Την περασμένη εβδομάδα, γίναμε μάρτυρες της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλλει λογοκρισία στον «επίτιμο» συντοπίτη δημοσιογράφο και γελοιογράφο, Δημήτρη Χαντζόπουλο. Συγκεκριμένα, ο Χαντζόπουλος σατίρισε με το δικό του ανατρεπτικό χιούμορ, την «απόπειρα ανακατάληψης» της ΕΡΤ από τις κυρίες Ζωή Κωσταντοπούλου, του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητούσε με φωνές «να της ανοίξουν την καγκελόπορτα» και Ραχήλ Μακρή των Ελεύθερων Ελλήνων που ανέβηκε στα κάγκελα, με «δεκανίκι» τον κύριο Στρατούλη. Η κυρία Μακρή, επέλεξε το σημείο αυτό για να εξακοντίζει πύρινα συνθήματα κατά της «Μνημονιακής Κυβερνήσεως», αλλά και για να κάνει συνεχείς κλήσεις, με το smartphone της. Ο Χαντζόπουλος φυσικά, βρήκε τα παραπάνω ως «βούτυρο στο ψωμί του» και αποφάσισε να τα διακωμωδήσει και να τα σατιρίσει, μετατρέποντάς τα σε «σκίτσα με περιεχόμενο».
Σε απάντηση της σάτιρας, η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η Αυγή, ξεσπάθωσε κατά του γελοιογράφου και «ενάντια στα αφηνιασμένα ΝΕΑ, που έχουν μετατραπεί σε σκουπιδομηχανή». Χτυπούσε επίσης, «τη διαπλοκή που ξεσάλωνε και χτυπούσε κίτρινο, τη σεξιστική χυδαιότητα του εμετικού σκίτσου του, τη σπέκουλα και τη λάσπη που με εντολή των αφεντικών του έριξε», για να αναφέρουμε λίγα από τα, δυσνόητα για όσους δεν έχουν συνηθίσει τη συγκεκριμένη φρασεολογία, σχόλια. Στους παλιότερους από εμάς, τα σχόλια αυτά θύμισαν τον εκφωνητή του Αλβανικού ραδιοσταθμού «Η φωνή των Τιράνων». Αυτός, επί Εμβέρ Χότζα, στην εκπομπή προπαγάνδας που έκανε στην Ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιούσε ανάλογες ακαταλαβίστικες λέξεις και εκφράσεις, «για να ορκιστεί στο κόμμα του, ότι το αίμα του είναι κόκκινο». Και τελικά η Αυγή ζήτησε, «να μπει φραγμός στη σεξιστική χυδαιότητα». Από ποιόν το ζήτησε δεν είναι σαφές, αφού ο συνταγματάρχης που είχε αναλάβει επί χούντας το έργο αυτό, δεν είναι πια εδώ.
Ο Χαντζόπουλος βέβαια, απτόητος, συνέχισε και την επομένη. Το νέο, επίσης σεξιστικό κατά την Αυγή σκίτσο, παρουσίαζε τις γόβες με κόκκινη σόλα του Christian Louboutin, οι οποίες είναι σήμα κατατεθέν των σελέμπριτις, να έχουν ως λογότυπο το πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα. Σημειώνω ότι οι γόβες τιμώνται περίπου 350 ευρώ, στο ιντερνετικό κατάστημα που τις αναζητήσαμε. Γόβες του Louboutin φορούσε η κυρία Τζάκρη, βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, που την περασμένη Κυριακή καταψήφιζε την Κυβέρνηση και δήλωνε ότι θα ανεξαρτητοποιηθεί, αφού διένειμε μια πύρινη ανακοίνωση, με την οποία την κατηγόρησε για: «Κοινωνική αναλγησία, ανικανότητα και έλλειψη δημοκρατικότητας, που δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα». Και η Αυγή, στο άρθρο της: «Εικονογραφώντας το Μνημόνιο», παραβλέποντας την τιμή των γοβών και την προσβολή στον πενόμενο και πολλαπλώς πιεσμένο Ελληνικό Λαό, καταβαράθρωνε για δεύτερη ημέρα το γελοιογράφο, για την «αριστοκρατική οπτική του και για το χαμηλό αισθητικό επίπεδο που ξεδιπλώνει». Δικαιολογούσε δε απολύτως τα ακριβά ενδυματολογικά γούστα της βουλευτού, αφού τώρα πλέον καταψήφισε τη Μνημονιακή Κυβέρνηση και μάλλον προαλείφεται να ενταχθεί στο ΣΥΡΙΖΑ.
