Εξαγγελίες σε χρησμούς

Oι αρχαίοι μας πρόγονοι πίστευαν στη μαντική τέχνη˙ ήτοι στην ικανότητα να προλέγει κάποιος τα μέλλοντα και να αποκαλύπτει τα άγνωστα. Εξέχουσες φυσιογνωμίες της μαντικής υπήρξαν στη μυθολογία η Σίβυλλα και η Κασσάνδρα.
Περιώνυμο το πασίγνωστο μαντείο, κατά την αρχαιότητα, εκείνο του Απόλλωνα στους Δελφούς, στο οποίο χρησμοδοτούσε, έδινε χρησμούς και προμάντευε τι επρόκειτο να συμβεί η Πυθία.
Όταν της ζητούσαν χρησμό εκείνη προετοιμαζόταν πίνοντας «αθάνατον ύδωρ», εκ της Κασσότιδας πηγής, ενώ μασούσε φύλλα δάφνης και ανέπνεε πυκνές αναθυμιάσεις εξερχόμενες από ένα βάραθρο. Εν συνεχεία περιέπιπτε σε έκσταση και σε κατάσταση παρατεταμένων παραισθήσεων, εξεστόμιζε φράσεις ασαφείς, διφορούμενες και κατά πολύ ασυνάρτητες, τις οποίες οι παριστάμενοι-παρατρεχάμενοι συνήρμοζαν επιτηδείως και έδιδαν εις τους προσερχομένους στο μαντείο μιαν παραπλανητική ερμηνεία.
Προσπάθησα να εξηγήσω το νόημα άλλου χρησμού όστις «άρτι αφιχθείς» δημοσιεύθηκε προ καιρού στον τύπο και ακούστηκε ακόμα και από τα διεθνή Μ.Μ.Ε.
Τον στριφογύριζα στο μυαλό μου με την ελπίδα, ότι θα κατόρθωνα, να διεισδύσω στα απόκρυφα μηνύματα, που περικλείει αυτός ο χρησμός-εξαγγελία, τα οποία καθορίζουν την ακανθώδη μελλοντική πορεία της Χώρας. Μηνύματα τα οποία, ανέμενα αφελώς, να δόθηκαν περιφραστικά μεν αλλά να ήταν νοηματικά και ουσιαστικά. Απευθύνθηκα σε επαΐοντες της πολιτικής και σε κατά κόρον αρθρογράφους. Σε διάσημους και άσημους κομματικούς παράγοντες και παρά πάσαν προσδοκίαν ουδενός τα λόγια στάθηκαν ικανά, να μου εξηγήσουν το χρησμό και να με φωτίσουν.
Ο χρησμός ήταν δύσκολο να εξηγηθεί λογικά και τελικά αποδείχθηκε ένας πραγματικός γρίφος, ένα αίνιγμα με ασαφή, δυσνόητη, αλλά ακόμα και ακατανόητη διατύπωση. Υπήρξαν ορισμένες απαντήσεις όμως ακαθόριστες, νεφελώδεις ακόμα και απλοϊκές. Και ιδού ο χρησμός «Θέλουμε να σώσουμε την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, αλλά όχι το ευρώ μέσα στην Ελλάδα». Όποιος μπορεί να δώσει απάντηση … «να σηκώσει το χέρι του και να έρθει στον πίνακα» όπως έλεγε η αείμνηστη δασκάλα μου Αμαλία. Τι να εννοούν αυτά τα λόγια, που εξήλθαν από χείλη σοφά και παραπέμπουν συνειρμικά σε πολλούς μεγάλους άνδρες ευρυμαθείς, μη εξαιρουμένου του πεφωτισμένου ηγέτη της Βορείου Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν διαδόχου του επίσης εμπνευσμένου ηγέτη πατρός Κιμ Ιλ Σουγκ;
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο χρησμός του παρόντος, στην ίδια φόρμουλα έχει διατυπωθεί και σύμφωνα με την ίδια συνταγή, εκείνη που ακολουθούσε η Πυθία. Ο νέος γρίφος έχει την ίδια ποιότητα με εκείνον τον αρχαίο της Πυθίας από πλευράς γλώσσας, ύφους και… ασάφειας.
«Ήξεις αφίξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις» έλεγεν η ιέρεια του Απόλλωνα, όταν σεληνιαζόταν και αποκάλυπτε τα μελλούμενα, αλλά με ακαταλαβίστικά, ασυνάρτητα λόγια, τα οποία οι παρατρεχάμενοι ερμήνευαν κατά το δοκούν.
Ο ενδιαφερόμενος που θα ‘θελε να μάθει, τι του επεφύλαττε το μέλλον, έφευγε από το μαντείο των Δελφών περισσότερο περιπεπλεγμένος, από όσο ήταν όταν έφθανε. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο χρησμός του παρόντος, είναι πανομοιότυπος με εκείνον της Πυθίας; Ο απλός πολίτης θέλει να μάθει, τι θα γίνει με μιαν, ό μοι γένοιτο, μελλοντική κυβέρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη ή όχι; Στο ερώτημα αυτό όμως δε δίνει απάντηση ο χρησμός.
Αντιθέτως μας προκαλεί περισσότερη σύγχυση, περισσότερο εννοιολογικό ανακάτωμα και νοητικό μπέρδεμα.
Ούτω πως το εξής ερώτημα ήταν, είναι και τελικά παραμένει αναπάντητο. Πως θα επιτευχθεί αυτό το εγχείρημα, για να σωθεί η Ελλάδα μέσα στο ευρώ και όχι το ευρώ μέσα στην Ελλάδα; Μήπως αυτό το πρόσφατο «δελφικό» μυστήριο της πολύπλοκης μαντικής εννοεί, ότι τις δόσεις για όσα χρωστάμε, θα τις πληρώνουμε σε δραχμές, ενώ τις δόσεις για τα δάνεια που ζητάνε, θα μας τα στέλνουν σε ευρώ; Ευφυής η ιδέα, του μελλοντικού να μας σώσει πολιτικού, διότι έτσι θα μπορούμε να είμαστε και μέσα και έξω συγχρόνως, δηλαδή όπως μαθαίναμε στα μαθηματικά, θα είμαστε… εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη!…
Υποσημείωση: Καθώς φαίνεται η εξαγγελία αυτή αποτέλεσε αντικείμενο ευρύτερου προβληματισμού και στο προχθεσινό ΒΗΜΑ (21 Απριλίου) ο έγκριτος δημοσιογράφος Α. Κωβαίος αναφέρει: «Την τακτική της σκόπιμης ασάφειας καλλιεργεί ο κ. Τσίπρας, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, σε περίπτωση που οι πολιτικές εξελίξεις τον φέρουν σε θέση ευθύνης για τη διακυβέρνηση της χώρας». Επομένως η ασάφεια υπήρξε εσκεμμένη καθώς και η ανεύθυνη πολιτική.