Τον σκηνοθέτη που τσακώθηκε με τη Χουρέμ, διότι τόλμησε να αλλάξει το χρώμα των μαλλιών της, ενώ γυριζόταν η σειρά. Και κινδύνεψε να διακοπεί το σήριαλ, ελλείψει πρωταγωνίστριας.
Όπως κινδύνεψε να διακοπεί η διστακτική ούτως ή άλλως πορεία της Χώρας, ελλείψει Κυβέρνησης και να οδηγηθούμε για άλλη μια φορά, σε καταστροφικές εκλογικές διαδικασίες. Στην αρχή για ένα «αδιάφορο» νομοσχέδιο, το «αντιρατσιστικό», που είχε τόση σημασία όση και το χρώμα των μαλλιών της Χουρέμ. Για το οποίο κινδύνεψε να πέσει η Κυβέρνηση. Σε αντίθεση με τα νομοσχέδια του παρελθόντος, τα πράγματι σημαντικά και καταστροφικά για τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο, για τα οποία δεν ενοχλήθηκε κανείς από τους «τρεις συνεργάτες». Και στη συνέχεια για την τύχη των 2.600 υπαλλήλων της ΕΡΤ, ευνοημένων πολλαπλώς στο παρελθόν, οι οποίοι ήταν οι πρώτες πραγματικές απολύσεις στον Δημόσιο Τομέα. Όταν, μόνο τον περασμένο Μάιο, είχαμε σύμφωνα με τη Στατιστική Αρχή 46.064 απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα, χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Αν αυτό δε λέγεται υποκρισία, πως να το ονομάσουμε; Και στους υποκριτές συμπεριλαμβάνω τόσο την Κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της, όσο και την αντιπολίτευση. Τονίζω την αντιπολίτευση, διότι παρά τις 46.064 απολύσεις, δεν είδαμε το Μάιο καμία πορεία του κ. Τσίπρα, προς το Αιγάλεω, ή το Περιστέρι, όπου μένει η συνήθως απολυόμενη «φτωχολογιά». Την είδαμε μόνο προ εβδομάδος, προς την «ευγενή» Αγία Παρασκευή, για τους 2.600 απολυμένους της ΕΡΤ. Για τους οποίους ο έτερος μεγάλος προστάτης των απολυμένων (αλλά μόνο του Δημόσιου Τομέα), ο κύριος Φωτόπουλος της ΔΕΗ, καλούσε τη ΓΕΣΕΕ, «σε γενική απεργία, μέχρι να πέσει η Κυβέρνηση». Αφήστε που για να εξευμενίσει τους ίδιους απολυμένους, ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, κύριος Νίκος Βούτσης, υπερθεμάτισε και ανακοίνωσε επίσημα ότι: «όλο το προσωπικό της ΕΡΤ είναι απαραίτητο και αν χρειαστεί, θα αυξηθεί, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ γίνει Κυβέρνηση».
Αυτά είδε και η ΔΗΜΑΡ και αποφάσισε να κάνει contra relance, κατά το γνωστό χαρτοπαικτικό όρο. Και έτσι ο αρχηγός της πήγε στο Μαξίμου, στις 20 Ιουνίου, με τη θέση ότι όχι μόνο οι 2.600 της ΕΡΤ είναι απαραίτητοι, αλλά και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο Τομέα. Που, στην πλειονότητά τους, υπενθυμίζω ότι συντηρούνται από τη φορολογία μας και τα δάνεια που παίρνουμε από τους διεθνείς δανειστές της Χώρας. Ενώ 24 ώρες πριν, είχε συμφωνήσει σε ένα πλαίσιο απεμπλοκής από το αδιέξοδο για την ΕΡΤ, στο οποίο είχαν περιέλθει οι Κυβερνητικοί «συνεταίροι». Και το πλαίσιο αυτό, διατυπώθηκε αυθημερόν σε τροποποιητική ΚΥΑ, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με αριθμό φύλλου 1483 της 19 Ιουνίου 2013.
