Η περίθαλψη τραυματισμένων ή δηλητηριασμένων άγριων ζώων είναι μια από τις δραστηριότητες του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης (ΜΦΙΚ), η οποία γίνεται εθελοντικά από τους εργαζόμενούς του. Μέσα στο 2013 το ΜΦΙΚ περιέθαλψε 233 άγρια ζώα, στην πλειονότητά τους πουλιά. Από αυτά 25 ήταν νεοσσοί, 76 είχαν κάποιου είδους ατύχημα, 32 ήταν πυροβολημένα, 41 δηλητηριασμένα και 59 αδύναμα λόγω της μετανάστευσης.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του Μουσείο Φυσικής Ιστορίας πολύτιμοι συνεργάτες είναι οι πολίτες σε όλη την Κρήτη, που με μεγάλη ευαισθησία φέρνουν τα δηλητηριασμένα ή τραυματισμένα ζώα στο ΜΦΙΚ. Ειδικότερα τονίζεται: «Χωρίς αυτούς η δραστηριότητα του Μουσείου θα ήταν πολύ περιορισμένη και γι’ αυτό τους ευχαριστούμε.
Στην προσπάθεια αυτή πολύ σημαντική είναι η προσφορά της Anek – Superfast, η οποία μετέφερε δωρεάν τα ζώα που χρειάζονταν σοβαρές επεμβάσεις στον Πειραιά (ειδικά για το 2013 πραγματοποιήθηκαν περίπου 150 μεταφορές από Ηράκλειο προς Πειραιά και 35 από Πειραιά προς Ηράκλειο). Εκεί τα αναλαμβάνει το συνεργαζόμενο με το ΜΦΙΚ κέντρο περίθαλψης ΑΝΙΜΑ-ΑΛΚΥΟΝΗ με έδρα την Πάρο και παράρτημα στην Αθήνα. Τέτοιες προσφορές ουσιαστικής βοήθειας δείχνουν έμπρακτο ενδιαφέρον και ευαισθησία για το φυσικό περιβάλλον του τόπου μας.
Δραττόμαστε της ευκαιρίας για να θυμίσουμε ορισμένα βασικά στοιχεία για τις ανάγκες τις περίθαλψης των άγριων ζώων: Σε περίπτωση που βρεθεί ανήμπορο άγριο ζώο θα πρέπει να μεταφερθεί το ταχύτερο δυνατό στο ΜΦΙΚ ή να ειδοποιηθεί κάποιος υπεύθυνός του, ώστε να βρεθεί ο κοντινότερος εθελοντής που μπορεί να βοηθήσει. Μέχρι να το παραδώσουμε, προσπαθούμε μόνο να του στάξουμε λίγο νερό στα ρουθούνια. Το τηλέφωνο του ΜΦΙΚ για περιπτώσεις άγριων ζώων που χρειάζονται περίθαλψη είναι 2810 393266.
Πολύτιμη συνεισφορά για την περίθαλψη αλλά και για τη συνολικότερη γνώση μας, αποτελεί η καταγραφή νεκρών πουλιών που έχουν δακτυλίδια στα πόδια τους. Με την ευκαιρία έναρξης της κυνηγετικής περιόδου παρακαλούμε όποτε βρεθεί κάποιο πουλί που έχει δακτυλίδι να παραδίδεται στο ΜΦΙΚ.
Η δράση της περίθαλψης δεν αφορά μόνο στα λίγα ζώα που μπορούμε να βοηθήσουμε. Αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη θέση του στη φύση όχι ως κυρίαρχου, αλλά ως μέρους της Φύσης. Κάθε τέτοια αντίσταση στην κυρίαρχη τάση της εποχής μας για γρήγορη και μαζική καταστροφή του περιβάλλοντος, αποκτά ξεχωριστές διαστάσεις και αξία».
