Η ετυμηγορία του ελληνικού λαού ήταν μια αληθινή νίκη της Δημοκρατίας, εδώ στον τόπο που η Δημοκρατία γεννήθηκε. Το αισθητήριο του λαού έτσι όπως εκδηλώθηκε μας γεμίζει αισιοδοξία. Ο ελληνικός λαός είπε όχι στη θανατηφόρο λιτότητα κι αυτό δεν είναι λίγο. Οι ευρωπαίοι παρακολούθησαν τα τεκταινόμενα του δημοψηφίσματος στην αρχή με αλαζονεία, αλλά ήδη τώρα μετά το «όχι» αιφνιδιασμένοι και ανήσυχοι.
Δεν έχω πρόθεση να θριαμβολογήσω για το δημοψήφισμα, δεν έχει νόημα άλλωστε. Τώρα είναι ώρα περίσκεψης και δημιουργίας, όχι θριαμβολογίας και διχαστικής ρητορικής, αφού η χώρα μας βρίσκεται σε τέτοια πρωτοφανή κρίση.
Το πρόβλημα (όσο μπορώ εγώ να αντιληφθώ) είναι ότι στη σημερινή Ευρώπη, η δύναμη έχει ξεφύγει από τα χέρια των πολιτικών και έχει περιέλθει στα χέρια ενός ισχυρού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο στην πραγματικότητα κρατά στα χέρια του τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών. Γι’ αυτό, τα περί δημοκρατίας και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, μέχρι τώρα ήταν λόγος κενός. Τα χρήματα που έδωσαν οι ευρωπαίοι τα τελευταία χρόνια ως δάνεια, χρησιμοποιήθηκαν μόνο για τη σωτηρία των τραπεζών. Τίποτα απολύτως δεν πήρε ο ελληνικός λαός, παρά μόνο λιτότητα, φόρους και δυστυχία. Αυτό ας το κρατήσουν αυτό, ας το θυμούνται στην Ευρώπη.
Με άλλα λόγια, είχαν βάλει οι Ευρωπαίοι τον ελληνικό λαό στο βωμό, σαν σύγχρονη Ιφιγένεια, έτοιμοι να τον θυσιάσουν για να φυσήξει ούριος άνεμος στα σχέδιά τους για όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Αυτός ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο ο έλληνας πρωθυπουργός κατέφυγε στο αιφνιδιαστικό δημοψήφισμα ελπίζοντας, ότι θα ξυπνήσει από το λήθαργο τους πολιτικούς της Ευρώπης. Νομίζω ότι το κατάφερε.
Το θέμα τώρα είναι τι θα πράξομε από εδώ και εμπρός. Να τι πρέπει να προσέξομε τώρα (κατά τη γνώμη μου πάντα):
1. Πρώτα, πάταξη της διαφθοράς και φοροδιαφυγής. Τα βάρη να κατανεμηθούν δίκαια ανάλογα με την φοροδοτική ικανότητα του καθένα από μας.
2. Μια συμφωνία με τους δανειστές που να εξασφαλίζει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας, χωρίς να αποδέχεται προγράμματα εξοντωτικής λιτότητας, διότι η εξοντωτική λιτότητα εξυπηρετεί μόνο το πολύ μεγάλο κεφάλαιο.
3. Να επιδιώξομε να εκμεταλλευθούμε ανάλογα ευρωπαϊκά κινήματα ιδίως των χωρών του ευρωπαϊκού νότου που αναπτύσσονται ραγδαία. Αυτά θα αποδειχθούν σοβαρός μοχλός πίεσης προς τη σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία.
Κάθομαι κι αναρωτιέμαι: Είναι αυτή η Ευρώπη που ως λαοί ονειρευτήκαμε; Όχι, δεν είναι. Σίγουρα δεν είναι αυτή η Ευρώπη που πήρε στα χέρια του ο Δίας και την απόθεσε κάτω από ένα πλάτανο στην Κρήτη. Η Ευρώπη έχει τώρα αποθρασυνθεί, απειλώντας και βασανίζοντας τους λαούς της.
Ο Ελληνικός λαός μετά από πολύχρονη δοκιμασία βρίσκεται σε κατάθλιψη. Έχουν εξαντληθεί οι αντοχές του. Η Ελλάδα έχει γίνει ένα εφιαλτικό εργαστήρι λιτότητας. Η Ευρώπη οφείλει να σέβεται τους λαούς της και τις δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις τους. Η Ελλάδα δικαιούται σήμερα τη βοήθεια της Ευρώπης για να αναπνεύσει όχι μόνο για λόγους συναισθηματικούς, αλλά και για λόγους ουσιαστικούς.
Μετά την ετυμηγορία του ελληνικού λαού διακρίνουμε πλέον καθαρά μια μεταστροφή των ευρωπαίων και της ρητορικής τους. Φαίνεται ότι η Ευρώπη τώρα αρχίζει να ξυπνά σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και να αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει.
Ας είναι σίγουρη η Ευρώπη για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της ελληνικής κυβέρνησης και την ειλικρινή της διάθεση για συνεργασία και για εξεύρεση βάσης συμφωνίας με τους δανειστές. Ας είναι όμως η Ευρώπη το ίδιο σίγουρη ότι αυτή η κυβέρνηση, το λαό της δεν πρόκειται να τον αφήσει έξω από το κάδρο. Η λύση θα πρέπει να έχει στο κέντρο αυτό τον ταλαιπωρημένο και συρρικνωμένο λαό και το μονοπάτι που θα τον φέρει σε ήρεμα νερά.
*Ο Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
