Το 1975 ο χώρος της σημερινής πλατεία της 25ης Μαρτίου ήταν τελείως διαφορετικός, όπως άλλωστε διαφορετικό ήταν και όλο το Ρέθυμνο. Ο συγκεκριμένος χώρος αποτελούνταν από χαλάσματα (δηλ. βομβαρδισμένα σπίτια από την εποχή του πολέμου). Οι κάτοικοι που ζούσαν γύρω από αυτό το χώρο με πρωτοβουλία τους προχώρησαν στην απαλλοτρίωση των χαλασμάτων, αναλαμβάνοντας το κόστος, ανάλογα με τα μέτρα πρόσοψης που είχαν οι ιδιοκτήτες στην πλατεία που επρόκειτο να γίνει. Στη συνέχεια, ο απαλλοτριωμένος χώρος παραχωρήθηκε στο Δήμο για να διαμορφωθεί η πλατεία και να βελτιωθεί με τον τρόπο αυτό η ποιότητα της καθημερινής ζωής τους, αφού μπροστά στα σπίτια τους, ο χώρος θα ήταν περιποιημένος, με αέρα καθαρό, όπου θα έπαιζαν και θα μεγάλωναν τα παιδιά τους.
Στη διάρκεια των χρόνων αυτών, η γειτονιά της πλατείας ήταν μια όμορφη, ήσυχη, καθαρή γειτονιά, ουδέποτε αποτέλεσε πλατεία-ντροπή όπως ορισμένοι ισχυρίζονται, αρκεί να θυμηθεί κάποιος ότι αυτή η πλατεία μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν από τις μοναδικές πλατείες του Ρεθύμνου και κατά συνέπεια οι περίοικοι τη φρόντιζαν ιδιαιτέρως, σε συνεργασία βεβαίως με το Δήμο.
Στη γειτονιά αυτή, αμιγούς κατοικίας, αναπτύχθηκε και επιχειρηματική δραστηριότητα (ξυλουργείο, φροντιστήριο ξένων γλωσσών, γραφεία της ΧΕΝ, εργαστήριο αργυροχρυσοχοΐας κλπ.), όλα καταστήματα χαμηλής όχλησης και σε ωράριο λειτουργίας καταστημάτων, όπως ο νόμος όριζε και η μέχρι πρότινος κανονιστική απόφαση επιβεβαίωνε… Η επιχειρηματική αυτή δραστηριότητα ουδέποτε προκάλεσε διαμαρτυρίες των περιοίκων, αφού τηρούνταν το ωράριο κοινής ησυχίας, οι νόμοι και η κανονιστική απόφαση της πλατείας.
Πριν ένα χρόνο περίπου, όμως, στο χώρο όπου υπήρχε ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών, άνοιξε μία νέα επιχείρηση, ένα όμορφο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Από την πρώτη στιγμή, η προσπάθεια αυτή είχε τη στήριξη, τη συγκατάθεση των γειτόνων, ακόμη και την ανοχή τους στη φασαρία που δημιουργούνταν και στην ανάπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων σε μεγάλη έκταση του εξωτερικού χώρου.
Η πολλή φασαρία και η εκτενής ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, ακόμη και επάνω στην πλατεία κάποιες φορές, έφερε τους γύρω κατοίκους στα όριά τους με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα συνεχή παράπονα αρχικά στους ιδιοκτήτες και στη συνέχεια στο Δήμο και στη Δημοτική Αστυνομία, χωρίς ωστόσο ανταπόκριση. Οι κάτοικοι άρχισαν ενέργειες ώστε να ενημερωθούν από το Δήμο και τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, για την αδειοδότηση του συγκεκριμένου καταστήματος. Με έκπληξη τους διαπίστωσαν, μέσω εγγράφων, ενώ η κανονιστική απόφαση της πλατείας δεν επέτρεπε την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, ότι εντούτοις η άδεια που είχε εκδοθεί του επέτρεπε την ανάπτυξη (8) τραπεζοκαθισμάτων (δηλαδή τραπέζια και καρέκλες σε σύνολο 8). Δηλαδή η άδεια που είχε εκδοθεί δεν ελάμβανε υπόψη της την κανονιστική απόφαση της Πλατείας.
Η κατάσταση άρχισε να γίνεται αφόρητη από τις αρχές της Άνοιξης, όταν όλοι οι θαμώνες ήθελαν να καθίσουν στον εξωτερικό χώρο με αποτέλεσμα τα τραπεζοκαθίσματα να είναι πολλαπλάσια των 8 που προβλέπονταν στην άδεια του καταστήματος. Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η φασαρία ήταν πλέον πραγματικά διεισδυτική ιδίως τις ώρες κοινής ησυχίας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να μην μπορούν να κοιμηθούν.
Δεν έφτανε όμως αυτό. Τα τραπέζια και οι ανοιχτές ομπρέλες έκλειναν τις πόρτες και τα παράθυρα των περίοικων με αποτέλεσμα να μην έχουν εύκολη πρόσβαση στα σπίτια τους, να μη μπορούν να ανοίξουν τα παραθυρόφυλλά τους και να κινηθούν στο σπίτι τους όπως θέλουν χωρίς περιορισμούς, επειδή θα γίνουν αντιληπτοί από τους θαμώνες του καφενείου και να κόβεται ο αέρας τους προς τα έξω.
Τα παράπονα συνεχίζονταν προς πάσα κατεύθυνση. Οι ιδιοκτήτες προκειμένου να διασφαλίσουν την ανάπτυξη των οκτώ τραπεζοκαθισμάτων που κακώς αναγράφονταν στην άδεια λειτουργίας, ζήτησαν από το Δήμο την τροποποίηση της κανονιστικής απόφασης της πλατείας. Δηλαδή η ισχύουσα κανονιστική που δεν προέβλεπε την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, να τροποποιηθεί και να προβλέπει την ανάπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων σε όλη τη νότια και τη δυτική πλευρά της πλατείας.
Το Δημοτικό Συμβούλιο συνεδρίασε στις 29-7-2013 (μετά από ένα χρόνο σχεδόν) και μετά από εισηγήσεις υπηρεσιών και φορέων και μετά τις τοποθετήσεις των Δημοτικών Συμβούλων αποφάσισε, μετά από μια περιπετειώδη συνεδρίαση, να εγκρίνει την τροποποίηση της κανονιστικής απόφασης και να επιτρέψει την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, σε έκταση 13 τ.μ. μπροστά από το κατάστημα.
Έχουν περάσει ήδη 10 ημέρες από την απόφαση του Δ.Σ. και βεβαίως θα πρέπει να σας πληροφορήσω ότι η ανάπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων δεν περιορίζεται στα 13 τ.μ.
Σκέφτομαι ότι θα πρέπει να «ενημερώσουμε» τους περίοικους να πάρουν απόφαση ότι δεν είναι ανάγκη να κοιμούνται όλα τα βράδια, δεν είναι ανάγκη να μπαίνουν στο σπίτι τους από την είσοδο, δεν είναι ανάγκη να ανοίγουν τα παραθυρόφυλλά τους. Είναι ανάγκη να μετακομίσουν, όπως άλλωστε έχει γίνει και σε μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης από όπου οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν φύγει κακήν κακώς.
Στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύουμε όλοι, σκεφτόμαστε ότι το επιχειρείν είναι όχι μόνο απαραίτητο αλλά και επιβεβλημένο.
Συνοψίζοντας το «πράσινο» debate
Η οικονομική κρίση, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, οδήγησε σε κατακερματισμό των πάλαι ποτέ πανίσχυρων κομμάτων εξουσίας, τα οποία απολάμβαναν...