Αρχικά μπορούν πολλοί να ισχυριστούν ότι δεν είναι άξια μεγάλης προσοχής όλα αυτά…
Όμως στο βάθος τα γεγονότα είναι εντελώς διαφορετικά. Η δύναμη της συνήθειας. Ο «Μιθριδατισμός». Συνηθίζουμε σιγά σιγά στο «τέρας» αντιδημοκρατικών και αντικοινωνικών συμπεριφορών. Κι όσοι ελπίζουν ότι με λεκτικούς χαρακτηρισμούς, φωνασκίες και «κορώνες» θα έχουν (μικρο)κομματικά κέρδη… πλανώνται! Σε βάθος χρόνου θα βρουν μπροστά τους όσα οι ίδιοι «καλλιέργησαν», όσα με τη στάση τους και την «πολιτική» τους συμπεριφορά δίδαξαν την κοινωνία…
Ας είμαστε για μια φορά σοβαροί.
Σε τι ωφελεί η εξομοίωση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης με τη «χούντα», τους «Γερμανοτσολιάδες», ή με μια «συμμορία τύπου Αλ Καπόνε»; Μήπως δίνει ένα «άλλοθι» στους φιλοναζιστές να τραβήξουν το δικό τους σχοινί και να εξομοιώνουν με τη σειρά τους στελέχη της Αριστεράς με «κουκουλοφόρους» ή με εκείνους που λίγα χρόνια πριν έκαψαν την Αθήνα;
Όλο αυτό το «μπραντ ντεφέρ» υποθάλπει την άσκηση πολιτικής βίας. Όχι, ότι κάτι τέτοιο είναι πρωτόγνωρο στον τόπο μας, αλλά σε μια περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης είναι -όσο και αν δεν το αντιλαμβάνονται αρκετοί- τραγικά επικίνδυνο…
Και από τη μεν Χρυσή Αυγή δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε ποιοτικότερη και ορθότερη πολιτική συμπεριφορά. Στόχος τους είναι η κατάρρευση του κοινοβουλευτισμού και το μόνο που κάνουν είναι να εμπορεύονται την «πατρίδα» και να επενδύουν στον πόνο, την εγκληματικότητα, τη φτωχοποίηση των πολιτών.
Την ίδια στιγμή τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου αντί να απαντούν με λύσεις απλά διαγκωνίζονται στη ρητορική και στα επικοινωνιακά τεχνάσματα… Ρίχνουν έτσι νερό στο μύλο των νεοναζιστών μιας και οδηγούν μέσω της δύναμης της συνήθειας στον «μιθριδατισμό» αντικοινωνικών και αντιδημοκρατικών πρακτικών.
Πριονίζουν το κλαδί του πολιτεύματος…
Αντί, όπως λαθεμένα πιστεύουν, να απομυθοποιούν το ρόλο της Χρυσής Αυγής. Το επεισόδιο με την κ. Λιάνα Κανέλη στον «Αντένα» είναι χαρακτηριστικό τουλάχιστον σε ότι αφορά το πώς το ερμήνευσε ένα τμήμα της κοινωνίας.
Από την Αριστερά περιμένουμε μια διαφορετική αξιολόγηση των γεγονότων, διαφορετική ερμηνεία των περιστατικών και προτάσεις-λύσεις ρεαλιστικές λ.χ. προτάσεις για μια μεταναστευτική πολιτική που στον τόπο μας είναι ανύπαρκτη…
Ο δρόμος από το διεθνισμό μέχρι τη λαθρομετανάστευση ή το απόλυτο χάος λόγω της ανυπαρξίας μεταναστευτικής πολιτικής είναι πολύ μεγάλος…
Με ακραίους λαϊκισμούς και επικοινωνισμούς, με ιδεοληψίες και ταμπού δε βοηθούν την κοινωνία να ενδυναμώσει τον κοινωνικό ιστό και να κρατηθεί στις δύσκολες στιγμές. Το αντίθετο, μάλιστα συνδράμουν στο… διαιρεί και βασίλευε»!
Η στάση αυτή φανερώνει, κυρίως άγνοια ή έλλειμμα επαφής με την κοινωνική πραγματικότητα και φυσικά, έλλειμμα ιστορικής μνήμης.
Είναι αδιανόητο στη σημερινή πραγματικότητα να περνάει από τη σκέψη κάποιων ότι ένα τέτοιο παιχνίδι με τη φωτιά μπορεί να αποφέρει το όποιο κέρδος… Αλλά η πολιτική είναι «η τέχνη του εφικτού». Το πολιτικό προσωπικό είναι οδηγός και όχι οπισθοφυλακή.
Με όραμα και σχέδιο ρεαλιστικό οδηγεί τη χώρα (και την κοινωνία) ενωμένη στο μέλλον…
Στην Ελλάδα του σήμερα δεν περισσεύει κανείς… Το μόνο που χρειαζόμαστε (περισσότερο από οτιδήποτε άλλο) είναι να δώσουμε έμφαση στο «εμείς», στη συλλογική προσπάθεια, στην ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού, στην αλληλεγγύη, σε ό,τι μας ενώνει και όχι στο να ψάχνουμε κάθε φορά αφορμή για το «εγώ» και οι… «άλλοι»!
H πολυεπίπεδη κρίση θα έπρεπε να οδηγεί κόμματα-πολιτικό προσωπικό-πολίτες στην ενδυνάμωση των θεσμών, των κοινωνικών δομών, στην ουσία, δηλαδή στην ισχυροποίηση του πολιτεύματος.
Κι όμως, αρκετοί κάνουν μεγάλη προσπάθεια για το ακριβώς αντίθετο…
Μεταρρυθμίσεις ή αλλαγή;
Στον πολύπαθο χώρο του ΕΣΥ, η μεταρρύθμιση του να πληρώνεις για υπηρεσίες υγείας (π.χ. χειρουργεία) οπωσδήποτε αφήνει ακάλυπτους πλείστους όσους...