Αυτή η συνοπτική, επί τροχάδην επισκόπηση, ας γίνει δημόσια. Μια μικρή πόλη το νοσοκομείο μας, τα αόρατα για το κοινό είναι όσα και τα ορατά, η εικόνα έστω και αν από εδώ δεν προκύψει σαφέστατη, θα βοηθήσει στην κατανόηση και στη γενικά εντύπωση του μεγάλου, παλλόμενου, ζωντανού οργανισμού που πάνω από 35ετία υπηρετεί την υγεία στο Ρέθυμνο νυχθημερόν.
Στο 1ο υπόγειο λειτουργούν τώρα μπάρες ασφαλείας. Σημειώθηκαν κατά καιρούς κρούσματα κλοπών, σημαντικών μάλιστα αντικειμένων. Κλέβανε από το Νοσοκομείο!!…. Μένει κανείς άναυδος τόσο από το μέγεθος του εγκλήματος των δραστών, όσο από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Έκλεισε μια πόρτα ορθάνοικτη για το κακό…
Στο 2ο υπόγειο η αποθήκη υλικού, εξοπλισμού, γραφικής ύλης και ξενοδοχειακής υποδομής. Είναι καταγεγραμμένο, με απογραφή λεπτομερή κατ’ είδος. Κατηγορηματικά ανυπόστατα όσα ενίοτε ένθεν κι εκείθεν διαδίδονται για δήθεν ελλείψεις σε χειρουργεία – κλίνες – θαλάμους κλπ. Παράδειγμα: Νοσηλευόμενη γραία σκεπάστηκε με το παλτό της ενώ στην αποθήκη ευρίσκονται εκατοντάδες κουβέρτες, δύο τύπων, συσκευασμένες, καθαρές, έτοιμες για άμεση χρήση. Ας μην αναζητήσουμε αυτή τη στιγμή τις ευθύνες επειδή -για την περίπτωση- τα όρια ανευθυνότητας, λάθους και δόλου, είναι δυσδιάκριτα. Για την ώρα ας ευχηθούμε και ας προσέξουμε ασφαλώς, εντατικά όλοι να μην επαναληφθεί τέτοιο περιστατικό. Αυτό το υλικό επαρκεί μέχρι βαθμού αντιμετώπισης εκτάκτων συνθηκών σε μαζικό φαινόμενο. Ένα ατύχημα με πολλά πρόσωπα. Ένα κακό σ’ ένα ολόκληρο χωριό. Μια καταστροφή. Στις μέρες μας, στη Ρωσία έπεσε… μετεωρίτης. Το νοσοκομείο οφείλει -στο υλικό τουλάχιστον- να είναι ανά πάσα στιγμή πανέτοιμο. Και είναι. Προς τιμήν του. Στο Ρέθυμνο έχουμε και τη θάλασσα τον μισό χρόνο αν όχι όλον με πλοία συνεχώς, εν πλω ένα εν δυνάμει ατύχημα.
Οι χώροι αυτοί λάμπουν από καθαριότητα. Ούτε ίχνος καν σκόνης. Ο καταγραφέας έμεινε κατάπληκτος και συνεχάρη τους υπεύθυνους και αρμόδιους εργάτες. Κάθε αναφορά σε ονόματα, θα αδικήσει τους απόντες εκείνη την ώρα. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τουλάχιστον τον Βαγγέλη Τσουντάνη την κολόνα του νοσοκομείου, που δεκαετίες τώρα ήταν σχεδόν μοναχός του και παρ’ όλα αυτά εφοδίαζε με υλικά και φάρμακα όλο το νοσοκομείο Ρεθύμνου. Στήριξε κυριολεκτικά με τα μπράτσα του μια πόλη, έναν ολόκληρο νομό.
