Δύο έγκυρα αντιπροσωπευτικά νούμερα φανερώνουν την ύπουλη «μετάθεση κρατικών αδυναμιών και ευθυνών από το εγκληματικό ελληνικό πολιτικό σύστημα στον «ευαίσθητο κι ιερό» χώρο της δικαιοσύνης.
Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα έχει πάνω από τριπλάσιες εκκρεμείς δικαστικές διοικητικές υποθέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την αμέσως επόμενη χώρα. (3,1 υποθέσεις ανά κάτοικο, ενώ η δεύτερη Κύπρος λιγότερες από μία! Πηγή: δημοσίευση πίνακα ευρωπαϊκής επιτροπής 2015).
Το δεύτερο νούμερο μας έρχεται από τον δείκτη παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας όπου το «World Economic Forum 2015», μας κατατάσσει στην 132 θέση σε σύνολο 140 χωρών στην «απόδοση νομικού πλαισίου διευθέτησης διαφορών».
Σύμφωνα με την πλατωνική αρχή ότι οι αριθμοί κι οι μουσικοί λένε την αλήθεια είναι προφανής η «αλητεία» των πολιτικών μας που διασύρουν κατ’ εξακολούθηση μια υπέροχη ιστορική χώρα, υποτιμούν τη νοημοσύνη των Ελλήνων και προσβάλουν την αξιοπρέπειά μας.
Ο «νέος κώδικας πολιτικής δικονομίας για μια υποτιθέμενη» επιτάχυνση διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, αποτελεί άλλο ένα δείγμα «κουτοπόνηρης ελληνικής πολιτικής που απλά επιταχύνει τη διαδικασία αφανισμού της Ελλάδας».
Με μια προσθήκη στον νόμο 4335/15, ο οποίος ενσωματώνει την οδηγία 2014/59 για «ανάκαμψη, εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων…», μια απλή πλειοψηφία στη Βουλή, πολλά άρθρα με πολλές ασάφειες κι ακόμη περισσότερες επιπολαιότητες, προσπαθούν να θεραπεύσουν μια ανίατη κατάσταση που το ίδιο πολιτικό σύστημα δημιούργησε και φορτώνει στις πλάτες της ελληνικής δικαιοσύνης όλη την «αμαρτία τους».
Χρειάζεται συνολικό πολιτικό έργο εμβάθυνσης… δημιουργία ειδικών υποδομών… μελέτη εφαρμογής… ορθό επιμερισμό αρμοδιοτήτων, διαχείριση προσωπικού, αποκέντρωση κι αποφόρτωση δικαστικής ύλης, μηχανογράφηση.
Νόμους που να καθοδηγούν τον Έλληνα, να τον χειραφετούν σε ένα επιμελή διοικούμενο πολίτη, νόμους που να είναι διαφανείς και προβλέψιμοι, ώστε να δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας και καλοπιστίας.
Η πηγή του προβλήματος λοιπόν είναι η άρρωστη νομοπαραγωγή με τις πολύγραφες αποσπασματικές προσθήκες, τις «μακρόσυρτες» συντάξεις δικογράφων κι αποφάσεων από τους λειτουργούς της δικαιοσύνης οι οποίοι πρέπει να ανταποκριθούν σε μια αμείλικτη κι απάνθρωπη διαδικασία.
Αυτή η διαδικασία είναι ανισσόροπη κι εξοντωτική κι αναγκάζει σε συνεχείς αναβολές και χρονοβόρες καθυστερήσεις από τους δικηγόρους, λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και αναίτιων «παραγραφειοκρατικών» επαναλήψεων.
Αντίθετα λοιπόν από τους «ένοχους που τη βγάζουν λάδι», την πληρώνει η «ταλαιπωρημένη ελληνική δικαιοσύνη, η οποία δικαιολογημένα αδυνατεί να εφαρμόσει τις δικονομικές «ανώμαλες τερατογενέσεις».
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω την έκφραση ευγνωμοσύνης απέναντι στο ελληνικό δικαστικό σώμα που παρά τις ασύμμετρες δυσκολίες μέσα στο «μάτι του κυκλώνα» της ελληνικής πραγματικότητας, εκδίδει αποφάσεις με αδιαμφισβήτητη αμεροληψία και ποιότητα.
Νομίζω ότι κατά καιρούς έχω εκφράσει τις ανώτερες αξίες: περιβάλλον, δικαιοσύνη κι όνειρα… αφήστε με τουλάχιστον να ονειρεύομαι ότι κάποτε θα δημιουργηθεί μια αδιάβλητη έννομη τάξη αντάξια της αρχέγονης ελληνικής ιστορίας μας, αλλά και της νεότερης πολυβασανισμένης νεοελληνικής συνταγματικής μας παράδοσης, για την οποία αξίζει να είμαστε περήφανοι.
Καλώς ήρθες 2016 και με το καλό να φύγεις.
