό χρόνια από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (1913-2013).
Κάνει ο συγγραφέας μια σύντομη περιδιάβαση στη ζωή του Μεγάλου μας Εθνάρχη, περιγράφει τις περιπέτειες της προσωπική του ζωής, τους αγώνες του για ν’ απελευθερώσει την Κρήτη, να την ενώσει με την Ελλάδα, τις πίκρες, τις απογοητεύσεις, τις απόπειρες δολοφονίας, που δοκίμασε όταν κυβερνούσε την πατρίδα μας.
Το Δεκέμβριο του 1916, ο όχλος ρίχνει το λίθο του αναθέματος στο πεδίο του Άρεως, κατά του «προδότη» Βενιζέλου και μετά τέσσερα χρόνια, στις 25 Αυγούστου, όταν υπέγραψε τη Συνθήκη των Σεβρών η ελληνική βουλή με ψήφισμά της, τον ανακηρύσσει «Άξιον τέκνον της Ελλάδας», αλλά και ο Δήμος Αθηναίων στις 14 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, στεφάνωσε με δάφνινο χρυσό στεφάνι το Βενιζέλο στο πεδίο του Άρεως.
Καταγράφει, ο συγγραφέας, με μεγάλη πιστότητα, περιληπτικά τη μεγαλειώδη εικόνα μιας εποχής και τον ιδιόμορφο ψυχισμό των Κρητικών.
Το πρόγραμμα του κόμματος των Φιλελευθέρων στο τέλος του βιβλίου είναι επίκαιρο για την οικονομική κρίση που περνά σήμερα η χώρα μας. Η ιστορική σκέψη του Βενιζέλου που διαπερνά τις σελίδες του εκφωνηθέντα λόγου εις την Θεσσαλονίκη την 22α Ιουλίου 1928 διαφωτίζει μια περίοδο ιστορίας όμοια με τη σημερινή.
Οι φωτογραφίες του βιβλίου είναι πολύτιμα ντοκουμέντα και δίνουν το χρώμα εκείνης της εποχής.
Τελειώνει το βιβλίο του ο συγγραφέας με ένα λαϊκό τραγούδι. Είναι ύμνος για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τη μουσική έχει γράψει ο Μ. Καλομοίρης.
Με αξιοθαύμαστη λεκτική οικονομία, με γλώσσα λιτή και ύφος απλό, με αφήγηση αβίαστη, αποτυπώνει ο συγγραφέας τη μεγαλειώδη φυσιογνωμία ενός μεγάλου Κρητικού και ευεργέτη της Ελλάδας, του Εθνάρχη μας Ελευθερίου Βενιζέλου.
Όλο το έργο αποτελεί ένα ύμνο στη λεβεντιά, στην ανδρεία, τη μεγαλοψυχία του Κρητικού λαού.
Θερμά συγχαρητήρια στο συγγραφέα Βαγγέλη Κιαγιαδάκη, εύχομαι καλή υγεία και καλή συνέχεια στο λογοτεχνικό και συγγραφικό του έργο.
Ευγενία Σπαντιδάκη-Ζαμπετάκη, συνταξιούχος δασκάλα