Εδώ και το υλικό του τεχνητού νεφρού σε μεγάλη παρακαταθήκη. Οι κάθε είδους και τύπου ποσότητες είναι υπεραρκετές διότι καλύπτει τροφοδοσία και των τεσσάρων Κέντρων υγείας του Νομού (Αγίας Φωτεινής – Ανωγείων – Περάματος – Σπηλίου). Για την καταγραφή και είσοδο-έξοδο των ειδών, λειτουργεί επί τόπου, γραφείο με υπάλληλο.
Ένα ξεχωριστό τμήμα προκαλεί την εντύπωση και τη συγκίνηση. Συνήθως κατακρίνουμε ή γκρινιάζουμε, έτσι αρχίζουν όλοι, η συνηθισμένη συνέπεια είναι να παραμερίζουμε, να ξεχνάμε εντελώς, να διαγράφουμε τον έπαινο, το ΕΥΓΕ εκεί που χρειάζεται και επιβάλλεται να απονεμηθεί. Στο 2ο υπόγειο έχει τακτοποιηθεί ιδιαίτερα το κάθε είδους υλικό που απέστειλε για το Νοσοκομείο Ρεθύμνου ένας Έλληνας από τη διώρυγα του… Παναμά! Αντιλαμβάνεται κανείς το κόστος και μόνον της αποστολής της κατάφορτης νταλίκας με πλοίο. Συνέβη προ τριετίας. Κρεβάτια νοσοκομειακά, σαλόνια, καρέκλες, γραφεία. Ένα σφραγισμένο κοντέινερ από την άλλη άκρη της γης γεμάτο αγάπη και έγνοια, έχει στο Ρέθυμνο αποδέκτη την απέραντη ευγνωμοσύνη, το ανεπιφύλακτο «ΕΥΓΕ» και την επιστροφή της αγάπης πάνω από τα πέλαγα.
Τα φθαρμένα στρώματα κρατούνται. Αυτούς τους καιρούς της φρίκης, ίσως χρησιμεύσουν και εκτός Νοσοκομείου. Μπάρες με χοντρές ασφάλειες κι εδώ, διασφαλίζουν από την κακότητα και τους κακόβουλους που στις εποχές τις αντίξοες, στις εποχές των καταιγίδων, γιγαντώνονται. Η αποθήκη των φαρμάκων είναι απομονωμένη. Κι εδώ αρκετή παρακαταθήκη για ορισμένες επιδημίες με φάρμακα που δεν έχουν λήξει. Αχρείαστα, είθε να μείνουν. Αχρησιμοποίητα μακάρι να πεταχτούν. Το μαζικό κακό από ασθένεια, αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη μιας κοινωνίας, στην πύλη του οποίου σταθήκαμε π.χ. τότε με την νόσο των πτηνών.
Τεράστιοι χώροι εγκαταστάσεων κλιματισμού, θέρμανσης, μηχανολογικού. Υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ψυκτικοί, τεχνικοί πηγαινοέρχονται ευσυνείδητα και άοκνα, σκύβουν και σκαρφαλώνουν με τα εργαλεία στα χέρια. Εδώ η καρδιά, οι πνεύμονες, οι φλέβες ενός «οργανισμού» που λειτουργεί άυπνος όλο το 24ωρο, κάθε 24ωρο, χωρίς διακοπές, επιβάλλεται και χωρίς εμπλοκές, παρεμποδίσεις και βλάβες. Με συντήρηση, πρόληψη, ακαριαία επέμβαση. Παραδίπλα το παλιό γραφικό υλικό σωριάζεται ατακτοποίητο, μέρος του σίγουρα θα καταστραφεί, μια κοπιώδης, συστηματική εργασία που εκκρεμεί καίτοι δεν κατεπείγει. Ετοιμάζονται ειδικοί χώροι και ο εξοπλισμός τους με ράφια, φοριαμούς και ό,τι σχετικό και απαραίτητο. Το 2ο υπόγειο διαθέτει ελεύθερους χώρους και παρέχει άνεση κινήσεων. Η αίθουσα του μεγάλου κλιματιστικού για επείγοντα, ανάνηψη, χειρουργικό χρειάζεται ανακαίνιση μαζί με το μηχάνημα που εργάζεται άψογα μολονότι παλαιό.