Πέρα λοιπόν από τα σεξιστικά, τα λογοκριτικά και τα υπόλοιπα πομπώδη και δυσνόητα, φαίνεται σαφώς η σύγκλιση τριών βουλευτών που ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα, τα οποία, υποθετικά τουλάχιστον, καλύπτουν όλο το φάσμα του «Συνταγματικού τόξου», από την Αριστερά, μέχρι και την «Λαϊκή Δεξιά». Πώς καθίσταται δυνατή η σύγκλιση αυτή, θα αναρωτηθούν οι μη γνωρίζοντες; Μα, με βάση τη θεωρία των ετερωνύμων κλασμάτων. Από τα μαθηματικά ξέρουμε ότι, για να μετατρέψουμε τρία ετερώνυμα κλάσματα σε ομώνυμα, πρέπει να βρούμε το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο των παρονομαστών τους. Και ποιο είναι το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, που κάνει τα συγκεκριμένα κλάσματα ομώνυμα; Μα το Μνημόνιο, φυσικά.
Έχουμε αναρωτηθεί ξανά από αυτό το βήμα, ποιες θα είναι οι πολιτικές θέσεις, ποιο θα είναι το πρόγραμμα και πώς «θα πολιτευτούν», όσα κόμματα χρησιμοποιούν ως συνεκτικό ιστό, μόνο τον αντιμνημονιακό λόγο, αν και όταν το Μνημόνιο εκλείψει. Παρακολουθούμε δε, με ανησυχία για την τύχη της Χώρας, τη διολίσθηση στην στεγνή αντιμνημονιακή τακτική, όχι μόνο των «περιθωριακών» κομμάτων της βουλής, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Που φαίνεται σα να μη θέλει να διεκδικήσει την εξουσία, αφού μένει και επιμένει μόνο στην άρνηση και την αντίθεση στις επιβαλλόμενες από τους Ευρωπαίους Πολιτικές. Χωρίς να αναδεικνύει εναλλακτικές λύσεις ούτε να αναφέρει πώς, με ποιο πρόγραμμα, ποια λεφτά και ποια μέσα θα τις αντιμετωπίσει. Όσο λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει ένα τεκμηριωμένο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα και όσο δεν εκφέρει σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο, τόσο θα διολισθαίνει στην «άρνηση χωρίς εξήγηση» και δε θα φτάνει στην εξουσία. Αντί αυτού, θα αρκείται στον εύκολο δρόμο των απαιτήσεων για «φραγμούς της σεξιστικής χυδαιότητας», στην προστασία των καταληψιών και των παλαιοσυνδικαλιστών κάθε είδους και στην υποβάθμιση, τελικά, της Πολιτικής ζωής της Χώρας. Οι Πολίτες της οποίας, μη έχοντας ούτε σοβαρή διακυβέρνηση, αλλά ούτε σοβαρή αντιπολίτευση για να τους στηρίξει, θα άγονται και θα φέρονται ως καράβι χωρίς ρότα, για να θυμηθούμε μια ακόμη γελοιογραφία του Χαντζόπουλου. Καταλήγοντας να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή.
Τέλος, πρέπει να διαβάσουμε πολλές φορές τη δήλωση της περασμένης Πέμπτης, στο Eurogroup, του Υπουργού Οικονομικών της Ιρλανδίας, που βγαίνει από το Μνημόνιο, για να καταλάβουμε τι θα πει Πολιτικός, από αυτούς που δυστυχώς, δεν έχει η Ελλάδα. Την παραθέτω, για την ιστορική σημασία της:
«Απόψε μπορώ να επιβεβαιώσω πώς η Ιρλανδία βρίσκεται καθ’ οδόν προς την έξοδο από τα δάνεια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, στις 15 Δεκεμβρίου. Μπήκαμε στο Μνημόνιο, γιατί αποδειχθήκαμε ανίκανοι να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας. Τώρα βγαίνουμε και δεν θα επιστρέψουμε. Αυτό δεν σημαίνει πως τελείωσαν τα οικονομικά μας προβλήματα. Ναι, μας περιμένουν ακόμη δύσκολοι καιροί. Υπάρχει ακόμα μακρύς δρόμος να διανύσουμε. Όμως επιτέλους, η εποχή της διάσωσης με δάνεια τελείωσε. Η οικονομική κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα παρέλθει. Διότι δεν υπάρχει πολιτική ανεξαρτησία, χωρίς οικονομική ανεξαρτησία. Σήμερα την ανακτήσαμε. Τώρα είναι ώρα να φέρουμε τα ξενιτεμένα παιδιά μας πίσω».
Ποιος πολιτικός και πότε, θα μπορέσει να το πει αυτό για τη Χώρα μας;