Το βαθύτερο αίτιο για τη στροφή αυτή, είναι ότι η αριστερή ΔΗΜΑΡ, «όπως και όλη η υπόλοιπη Αριστερά που ξέρουμε, δεν μπορεί να είναι πραγματικά μεταρρυθμιστική. Η αριστερά, φτιάχτηκε, αγωνίστηκε, υπέφερε για ένα μεγάλο και προστατευτικό κράτος, για ισχυρές συντεχνίες που συνδιοικούν, απαιτούν και επιβάλλουν. Στην ουσία φαντασιώθηκε το Σοβιετικό Κράτος σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Θα το υπερασπιστεί μέχρι το τέλος είτε σε αριστερόστροφη είτε σε δεξιόστροφη συσκευασία. Για το λόγο αυτό, δεν μπορεί να υπογράψει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Που θα περιορίζουν το κράτος, που θα ανοίγουν την οικονομία στον ανταγωνισμό. Που θα βγάζουν δημόσιους υπάλληλους στο δρόμο. Έστω και αν 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι άνεργοι. Έστω και αν όλες οι βάναυσες προσαρμογές γίνονται για να συντηρούνται απείραχτες οι κρατικές δομές. Φυσικά και θα έκανε τα ίδια αν βρισκόταν στην εξουσία και ήθελε να παραμείνει. Αλλά δεν είναι και δεν θα είναι στο άμεσο μέλλον. Και όση από την Αριστερά είναι σήμερα στα πράγματα, θα αναζητά τρόπους να υπεκφύγει από τα πραγματικά επίδικα. Θα αποφεύγει να προτείνει τα δικά της μοντέλα αναδιάρθρωσης γιατί αυτά κάποιους θα δυσαρεστήσουν. Θα αποκρύβει τις επεξεργασίες που η ίδια έχει κάνει γιατί κάποιο σωματείο έχει εκλογές και δεν πρέπει να δυσκολέψει τη θέση των συνδικαλιστών της, γιατί δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία, γιατί είναι ο Ερμής ανάδρομος. Γιατί και η Αριστερά είναι πελατειακή».
Όλα τα ανωτέρω, που είναι εντός εισαγωγικών, τα αναφέρει στο πολύ ενδιαφέρον Blog του, το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, Λεωνίδας Καστανάς. Και τα προσυπογράφουμε 100%.
Φυσικά, οι άλλοι δύο «παίκτες» δε μάσησαν, είδαν τα φύλλα και ο μπλοφάρων αναγκάστηκε να πάει «πάσο». Και να εγκαταλείψει το Κυβερνητικό σκάφος. Χωρίς ευτυχώς να τον ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ. Που καταδικάστηκε ιστορικά στις τελευταίες διπλές εκλογές, τόσο γιατί πήρε τα μέτρα του Μνημονίου, όσο και για όσα έκανε στη χώρα από την δεκαετία του ‘70, όταν ήταν αντιπολίτευση ακόμη, μέχρι το 2012. Η ΝΔ εν πολλοίς τη σκαπούλαρε, αν και ήταν ο καλύτερος μαθητής του κακού μεταπολιτευτικού ΠΑΣΟΚ. Τώρα θα πρέπει και οι δύο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να εμμείνουν στις μεταρρυθμίσεις που άρχισαν να εφαρμόζονται διστακτικά από το 2010 και μετά.
Να εμμείνουν, αν θέλουν να πείσουν την κοινωνία ότι με αυτά ή με άλλα ονόματα, μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Μια κρίση στην οποία την οδήγησαν κυρίως αυτοί, εναλλασσόμενοι στην εξουσία για 40 ολόκληρα χρόνια. Οφειλέτες εις ολόκληρον και οι δύο, τώρα πρέπει ξανά να συγκυβερνήσουν μόνοι, για να ξεπληρώσουν το βαρύ χρέος τους.
Αυτές είναι οι εκτιμήσεις μας, αλλά και οι εκτιμήσεις όσων εμπιστευόμαστε (οι τελευταίες παράγραφοι, ανήκουν στον φίλο Καθηγητή του ΑΠΘ, κ. Παναγιώτη Γκλαβίνη), για όσα έγιναν την περασμένη εβδομάδα. Που έληξαν, προσωρινά, με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την Κυβέρνηση και τον αναγγελθέντα προχθές, ανασχηματισμό. Πόσο απέχουν άραγε οι εκτιμήσεις μας, από τις δικές σας, αγαπητοί μου αναγνώστες;
Άλλος ένας παραπαίων προϋπολογισμός της ΕΕ
Στο Συμβούλιο της ΕΕ 17 Ιουλίου 2024, συμφωνήθηκε ο ετήσιος προϋπολογισμός για το 2025. Συνολικά, η θέση του Συμβουλίου για...