Ο Γεώργιος Καλλέργης του Νικολάου γεννήθηκε το 1910 στο όμορφο χωριό Λούτρα λίγα χιλιόμετρα ανατολικότερα της πόλης του Ρεθύμνου και κοντά στην ιστορική Μονή Αρκαδίου, καταγόταν δε από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων.
Ήταν το έκτο παιδί του Νικόλαου Καλλέργη και της Αικατερίνης Ορφανουδάκη, που αποτελείτο από τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Ο αδερφός του, Κωνσταντίνος Καλλέργης ήταν δάσκαλος και κατετάγη στον στρατό σαν έφεδρος αξιωματικός την εποχή των απελευθερωτικών αγώνων, πολέμησε σαν ήρωας και θυσιάστηκε για την πατρίδα στη θρυλική μάχη του Μπιζανίου, τιμάται δε στην πόλη των Ιωαννίνων. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Γιάννης έφυγε σε ηλικία 17 ετών για το Σικάγο και δεν επέστρεψε ποτέ, ενώ ο αδερφός του Δημήτρης υπηρέτησε την πατρίδα επί οκτώ συναπτά έτη φτάνοντας με τον ελληνικό στρατό μέχρι τον ποταμό Σαγγάριο, όπου και σταμάτησε η επέλαση για να αρχίσει το δράμα και η μικρασιατική καταστροφή το 1922.
Ο Γεώργιος Καλλέργης λοιπόν έζησε σαν μικρό παιδί αυτές τις επιτυχίες του εθνάρχη Ε. Βενιζέλου και του ελληνικού στρατού, αλλά και τη μεγάλη μικρασιατική καταστροφή, γνώρισε Έλληνες της Μικράς Ασίας που εγκαταστάθηκαν στο Ρέθυμνο, άκουγε ιστορίες από τα βάθη της Ανατολής, μουσική που τον συγκινούσε, αλλά και παραμύθια από τη μητέρα του και παλαιότερους συγχωριανούς του τα οποία τα φύλαγε ως κόρη οφθαλμού στην τρυφερή του ψυχή και προσθέτοντας τις δικές του παραλλαγές και παραλλαγές, όταν ήρθε ο καιρός άρχισε να τα διηγείται με απαράμιλλη μαεστρία στα μικρά παιδιά, αλλά και στους μεγαλύτερους, που τις κρύες νύχτες του χειμώνα στα καφενεία ή στα σπίτια γύρω από το τζάκι συγκεντρώνονταν και κρεμόταν από τα χείλη του.
Αυτός ήταν ο γνωστός παραμυθάς, αλλά και αυτοδίδακτος μαντολινάρης και τραγουδιστής Γεώργιος Καλλέργης, που ήταν περιζήτητος στις παρέες και τις γιορτές.
Εκείνες τις εποχές βέβαια δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο και βέβαια δεν φανταζόταν κανείς ότι θα φτάναμε στη σημερινή εποχή του διαδικτύου και της εικονικής πραγματικότητας. Ήταν λοιπόν βάλσαμο στις ψυχές των κουρασμένων ανθρώπων, αλλά και η καλύτερη διασκέδαση των παιδιών που άκουγαν σε συνέχειες ένα παραμύθι που μίλαγε για βασιλόπουλα και βασιλοπούλες, για πραματευτάδες με δώρα , για μαγικά χαλιά ή ζώα και πουλιά που μίλαγαν σαν άνθρωποι , για μέρη μακρινά και εξωτικά που διέγειραν τη φαντασία τους και τα ταξίδευαν στο όνειρο για να φύγουν μαγεμένα και νυσταγμένα όταν ο παραμυθάς έλεγε, αύριο εδώ πάλι ν’ ακούσετε τη συνέχεια ή όταν έλεγε… και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα στο τέλος του παραμυθιού.
