Λοιπόν, ως καλόπιστοι και νομοταγείς πολίτες πειστήκαμε απολύτως στο ακλόνητο επιχείρημα των κορωνοϊολόγων ότι βρισκόμαστε σε έναν ιδιότυπο «πόλεμο» με έναν αόρατο και επικίνδυνο «εχθρό»!
Ευπειθώς ασπαστήκαμε τις νουθεσίες του κυρίου λοιμωξιολόγου και ασμένως συμμορφωθήκαμε με τους περιορισμούς του έτερου «πολιτικοπροστάτη», καθώς δεν μας άφηνε και πολλά περιθώρια πρωτοβουλιών, αψύς καθώς είναι!
Τρεις φορές τη μέρα λόγω αποκλεισμού μας από τον εκκλησιασμό, «δοξολογούσαμε» και την κυβέρνηση για την καλή μας τύχη να συμπέσει ο «πόλεμος» με τη θητεία της και να περιοριστούν έτσι οι απώλειες του «άμαχου» πληθυσμού σε ποσοστά ελάχιστα, έως μηδαμινά. Κι έτσι διανύουμε αισίως τον δεύτερο μήνα «πολεμικού» εγκλεισμού μας και καλά προφυλαγμένοι στα «πολεμικά» καταφύγιά μας παρακολουθούμε τον κο Παπαδόπουλο «στην υγειά μας» να εμμένει στην άποψη του και εσχάτως να προστίθεται και ο κύριος Σαββόπουλος νουθετώντας και τοιούτος από τηλεοράσεως, ενώ η κυρία Άλκηστις Πρωτοψάλτη, τηρώντας παλιές παραδόσεις των … θεατρικών «μπουλουκιών» περιφέρεται σε κεντρικά σημεία της πόλης, όπου ο λαοπρόβλητος πρωθυπουργός με συνοδεία καμιά πενηνταριά δημοσιογράφων συμμετέχει -αυθόρμητα πάντα- στο καλλιτεχνικό διάλειμμα του δημάρχου-ανιψιού του…
Αλλά ας επανέλθουμε στον διεξαγόμενο… «πόλεμο»!
Καλά καλυμμένοι λοιπόν στα «καταφύγια» μας, μαθαίνουμε -όχι βέβαια από τα συστημικά ΜΜΕ, που καλύπτουν μόνο τα «πολεμικά» γεγονότα- τα παραλειπόμενα αυτής της «πολεμικής» περιόδου! Κάποια εκατομμυριάκια «πτερόεντα», τα οποία προορίζονται για την «σωστή» και προπάντων «αντικειμενική» ενημέρωσή μας για τον «πόλεμο», κάποια άλλα εκατομμυριάκια -πτερόεντα κι αυτά- για την «κατάρτιση» του άμαχου πληθυσμού, κάποια νομοσχέδια προς διαβούλευση που αφορούν τα κλειστά σχολεία και τα κλειστά πανεπιστήμια και τους κλεισμένους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων…
Όμορφος κόσμος «ηθικός» αγγελικά πλασμένος, αυτός ο κόσμος της «εμπόλεμης» περιόδου. Δείτε πόσο ο «άμαχος» πληθυσμός συμφωνεί σε όλα…
Ολημερίς βλέπει… κορωνοϊειδήσεις με διαλείμματα «καμπουροειδούς» ενημέρωσης, παίζει κανένα παλαμάκι στην βεράντα, στέλνει και κανένα sms για βόλτα στο κουλούκι του και βαίνουμε αισίως στην σταδιακή επαναφορά στην περισπούδαστη… κανονικότητα (άλλη λεκτική επινόηση, όπως λέμε «καλό παράδεισο» για τους αποδημούντες!).
