Η αναμενόμενη πτώση της Ένωσης Κεντρώων

Όταν οδηγείτε το αυτοκίνητό σας και ξαφνικά σταματήσει να λειτουργεί, δεν φταίει η κακιά στιγμή ή η γειτόνισσά σας με τα μπλε μάτια που σας είδε το πρωί και σας μάτιασε. Εάν αμελείτε να κάνετε τα τακτικά σέρβις, αν οδηγείτε απρόσεκτα σε λακκούβες και αγροτικούς δρόμους, αν ακούτε παράξενους ήχους από τη μηχανή του αυτοκινήτου σας και εσείς πιστεύετε ότι ακούτε τη φιλαρμονική της Βιέννης, τότε καλύτερα να πηγαίνετε με τα πόδια γιατί διαφορετικά θα κινδυνέψει και κανείς αθώος άνθρωπος.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Ένωσης Κεντρώων σίγουρα δεν ξάφνιασε ούτε και τους πιο πιστούς ονειροπόλους. Η ΕΚ για πολλά χρόνια βρισκόταν κοντά στην μονάδα ή λίγο κάτω από αυτήν. Το 2015 το εκλογικό σώμα -και ορθά- αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία στον Βασίλη Λεβέντη ο οποίος είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες σε οικονομικά και εθνικά θέματα κυρίως.

Στο Ηράκλειο είχε από νωρίς δημιουργηθεί ένας πυρήνας 30-35 ατόμων με τακτικές εβδομαδιαίες συναντήσεις, με τήρηση πρακτικών, με δομή διοικητικού συμβουλίου, με επιστολές προτάσεων που έστελνε στην κεντρική διοίκηση (αν και δεν πήρε ποτέ απάντηση σε καμία από τις 7 επιστολές), με εξορμήσεις σε χωριά της ενδοχώρας και άλλες αυτοχρηματοδοτούμενες δράσεις. Τι ήταν όμως αυτό που οδήγησε την τοπική οργάνωση του Ηρακλείου να διαλυθεί και πλέον να διαθέτει ένα ή δυο άτομα;

Ξεκινώντας χρονικά, θυμίζουμε ότι οι προηγούμενες βουλευτικές εκλογές έγιναν με λίστα. Αυτό σαφώς έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους να εκλεγούν βουλευτές οι οποίοι δεν θα εκλέγονταν ούτε διαχειριστές στην πολυκατοικία που διαμένουν. Η ΕΚ συγκέντρωσε αξιόλογα στελέχη, κάποια από αυτά στην κεντρική διοίκηση με όραμα και πίστη στα ιδανικά τους. Η σειρά της λίστας στην εκλογική περιφέρεια Ηρακλείου άλλαξε 3 φορές σε ένα βράδυ, δίχως να ξέρει κανείς γιατί. Αυτό βέβαια μικρή έως καθόλου σημασία είχε, αλλά ήταν το πρώτο ρήγμα για την αξιοπιστία ενός κόμματος που είχαν πιστέψει αρκετοί.

Μετά την εκλογή, οι ψηφοφόροι περίμεναν να δουν τη διαφορά της ΕΚ από τα υπόλοιπα κόμματα και τη συμβολή της στη πολιτική ζωή του τόπου. Λίγους μήνες μετά, ανακοινώνεται ότι δεν θα τηρηθεί η εξάμηνη εναλλαγή των βουλευτών. Αναμφίβολα η σκέψη αυτή εξαρχής ήταν λανθασμένη και δεν έπρεπε να γίνει καθόλου. Η μη όμως τήρηση μιας υπόσχεσης δημιούργησε νέο ρήγμα στην εγκυρότητα ενός κοινοβουλευτικού κόμματος.

Ο Βασίλης Λεβέντης διακήρυξε την αντιπάθειά του στον νεποτισμό, μιλώντας ανοικτά για την περίπτωση «Μητσοτάκη», αλλά και για την Φ. Γεννηματά, για την οποία είχε πει πως αν την έλεγαν «Φώφη Κολοκύθα» δεν θα ήταν αρχηγός κόμματος. Στην μαγεία και στην δύναμη που προσφέρει η εξουσία, δυστυχώς δεν κατάφερε να συγκρατηθεί και τοποθέτησε τον γιό του σε εκλόγιμη θέση. Έτσι άρχιζε το ρήγμα να μεγαλώνει δίχως κάποιος να έχει τη διορατικότητα της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Η ΕΚ ήταν αντίθετη στις κρατικές επιχορηγήσεις, κάτι που γοήτευσε και ενθάρρυνε τους ψηφοφόρους να την στηρίξουν. Στην πορεία όμως δεν αρνήθηκε την είσπραξη αυτών των ποσών. Ασχέτως εάν τα άλλα κόμματα δεν συναίνεσαν στην κατάργηση των κρατικών επιχορηγήσεων η ΕΚ θα μπορούσε να διαθέσει αυτά τα ποσά σε αγαθοεργίες και σε άτομα που πλήττονται από την οικονομική πολιτική της χώρας μας.

Στο κοινοβουλευτικό έργο ξεχώρισαν δίχως αμφιβολία ο Γιώργος Καρράς, για τον οποίο κεντρικά στελέχη έλεγαν πως όταν μιλάει στο βήμα, φεύγουν από το κυλικείο βουλευτές άλλων κομμάτων για να τον ακούσουν. Πράγματι ο κ. Καρράς είχε το επίπεδο ενός βουλευτή και παρήγαγε ουσιαστικό έργο. Αναμφίβολα η παραίτησή του από την ΕΚ, δεν έκανε κάτι άλλο από το να διευρύνει το ρήγμα που υπήρχε.

