Όταν στις 25/11/2014 τα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» δημοσίευσαν το άρθρο μου με τίτλο «Heinz Richter, Επιχείρηση Ερμής: Η κατάκτηση της Κρήτης», στο οποίο υποστήριζα ότι το εν λόγω βιβλίο του Καθηγητή Richter «μεροληπτεί υπέρ των εισβολέων και πλήττει ευθέως την κρητική αντίσταση, τους αγώνες και τις θυσίες ενός λαού», δεν φανταζόμουν ότι ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου θα ασκούσε αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη εναντίον του με βάση το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014 («Δημόσια επιδοκιμασία και άρνηση εγκλημάτων»). Διέγνωσα ιδεοληψία στις απόψεις του Richter για τον ανορθόδοξο πόλεμο, που ουσιαστικά ακύρωνε το δικαίωμα του κρητικού λαού (και του κάθε λαού) να αντισταθεί στους κατακτητές, αλλά δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι το άρθρο μου θα συμπεριλαμβανόταν στα «αναγνωστέα έγγραφα» του κατηγορητηρίου στο πλαίσιο της δίκης που διεξάγεται αυτές τις μέρες στο Ρέθυμνο.
Θα μου πείτε ο Εισαγγελέας εφάρμοσε τον νόμο που ψήφισε η βουλή των Ελλήνων. Αλλά αν η άρνηση εγκλημάτων αναγνωρισμένων από την ελληνική βουλή αποτέλεσε τον λόγο της δίωξης, γιατί δεν ασκήθηκε δίωξη κατά υπουργού της παρούσας κυβέρνησης που αρνήθηκε την ομόφωνα αναγνωρισμένη από τη βουλή των Ελλήνων γενοκτονία των Ποντίων; Κάποιος θα σπεύσει ίσως να αντιτείνει ότι η άσκηση δίωξης εξαρτάται από το αν η άρνηση έγινε «κακόβουλα» και με «πρόθεση», αν συντρέχουν οι όροι «επιδοκιμάζει» και «ευτελίζει» που ορίζει ο Νόμος, και άλλα συναφή.
Η ουσία είναι ότι δυστυχώς το εν λόγω άρθρο του Νόμου Ν. 4285/2014 δίνει τροφή σε κάθε είδους θερμοκέφαλους να προσφεύγουν στα δικαστήρια και βάζει τη δικαιοσύνη σε μπελάδες. Μπήκαμε σε περιπέτειες, επειδή οι βουλευτές μας νομοθέτησαν καθ’ υπερβολήν. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τα ποικίλα ακροατήριά τους και για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους, συμπεριέλαβαν κάθε απαγόρευση που μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, χωρίς να αναλογιστούν τις ενδεχόμενες συνέπειες και επιπλοκές της ψήφου τους.
Ας σκεφτούμε μόνο τούτο: σε πόσες χώρες του δυτικού κόσμου η δημοσίευση του βιβλίου του καθηγητή Ρίχτερ θα επέσυρε ποινική δίωξη; Η απάντηση είναι: μόνο στην Ελλάδα. Σε ποια από αυτές τις χώρες θα εκαλείτο το δικαστήριο να κρίνει και να αποφασίσει για το αν μια στρατιωτική επιχείρηση καθυστέρησε ή όχι τη γερμανική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης; Η απάντηση είναι: μόνο στην Ελλάδα. Και αν το δικαστήριο αποφασίσει υπέρ της Α άποψης, θα απαγορεύεται στο εξής να υποστηρίξει κανείς τη Β άποψη, λόγω δικαστικής απόφασης; Είναι προφανές ότι τέτοια ζητήματα δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων.
Η παλλαϊκή και σθεναρή αντίσταση των Κρητικών κατά της αεραποβατικής επιχείρησης των Γερμανών για την κατάληψη του νησιού αποτελεί μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, παρά το υψηλό τίμημα που κλήθηκε να πληρώσει στη συνέχεια ο ντόπιος πληθυσμός. Δεν χρειάζεται δικαστική απόφαση για να δικαιωθεί τάχα η Μάχη της Κρήτης και ο κρητικός λαός, εκτός αν κάποιοι αισθάνονται αδύναμοι. Αρκεί ο καταιγισμός των δημοσιευμάτων που απάντησαν στις απόψεις του Καθηγητή Richter. Η Μάχη της Κρήτης ανήκει στην ιστορία. Η Δίκη της Κρήτης οφείλει να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
* Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
