Η Ευρώπη διανύει μια ταραχώδη περίοδο. Η οικονομική κρίση και η αδυναμία εξεύρεσης αποτελεσματικών λύσεων για την αντιμετώπισή της, έχει οξύνει τη δυσπιστία των ευρωπαϊκών λαών απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι διαμαρτύρονται ενάντια σ’ ένα άδικο οικονομικό σύστημα, το οποίο μεταβιβάζει τις ζημίες στους πολλούς και τα κέρδη στους λίγους και υποβιβάζει την αναγκαιότητα για κοινωνική δικαιοσύνη, μπροστά στις επιταγές ανώνυμων χρηματοπιστωτικών αγορών. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι βλέπουν το ευρωπαϊκό όραμα να ανασυντίθεται όχι μέσα από αποφάσεις που λαμβάνονται δημοκρατικά στα εκλεγμένα εθνικά τους κοινοβούλια. Αλλά, μέσα από πολιτικές που υποδεικνύει η τρόικα και επηρεάζουν προς το χειρότερο την καθημερινότητά τους. Η ευημερία και η απασχόληση έδωσαν τη σκυτάλη στη φτώχεια και την ανεργία. Η «Ενωμένη Ευρώπη» που τους υποσχέθηκε ισότητα και αλληλεγγύη, χωρίζει σήμερα τους λαούς της σε πιστωτές και οφειλέτες. Αυτή όμως είναι η μία όψη.
Η άλλη όψη είναι αυτή της Ευρώπης που καταδίκασε τον φασισμό, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Η Ευρώπη που έφερε την ειρήνη, την αλληλεγγύη και τη δημοκρατία στους λαούς της, προέταξε την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, υπερασπίστηκε την ιδιαιτερότητα κάθε λαού και προώθησε την πολιτισμική πολυμορφία. Προώθησε για δεκαετίες την ανάπτυξη και την ευημερία. Διαμόρφωσε την κοινή ευρωπαϊκή κουλτούρα και εγγυήθηκε τον κοινοτισμό και τη συνεργασία μέσα σ’ ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον.
Στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου αυτή η Ευρώπη κρίνεται. Η αναμέτρηση αφορά μια πολιτική απόφαση ουσίας. Μια απόφαση που καλούμαστε να λάβουμε όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες. Θα ενώσουμε πραγματικά τις δυνάμεις μας για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των λαών μας ή θα υποχωρήσουμε μπροστά σε μικροηγεμονισμούς και εθνικές γεωπολιτικές σκοπιμότητες;
Σε αυτές τις εκλογές οι επιλογές μας για την πορεία που θα πάρει η Ευρώπη είναι ξεκάθαρες:
Υπάρχει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (Ε.Λ.Κ.), ομόλογα του οποίου είναι η Νέα Δημοκρατία και το CDU της καγκελαρίου Μέρκελ. Η ψήφος στο Ε.Λ.Κ. σημαίνει ψήφος στην «Ένωση των δύο ταχυτήτων». Της ισοπεδωτικής λιτότητας, της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους, της αύξησης της ανεργίας και της επέκτασης της φτώχειας. Από την άλλη, υπάρχει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (Κ.Ε.Α.), που στη χώρα μας εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και κατά κύριο λόγο από τα ευρωπαϊκά κομουνιστικά και ακροαριστερά κόμματα. Η ψήφος στο Κ.Ε.Α. σημαίνει ψήφος σε μια Ευρώπη χωρίς διάθεση συνεργασίας, χωρίς πυξίδα και χωρίς σχέδιο για τις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις. Υπάρχουν επίσης τα εθνολαϊκιστικά κόμματα της ακροδεξιάς. Η ψήφος σε αυτά σημαίνει επιστροφή στην «παλιά Ευρώπη», της εθνικής αναδίπλωσης, των συγκρούσεων και της ρητορείας του μίσους. Τέλος, υπάρχει και η επιλογή του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) υπό τον Μάρτιν Σουλτς, που στην Ελλάδα εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό που καταδικάζει τη λιτότητα, την Ευρώπη της τρόικα και αγωνίζεται για την Ευρώπη των λαών, της προόδου και της κοινής ευημερίας. Αυτή την Ευρώπη χρειάζεται η Ελλάδα που γνωρίζει τις δραματικές συνέπειες της σκληρής λιτότητας. Οι παρενέργειες της οποίας στη χώρα μας εμφανίζονται με την ανεργία των νέων να αγγίζει το 58%, τη συνολική ανεργία το 27% και το ΑΕΠ να έχει υποχωρήσει κατά ένα τέταρτο.
Η Ευρώπη των Σοσιαλδημοκρατών έχει σαφείς προτεραιότητες:
– Δημιουργία θέσεων εργασίας με αξιοπρεπείς αμοιβές και ένα αξιόπιστο πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
– Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής στις χώρες της Ευρωζώνης.
– Υιοθέτηση σταθερού φορολογικού πλαισίου που θα εγγυάται τη διαφάνεια και την ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης και θα αντιμάχεται τη φοροδιαφυγή και τους φορολογικούς παραδείσους.
– Βιώσιμη τραπεζική ενοποίηση που θα θέτει τον χρηματοπιστωτικό τομέα στην υπηρεσία της πραγματικής αγοράς και όχι των κερδοσκόπων.
– Σύσταση ευρωπαϊκού ανεξάρτητου οίκου αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Γιατί αυτό είναι υπόθεση της ίδιας της Ευρώπης και όχι των ΗΠΑ.
– Ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους μέσα από δίκαιη διαγενεαλογική αναδιανομή πλούτου και ευκαιριών. Οφείλουμε να δώσουμε στη νέα γενιά των Ευρωπαίων πολιτών την ασφάλεια που χρειάζονται για να αναπτύξουν και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Να μπορούν να ξαναδούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως πεδίο κοινωνικής κινητικότητας.
– Ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, ώστε να εξασφαλίζεται η ισότητα και η δημοκρατική συμμετοχή μεταξύ των κρατών στη λήψη και τον έλεγχο των αποφάσεων της Ευρώπης, και τέλος
– Καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Η Ευρώπη που θέλουμε είναι αυτή που αντιλαμβάνεται τα λάθη της και δεν τα μετακυλύει στους λαούς της. Μια Ευρώπη που δε θα παρουσιάζεται ως τιμωρός επιβάλλοντας ποινές στα Κράτη-μέλη και τους λαούς της.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να χαράξει μια νέα πορεία, αφού, όμως, θα έχει πρώτα αναγνωρίσει τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα λάθη της. Για να διορθώσει ό,τι την έφερε έως εδώ. Ό,τι την έσπρωξε στη σημερινή, εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλοί λαοί της, αλλά και αυτή η ίδια ως ένωση δημοκρατιών και κοινότητα αρχών και αξιών.
Μόνο έτσι θα ξεκινήσει τη διαδικασία για την ανάκτηση της αξιοπιστίας της προς τους Ευρωπαίους πολίτες, αλλά και η εξασφάλιση της εμπιστοσύνης μεταξύ των ίδιων των κρατών-μελών.
Για να κάνουμε πράξη τη περίφημη ρήση του πρωτεργάτη της Ένωσης, Jean Monnet: «Δεν είμαι αισιόδοξος. Αποφασισμένος είμαι…».
Αυτή την Ευρώπη οραματιζόμαστε. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε να υπηρετήσουμε.
* Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι γραμματέας της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ελιάς
