Πριν λίγες μέρες ακούσαμε στις ειδήσεις ότι μαθητής εμφανίστηκε στο σχολείο του φορώντας φούστα και κάποιος εκπαιδευτικός, ο οποίος θεώρησε απρεπές το ντύσιμο, τον αποκάλεσε «ντροπή της τάξης και της κοινωνίας» και τον έδιωξε από το μάθημα. Η συνέχεια μάλλον είναι γνωστή. Αμέσως σχεδόν οι πάντες μίλησαν για σεξιστικό bullying στον μαθητή. Οι συμμαθητές του την επόμενη ημέρα εμφανίστηκαν στο σχολείο, τα αγόρια φορώντας φούστες και τα κορίτσια με παντελόνια και γραβάτα. Ο εκπαιδευτικός τώρα είναι σε άδεια από το σχολείο μέχρι νεωτέρας και το υπουργείο παιδείας ανακοίνωσε έρευνα, για τις συνθήκες που έγινε το περιστατικό.
Η παιδεία, όπως και η κοινωνία, δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνη που ξέραμε μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Οι εξελίξεις αλλά και τα προβλήματα είναι ραγδαίες και όχι απαραίτητα οι καλύτερες. Συνεχείς αλλαγές στις εξετάσεις των μαθητών, αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας, αλλαγές στην αντιμετώπιση του μαθητή. Αλλαγές επί των αλλαγών, χωρίς και οι άνωθεν που τις αποφασίζουν να ξέρουν τι ακριβώς νομοθετούν, αφού ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά με την παιδεία και ουδέποτε πλησίασαν από κοντά, για να δουν τα ουσιαστικά προβλήματα του σχολείου και να δώσουν τις ενδεδειγμένες λύσεις.
Θέλω να πιστεύω ότι στη σημερινή κοινωνία κάθε λογικός άνθρωπος αποδέχεται την ιδιαιτερότητα του άλλου. Προφανώς δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μίλησε ο εκπαιδευτικός στον μαθητή. Θα μπορούσε να προσεγγίσει διαφορετικά το πρόβλημα και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συνέβαινε απολύτως τίποτα. Πρέπει πάντως να επισημανθεί ότι τα τελευταία χρόνια, με τις εξελίξεις που υπάρχουν στην κοινωνία, μάλλον κατά τη λαϊκή έκφραση, έχουμε χάσει την μπάλα. Το σχολείο νομίζουν αρκετοί ότι είναι απλά ένα παρκινγκ, για να παρκάρουν οι γονείς τα παιδιά τους με ασφάλεια, ενώ σε κάθε περίπτωση ο γονέας και ο μαθητής έχουν πάντα δίκιο για το παρκάρισμα… Υπάρχει όμως και το αλλά… Το σχολείο θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε όλοι, ότι δεν είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου καθένας μπορεί να κάνει ότι του γουστάρει και όποτε του γουστάρει, εκτός κι αν αυτό επιθυμούν οι γονείς των μαθητών και τα ανώτερα κλιμάκια…
Αλλά ας έρθουμε στο περιστατικό. Διαβάζω ότι έβγαλαν ανακοίνωση και οι γονείς του σχολείου: «Οι γονείς υπερασπιζόμαστε τους αγώνες των παιδιών μας για την ουσιαστική ισότητα και ισοτιμία, για τον δίκαιο κόσμο που διεκδικούν». Ποιος είπε το αντίθετο; Όλοι, τουλάχιστον οι λογικοί, το προσυπογράφουμε αυτό και πάνω από όλους οι εκπαιδευτικοί που γι’ αυτά αγωνίζονται χρόνια! Αλλά αν ο μαθητής μπορεί να πηγαίνει με φούστα στο σχολείο, υποθέτω ότι θα μπορεί να πηγαίνει και ο εκπαιδευτικός σωστά; Ή κάνω λάθος; Γιατί να είναι σεξιστικό bullying στο μαθητή αυτό και να μην είναι στον εκπαιδευτικό, αν του απαγορευτεί κάτι τέτοιο; Υποθέτω ότι πολλοί θα ήθελαν