Ο Γεώργιος Καλλέργης εξασκούσε την σπουδαία τέχνη του υποδηματοποιού και κατάφερε μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο Ελένη Λιοδάκη, να αναθρέψουν με αρχές τα τέσσερα παιδιά τους. Υπήρξε άνθρωπος της προσφοράς, αφού πολλές φορές κατάφερνε να συγκεντρώνει τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης και τη νύχτα μαζί με συνεργάτες του να τα μοιράζει σε οικογένειες, που γνώριζε ότι στερούταν τα απαραίτητα προς το ζην.
Τα παραμύθια αυτά που είναι όλα το ένα καλύτερο από το άλλο τα είχε γραμμένα σε τετράδια και τα άφησε σαν πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να πει κανείς , αλλά και σαν ενθύμιο μιας ζωής στον αγαπημένο του γιο Κώστα Καλλέργη, τον γνωστό ως Κ.Ι.Γ.Κ τα αρχικά δηλαδή του ονόματος του Κωνσταντίνος – Ιωάννης – Γεωργίου – Καλλέργης.
Ο αγαπητός Κωστής Καλλέργης , σπουδαίος δικηγόρος, εξαίρετος στιχουργός και μαντιναδολόγος, μερακλής μαντολινάρης και τραγουδιστής, έχει πολλά από τα χαρίσματα του αείμνηστου πατέρα του και κυρίως το ότι είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει να προσφέρει ανιδιοτελώς. Σκέφτηκε λοιπόν αυτούς τους δύσκολους καιρούς μετά από τα δυο υπέροχα βιβλία του με μαντινάδες και στιχουργήματα, να εκδώσει τα παραμύθια του πατέρα του, συγκεντρώνοντας ένα δείγμα από αυτά και το βιβλίο να βγει στην αγορά με σκοπό τα έσοδα να πάνε στην ενορία της κυρίας των Αγγέλων δηλαδή στην μικρή Παναγία της παλιάς πόλης όπου ο παπά Γιάννης με τους συνεργάτες του επιτελεί ένα θεάρεστο έργο προσφέροντας γεύματα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Διαβάζοντας το υπέροχο αυτό βιβλίο ένιωσα μεγάλη χαρά, ταξίδεψα σε μέρη μαγικά, θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια και τις αφηγήσεις του αείμνηστου παππού μου Βαγγέλη στο γραφικό χωριό Κεραμές. Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας και η καθεμιά από εσάς θα νιώσει κάτι αντίστοιχο, διότι το βιβλίο εκτός από το υπέροχο περιεχόμενο του είναι πολύ καλαίσθητο με μεγάλα και ευανάγνωστα γράμματα. Το βιβλίο προλογίζει με λογοτεχνικό τρόπο, έχοντας κάνει και τη σελιδοποίηση η κυρία Μαρία Θανοπούλου, ενώ γράφει με συγκινητικά λόγια μια εισαγωγή και ο Κωστής Καλλέργης ο οποίος έχει την επιμέλεια της έκδοσης που έγινε από τις εκδόσεις Καλαϊτζάκη με χορηγία γνωστών ευαισθητοποιημένων Ρεθεμνιωτών.
Υπάρχει στο βιβλιοπωλείο «Κλαψινάκης» και σας εγγυώμαι ότι είναι ένα πολύτιμο δώρο για εσάς τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας.
Κλείνοντας αφού ευχηθώ καλοτάξιδο, αφιερώνω δυο μαντινάδες στον καλό μου φίλο Κωστή Καλλέργη τον σπουδαίο νομικό, καλλιτέχνη και άνθρωπο με ευαισθησίες, λέγοντας
«Τιμή σου είναι να πατάς στου κύρη σου τα ζάλα
και να τιμάς τη μάνα σου που βύζαξες το γάλα.
Έφυγε ο παραμυθάς κι “άφηκ” οπίσω νάμι
μ΄ ακόμα μεγαλύτερο ο γιος του το ‘χει κάμει».
Σιμισακογιώργης
