Στο βραχύ χρόνο της προεκλογικής περιόδου και στον δρόμο που οδεύει η χώρα μας, θα περίμενε κανείς ότι ο προβληματισμός για το σήμερα και το αύριο θα ήταν σοβαρός και επί των τύπων των ήλων και όχι σε κοκορομαχίες, σε υποσχέσεις ανεκπλήρωτες και παλικαρισμούς «εσείς δεν μπορείτε κι εμείς μπορούμε. Εμείς θέλουμε εσείς δεν θέλετε το καλό της πατρίδας».
Θέλαμε να δούμε την πολιτική ελίτ της χώρας μας να εγκαταλείπει όλες τις τακτικές και τα κόλπα, που αποσκοπούν στην παραπλάνηση και την εξαπάτηση για την κατάκτηση της εξουσίας και να στοιχηθούν με τις πραγματικές ανάγκες της χώρα μας.
Και δεν χρειάζεται να βομβαρδίζουν καθημερινά για το δράμα του λαού μας, δείχνοντας ο ένας τον άλλο -εσείς φταίτε κι εμείς θα έρθουμε να σας σώσουμε. Οι μεσσίες δεν υπάρχουν και μεταλλάχτηκαν κι αυτοί σε «καραγκιόζηδες».
Θέλουμε να δούμε επιτέλους μία στοιχειώδη συναίνεση, σύμπνοια συνεργασίας για να αποφύγουμε τα εγκληματικά λάθη μας και την από κοινού προσπάθεια για μια σύγχρονη πορεία της χώρας στη νέα διεθνή πραγματικότητα.
Γιατί το πολιτικό γίγνεσθαι πραγματώνεται μέσω: της προσαρμογής της εναλλακτικής πρότασης, της ανατροπής και της επανάστασης.
Η προσαρμογή εκτιμά τις πραγματικές συνθήκες και στη χώρα και στην Ευρώπη όπου συμμετέχουμε. Τη σχέση μας με το οικοδόμημα που με μεγάλες προσπάθειες τείνει να ολοκληρωθεί – την Ευρωπαϊκή Ένωση (ομόσπονδη Ευρώπη).
Κι αυτό σε σχέση με την παγκοσμιοποίηση και την πλήρη επικράτηση ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος (τέρατος) που απαξίωσε τις πολιτικές ελίτ των χωρών και τις κατέστησε απλούς εντολοδόχους. Μια ανακοίνωση από τους οίκους αξιολόγησης στέλνει στα τάρταρα την οικονομία οποιαδήποτε χώρας.
Η ανατροπή επεξεργάζεται και αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες που παρέχει η συγκυρία και χειραγωγεί την κοινωνία προς την κατεύθυνση της ποσοτικής και ποιοτικής αλλαγής για να ανατρέψει τα κακώς κείμενα. Η επανάσταση βίαιη, εκρηκτική σύγκρουση για πλήρη εξαφάνιση του παλαιού μ’ ένα νέο, που μένει να οικοδομηθεί.
Όλες οι επαναστάσεις εκτός των απελευθερωτικών κατακτητών, στηρίχθηκαν σε ιδεολογίες που προέκυψαν από την αναγωγή στη μοναδική αλήθεια κι όταν έγιναν εξουσία κατέληξαν σε εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας. Η ιστορία γέμει τέτοιων παραδειγμάτων.
Τι να επιλέξουμε την ώρα της κρίσης την πιο ιερή μ’ ότι σημαίνει το χρέος του πολίτη;
Να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στα λόγια τα ψεύτικα και τα μεγάλα, χορτάσαμε πια.
Να γκρεμίσουμε την αλαζονεία κάποιων αρχηγών. Και αφού δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε τώρα να τους μοιράσουμε ακριβοδίκαια την ευθύνη και να τους καταστήσουμε συνυπεύθυνους, για όποιο κακό μας κάνουν.
Κι ας μη ξεχνάμε οι αγανακτισμένοι δεν κάνουν πολιτική – κουτουλούν το κεφάλι τους στον τοίχο.
* Ο γέρος της Ανανεωτικής Αριστεράς