Εδώ και το εστιατόριο των γιατρών. Και το αμφιθέατρο που λειτουργεί μεν, λείπουν ορισμένα δε για την ολοκλήρωσή του. Αναμένουμε τον εξοπλισμό που θα το μετατρέψει σε ικανό και άξιο να εκπληρώνει απρόσκοπτα τον προορισμό και την υψηλή αποστολή του.
Η πίσω είσοδος-έξοδος δεν έχει προβλήματα. Του δημιουργούμε εμείς προβλήματα, εμείς οι ίδιοι, αξεπέραστα μάλιστα, που θέτουν σε κίνδυνο ζωές, που λύνονται εντός δευτερολέπτου, αντ’ αυτού οι συμπεριφορές μας τα διογκώνουν και τα αναβιβάζουν σε θανάσιμα. Θανάσιμα κυριολεκτικά. Επειδή ο χώρος είναι ελεύθερος και πλατύς, παρκάρει καθένας και καθεμιά που απλά βαριέται να αναζητήσει θέση. Εν γνώσει τους, ενσυνείδητα, επιλέγουν να παίζουν με εκατοντάδες ανθρώπους και την ασφάλεια του δικού τους οχήματος. Δικαιώνουν όσους πιστεύουν ότι η οικονομική και κοινωνική κρίση έως ορίου χρεοκοπίας, ήταν κατά βάση πολιτιστική. Παιδείας. Ηθικής. Μια απαράδεκτη κατάσταση βασιλεύει καθημερινά. Άγνωστός μου επικαλέστηκε το όνομά μου και δήθεν εντολή μου για να κλειδώσει το όχημα του παρά τις απειλές και παρακλήσεις εναλλάξ του αρμόδιου φύλακα. Όψεις του Ρεθύμνου που στερούνται παντελώς και του παραμικρού ίχνους ντροπής και φιλότιμου. Πλήρης αδιαφορία και περιφρόνηση του συμπατριώτη που πάσχει, υποφέρει, αιμορραγεί, μεταφέρεται ασθενής επειγόντως ή τραυματίας, εξαρτάται η ζωή του από ελάχιστα λεπτά, και δευτερόλεπτα τυχόν. Αλλά ο ανεύθυνος έχει παρκάρει στην είσοδο του ασθενοφόρου. Εκεί που θα εμποδίζει την Πυροσβεστική να ορμήσει με το μακρύ όχημά της να διασώσει κλινήρεις και εγχειρισμένους. Και γέροντες. Και νήπια. Εκεί έχει παρκάρει ο ασυνείδητος. Ένα στίγμα της κοινωνίας και στη λειτουργία του Νοσοκομείου που κανείς δεν εντοπίζει και καυτηριάζει, η κριτική μας εστιάζεται στον γιατρό, στον νοσηλευτή, στην υποδομή του θαλάμου νοσηλείας, στους ανεξόφλητους προμηθευτές αντί πρωτίστως και αρχικά στον αχαρακτήριστο μισάνθρωπο που εν γνώσει του εμποδίζει την πρόσβαση στις Α’ Βοήθειες ολόκληρου Νομού 80.000 μόνιμων κατοίκων, 200.000 το καλοκαίρι. Στην αυθαιρεσία-προσβολή του πολιτισμού μας, κάποτε συμμετέχει και το προσωπικό!
Η τροχαία ευτυχώς είναι εκεί όποτε την χρειαστούμε. Λοιπόν Ρεθεμνιώτες και Ρεθεμνιώτισσες, δεν μας φταίνε μόνον τα μνημόνια, τουναντίον, ορθώνεται το ερώτημα μήπως τα προκάλεσαν και προσκάλεσαν και τους άνοιξαν τις λεωφόρους, πράξεις κατά συρροή και εκ προθέσεως, διαγωγές δικές μας σαν κι ετούτη.
γραμματέας Ιατρικού Συλλόγου Ρεθύμνου
