Ο Θωμάς μπήκε στο δωμάτιο αλαφιασμένος και φορτισμένος, χειρονομώντας και μορφάζοντας:
– Με την είσοδο του Βαρουφάκη στην πολιτική ζωή της χώρας μου γίνατε όλοι σας οικονομολόγοι! Εδώ μωρέ δεν παρατηρήσατε καν πως μπήκε ή Άνοιξη με όλη τη μεγαλοπρέπεια και τη μαγεία της! Αντί να ασχολούμαστε με την Άνοιξη και ν’ αναπνέομε τις ευωδιές της, εμείς ασχολούμαστε με τον …Βαρουφάκη!
– Έλα μωρέ Θωμά! Μπορεί να υπάρχει κάποια υπερβολή, αλλά δες τη θετική πλευρά: Με την άνοδο της αριστερής κυβέρνησης, νομίζω ότι ζούμε μια γενικότερη επιστροφή της πολιτικής στη ζωή των κατοίκων αυτής της έρημης χώρας. Τι πιο εντυπωσιακό και τι πιο παρήγορο; Για σκέψου πόσο υπέροχο θα ήταν να αρχίσουν οι νέοι να εγκαταλείπουν την απαθή, α-πολιτική τους στάση απέναντι στη ζωή και να αρχίσουν να συζητούν τις απόψεις του Βαρουφάκη, του Τσίπρα, του Μηλιού ή του Λαπαβίτσα!
Άσε δα, που η απλότητα, η αμεσότητα και ο χειρισμός της ελληνικής γλώσσας από το Βαρουφάκη, τον Τσίπρα, το Μηλιού, τον Λαπαβίτσα συναγωνίζονται τους καλύτερους φιλολόγους μας!
Τα γεγονότα τρέχουν. Τόσο πολύ τρέχουν που δύσκολα προλαβαίνει κανείς να τ’ αφομοιώσει και πολύ λιγότερο, να γράψει γι’ αυτά.
Μέχρι πριν από ένα μήνα οι Ευρωπαίοι ηγέτες πίστευαν ότι ο χειρότερος εφιάλτης τους ήταν ένας θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές. Τώρα που η αριστερά είναι στην κυβέρνηση, ανησυχούν για το τι θα συμβεί αν …αποτύχει!
Η συμφωνία που υπογράφτηκε μεταξύ της νέας ελληνικής αριστερής κυβέρνησης και της Ε.Ε. μετά από τρεις βδομάδες εντόνων διαπραγματεύσεων, αποτελεί ένα συμβιβασμό που επιτεύχθηκε κάτω από οικονομικούς εξαναγκασμούς. Το μεγαλύτερο κέρδος για την Ελληνική πλευρά είναι ότι κράτησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ζωντανή και ικανή να δώσει τη μάχη την επόμενη μέρα.
Οι τέσσερις μήνες που έρχονται θα είναι μια περίοδος συνεχούς αγώνα. Ο τερματισμός της λιτότητας χωρίς την απομάκρυνση από την ΟΝΕ είναι ένα πολύ δύσκολο στοίχημα.
Η κυβέρνηση θα πρέπει γρήγορα να εφαρμόσει μέτρα τα οποία θα ανακουφίσουν τους οικονομικά ασθενέστερους από την τρομακτική πίεση των τελευταίων ετών: απαγόρευση πλειστηριασμών, διαγραφή εγχώριου χρέους, επανασύνδεση ηλεκτρικού ρεύματος, αύξηση κατώτατου μισθού, διακοπή ιδιωτικοποιήσεων.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, το γενικό ενδιαφέρον για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα και η εύλογη αγωνία του μέσου Έλληνα για το μέλλον της χώρας αυτής στην Ευρώπη ξανα-εισάγει σιγά – σιγά τους πολίτες στην πολιτική, αφού συνειδητοποιούν ότι πολιτική δεν σημαίνει μίζες και αρπαχτές αλλά συνεπείς αγώνες και τρόποι που θα μας βοηθήσουν στην επιβίωση τη δική μας και των παιδιών μας.
Το βασικό πολιτικό πρόβλημα που έχομε να λύσομε ως Έλληνες σήμερα είναι: Η λιτότητα δεν είναι πολιτική. Η λιτότητα εκμηδενίζει την ανάπτυξη και απονεκρώνει τη χώρα.
Ακόμη: O χρηματοοικονομικός κλάδος (τράπεζες κλπ.) δεν έχει προορισμό να κυβερνά την Ευρώπη αλλά να την υπηρετεί!
Οι σημερινές επιλογές των Eυρωπαίων ηγετών να θεοποιούν μια χρηματιστικοποιημένη οικονομία απλά οδηγούν σε μια ήπειρο διαιρεμένη και ανάπηρη.
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση με την προοπτική και τη φρεσκάδα της, έχοντας και το λαό επαρκώς πολιτικοποιημένο δίπλα της θα μπορούσε ν’ αλλάξει πολλά. Η επιστροφή της πολιτικής που αρχίζει σταδιακά να κάνει φανερή την παρουσία της στα λαϊκά στρώματα είναι τόσο ελπιδοφόρα όσο και η επιστροφή της άνοιξης στη γωνιά αυτή του κόσμου.
* Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