Έντονη κοινοβουλευτική δράση, με ζηλευτό έργο αφήνει πίσω του ο Ιωάννης Σαρίδης, ο οποίος δούλεψε πραγματικά και είχε το κύρος που απαιτούσε αυτή η θέση. Δεν είναι κρυφό ότι ο ανωτέρω βουλευτής άνηκε τυπικά στην ΕΚ καθώς οι ενέργειες και οι σκέψεις του δεν ταυτίζονταν πλέον με τον χώρο της ΕΚ.

Η ΕΚ είχε σταθερή θέση στο μακεδονικό ζήτημα και αυτό είναι προς τιμή της. Κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν στα βαλκάνια μια χώρα αχυράνθρωπο της Ρωσίας και η ένταξη των Σκοπίων στον ΟΗΕ είναι μονόδρομος. Αναφορικά με το όνομα του γειτονικού κράτους ουδεμία χώρα σύμμαχός μας κατανοεί το πρόβλημα που εμείς θέτουμε.

Για ένα μεγάλο μέρος των πολιτευτών της ΕΚ από τη Θεσσαλονίκη έως την Κρήτη, η έννοια του «πολιτικού αγώνα» απέκτησε ένα διαφορετικό περιεχόμενο. Πολιτικός αγώνας σημαίνει ότι αγωνίζομαι για κάποια συγκεκριμένα δικαιώματα του πολίτη, παλεύω, φέρνω αποτέλεσμα και το παρουσιάζω. Σε αντιδιαστολή με αυτό, τα κοινωνικά δίκτυα στελεχών της ΕΚ κατακλύστηκαν με φωτογραφίες σε καφετέριες, σε τσιπουράδικα, σε γλέντια και χορούς, σε συνεστιάσεις συλλόγων και σε κάθε λογής πανηγύρι. Πίνουμε καφέ και τρώμε στις ταβέρνες και πιστεύουμε ότι αυτό είναι πολιτικός αγώνας. Αυτή η εικόνα που απέκτησε η ΕΚ ήταν ένα ισχυρό προμήνυμα ότι ο ασθενής χρειάζεται εισαγωγή σε εντατική μονάδα θεραπείας.

Πολλά στελέχη που αποχώρησαν είτε βουλευτές είτε από τοπικές οργανώσεις, έθιξαν το θέμα του συνεδρίου του κόμματος. Ένα κοινοβουλευτικό κόμμα χωρίς συνέδριο, χωρίς εκλεγμένα όργανα και τομείς ευθύνης, όχι μόνο δεν θα διευρύνει τη δύναμή του, αλλά θα δημιουργήσει τάσεις συρρίκνωσης.

Στη συνέχεια ήρθαν οι ευρωεκλογές όπου δυστυχώς η ΕΚ, συγκέντρωσε έναν σημαντικό αριθμό υποψηφίων που απλώς έβαλαν την ταφόπλακα πάνω από το μνήμα. Αναμφισβήτητα ανάμεσά τους υπήρχαν αξιόλογα στελέχη με σημαντικές σπουδές και πνευματικό επίπεδο, αλλά αυτοί που προβλήθηκαν περισσότερο, ήταν οχήματα άλλων κομμάτων σε απόσυρση, γερασμένα άλογα που ήθελαν να ζήσουν το κύκνειο άσμα τους. Οι αισθητικές παρεκτροπές δεν έλειπαν αφού οι περισσότεροι εκμεταλλεύτηκαν τόσο τις εορτές του Πάσχα, με φωτογραφίες μέσα σε εκκλησίες με κεριά, αγκαλιά με εικόνες, προσπαθώντας έτσι να επηρεάσουν τους χριστιανούς ψηφοφόρους. Άλλοι χρησιμοποίησαν τα παιδιά τους, άλλοι έγιναν Πόντιοι για μία ημέρα, άλλοι έφτιαχναν κακόγουστα ερασιτεχνικά βίντεο εκλιπαρώντας για ψήφους θυσιάζοντας έτσι την αξιοπρέπεια τους και τέλος άλλοι / άλλες ντύνονταν σαν παγώνια με κοσμήματα και φανταχτερά ρούχα λες και πήγαιναν σε φωτογράφηση περιοδικού ή στο γάμο του χωριού.

Το εκλογικό σώμα έδωσε μια ευκαιρία στην ΕΚ το 2015 και τώρα δίνει μια ευκαιρία στον Βελόπουλο και στον Βαρουφάκη. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να σεβαστούμε την επιλογή του κυρίαρχου ελληνικού λαού. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να δούμε που κάναμε λάθη και να τα διορθώσουμε. Να μην αναζητήσουμε αιτίες και αφορμές για το εκλογικό αποτέλεσμα σε εξωγενείς παράγοντες το οποίο θα γιγαντώσει το ρήγμα.

Η ΕΚ οφείλει να αποβάλλει τα βαρίδιά της, να είναι προσεκτική στην επιλογή στελεχών, να δημιουργήσει μια δομή και οργάνωση στις μεγάλες πόλεις, αν θέλει στις επερχόμενες εκλογές να συνεχίσει το κοινοβουλευτικό της έργο αλλιώς θα επιστρέψει σε ποσοστά κάτω της μονάδας μεμψιμοιρώντας ότι φταίνε πάντα οι άλλοι και ποτέ εμείς.