να δουν την αντίδραση των μαθητών, των γονέων, αλλά και του υπουργείου, σε ένα τέτοιο περιστατικό! Το πιθανότερο είναι ότι θα υπήρχε γενική κατακραυγή από γονείς και μαθητές και ο εκπαιδευτικός θα απολύονταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Το τι κάνει ο καθένας στον ελεύθερο χρόνο του και πως προγραμματίζει τη ζωή του είναι αποκλειστικά δικό του θέμα. Το τι κάνεις όμως στο χώρο της δουλειάς σου, όλοι γνωρίζουμε ότι διέπεται από κάποιους κανόνες και αρχές, τις οποίες πρέπει να τηρεί ο καθένας απαρεγκλίτως. Άλλωστε και το σχολείο, για τον μαθητή, δουλειά είναι και μάλιστα η σημαντικότερη της ζωής του. Στο συγκεκριμένο περιστατικό τι έπρεπε να κάνει ο εκπαιδευτικός; Τον αδιάφορο; Είναι απολύτως βέβαιο ότι αν δεν του έκανε την παρατήρηση ο συγκεκριμένος, θα την έκανε οπωσδήποτε κάποιος άλλος, έχοντας τη στοιχειώδη εκπαιδευτική ευθύνη, απέναντι στο λειτούργημα που υπηρετεί, απέναντι στην πολιτεία, και σε όσους εμπλέκονται στην εκπαιδευτική κοινότητα. Ίσως με διαφορετικό και πιο χαλαρό τρόπο, αλλά θα το έκανε.
Με την ευκαιρία καλό θα είναι να δούμε πότε ενοχλήθηκε το υπουργείο, ή κάποιος άλλος, για τα χιλιάδες βίντεο που αναπαράγονται από μαθητές στο διαδίκτυο και αφορούν κοροϊδία εκπαιδευτικών και τι μέτρα έχουν παρθεί για το πρόβλημα, που ολοένα και γιγαντώνεται. Το υπουργείο συστηματικά κωφεύει στις αυξανόμενες καθημερινές προκλήσεις της παιδείας, αρνούμενο να νομοθετήσει σοβαρά, για να λύσει τα προβλήματα που ολοένα αυξάνονται.
Πριν μερικές μέρες έγραφα στην εφημερίδα, ότι η παιδεία ξεκινά από την οικογένεια και βελτιώνεται κατά το δυνατόν στο σχολείο. Στο σχολείο επιβάλλεται να υπάρχουν κανόνες και πειθαρχία, για να μπορεί να λειτουργεί σωστά και να επιτελεί το έργο του στο ακέραιο, προσφέροντας ουσιαστικά αυτό που πρέπει. Αν για κάποιους λόγους το παιδί δεν έχει μάθει την πειθαρχία στο σπίτι του, η τελευταία προσπάθεια που θα έχει, για να τη μάθει, είναι το σχολείο. Όσο νωρίτερα καταλάβουν όλοι, ότι το σχολείο διέπεται από κανόνες τους οποίους πρέπει όλοι να τηρούν, για να λειτουργεί σωστά, ουσιαστικά και απρόσκοπτα η σχολική κοινότητα, προσφέροντας το καλύτερο δυνατό στον μαθητή, τόσο το καλύτερο για όλους.
Ο κάθε εκπαιδευτικός, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, οφείλει και πρέπει να αντιδρά σε κάθε περίπτωση που θεωρεί, ότι διακυβεύεται η πειθαρχία και η απρόσκοπτη λειτουργία του σχολείου με οποιονδήποτε τρόπο, πάντα με βάση τους νόμους και τους κανόνες λειτουργίας του. Εκτός και αν το υπουργείο, οι γονείς και οι μαθητές, θέλουν απλά το σχολείο να είναι το παρκινγκ που ανέφερα παραπάνω, αδιαφορώντας για ήθη, αξίες, ιδανικά, μόρφωση και την γενικότερη παιδεία που απαιτούν οι συνθήκες και οι εποχή, για να μπολιαστούν σωστά οι σημερινοί μαθητές. Αυτοί που σε λίγα χρόνια θα αναλάβουν τις τύχες αυτής της χώρας, σύμφωνα με τα ήθη, τις αξίες, τα ιδανικά και τη νοοτροπία, που διδάσκονται σήμερα από την οικογένεια τους και από το σχολείο, με τα ανάλογα αποτελέσματα.
