Μεγάλη «μπίζνα» ο πόλεμος! Όσο μεγαλύτερη καταστροφή, τόσο μεγαλύτερα κέρδη! Τα περί «πατρίδας», «ελευθερίας», «δημοκρατίας» και λοιπές εύηχες λέξεις-έννοιες που στο όνομά τους πάντα διεξάγεται κάθε πόλεμος, είναι για τους αφελείς στην καλύτερη περίπτωση!
Οι πόλεμοι «γκρεμίζουν»∙ κι αφού ό,τι γκρεμίζεται «ξαναχτίζεται», μετά τα στρατιωτικά επιτελεία στα πεδία ολέθρου, πιάνουν δουλειά οι «εργολάβοι»! κι αυτοί αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τις «εργολαβίες»! Σταθερό και σίγουρο μέσο πλουτισμού διαχρονικά. Και το «προϊόν» του πολέμου είναι άκρως δελεαστικό. Στην εποχή της «εικόνας» και της απόλυτης «προπαγάνδας», η φρίκη καταναλώνεται ακόρεστα για να αιτιολογηθεί η παράνοια.
Το «γκρέμισμα» κι η «κατεδάφιση» γίνεται θεαματικά με διάφορα μέσα που ικανοποιούν το θανατολάγνο κοινό. Το «κτίσιμο» που θα ακολουθήσει θα γίνει με «τάξη» με τρόπο απολύτως «τεχνοκρατικό» και μόλις στεγνώσουν τα δάκρυα για τα μόνιμα και διαχρονικά θύματα των πολέμων, τα «κοράκια» θα ορμήσουν στο αποσυνθεμένο πτώμα για να μην μολύνει το περιβάλλον και θα στήσουν τη δική τους «γιορτή», το δικό τους «πανηγύρι». Όταν βέβαια γλεντούν τα «λιοντάρια» το κουφάρι, δίπλα παραμονεύουν οι «ύαινες» να τσιμπήσουν κι αυτές έναν «μεζέ» μόλις χορτάσουν τα «λιοντάρια» και πάνε για να χωνέψουν!
Μια «ιστορία» τόσο σταθερά επαναλαμβανόμενη που εντούτοις βάζει τους «θεατές» του πολέμου να παίρνουν θέση και να ψάχνουν τους «καλούς» ή τους «κακούς» της υπόθεσης! Κανείς πόλεμος δεν έγινε και δεν γίνεται για «πατρίδες» και «έθνη» και «λάβαρα». Ούτε καν για κάποια «ωραία Ελένη» που τη διεκδικεί ο απατηθείς σύζυγός της. Ο πόλεμος επινοήθηκε για να ικανοποιεί τις ανθρώπινες ματαιοδοξίες και μόνο. Αυτοί που τον διατάσσουν είναι οι τελευταίοι που θα πληρώσουν το τίμημά του.
Ζούμε μέρες φρίκης, όπου τα γεγονότα γκρεμίζουν τον «μύθο» της «προόδου» και του δήθεν εξελιγμένου όντος. Μετά την τηλεθέαση του πολέμου βαθιά χωμένοι στον καναπέ μας, όπου χωριζόμαστε σε «Ουκρανούς» και «Ρώσους» ωσάν να πρόκειται για το ντέρμπι των «αιωνίων», την επόμενη ημέρα θα είμαστε έτοιμοι να «αναλύσουμε» – βάσει της τηλεοπτικής επιμόρφωσης – αλλά και να εξηγήσουμε τα πάντα τεκμήριο του πόσο «ειδήμονες» γίναμε (και) σε αυτό!
Ωστόσο, η μεγάλη «μπίζνα» εξελίσσεται…
