Κάθε πολιτικό κόμμα και κάθε πολιτικός αρχηγός μπορεί να κάνει οποτεδήποτε γουστάρει μια δεξιά στροφή. Είναι απόλυτο δικαίωμά του. Ιδιαίτερα όταν δικαιολογούμενος σου εξηγεί:
– Μου έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό, τι να έκανα;
– Βρέθηκα με την καυτή πατάτα στα χέρια.
– Μου έλαχε ο κλήρος να βγάλω τα κάστανα απ’ τη φωτιά.
Θα μπορούσα κι εγώ ο ίδιος να κάνω μια δεξιά στροφή, συλλογίζομαι, αν μου έβαζαν το μαχαίρι στο λαιμό ή την καυτή πατάτα στα χέρια, επιβάλλοντας σιωπητήριο στη συνείδησή μου και φίμωτρο στις διαμαρτυρίες των προγόνων μου (όπως π.χ. ο Σταύρος Καλλέργης). Για πόσο όμως;
– Δείξτε ανοχή παιδάκια. Πληρώνετε ανελλιπώς τους φόρους σας, τα τέλη σας, τον ΕΝΦΙΑ σας. Αν πέφτει κομματάκι δύσκολο, κόψτε το γάλα απ’ τα παιδιά σας, τα φάρμακα απ’ την άρρωστη μανούλα σας. Προέχει το ευρώ μας, προέχουν οι εταίροι μας στην Ευρώπη, οι αξιοσέβαστές μας τράπεζες, τα δάνεια, οι φόροι, τα πρόστιμα, τα τέλη.
– Τι να πρωτοπληρώσουμε εν τέλει;
– Ανοχή, σύντροφοι, δείξτε ανοχή!
– Ο Θωμάς μπήκε στο καφενεδάκι αναψοκοκκινισμένος μέσα στο χοντρό, τριμμένο του παλτό και μέσα στην ατελείωτη μακριά του γενειάδα. Δεν μπορούσε περισσότερο να κρατηθεί. Έπρεπε να μιλήσει:
– Πόσο θα κρατήσει πια αυτή η ανοχή; Αργά ή γρήγορα, τώρα ή σε λίγο, θα έρθει η στιγμή της αλήθειας. Σε πολύ λίγο θα φτάσει η στιγμή της πλερωμής και ήδη ακούγονται τα νομίσματα να πέφτουν στο τραπέζι. Έρχονται, φτάσανε ήδη οι θεσμοί, τα κοράκια, οι τοποτηρητές, οι αναμορφωτές, οι εκπρόσωποι, δώσε τους εσύ ότι όνομα γουστάρεις.
Ο καθείς θα πλερωθεί ανάλογα με τις πράξεις του, συλλογιόταν ο Θωμάς. Σε αργύρια ή ευρώ, καρφάκι δεν του καιγόταν. Ήξερε πως τα λόγια δεν περνούν εδώ, μόνο οι πράξεις μένουν.
Ο Θωμάς κατέβασε μονορούφι μια ρακή και συνέχισε να αγορεύει, αλλά εγώ δεν τον άκουγα πια, βυθίστηκα στις σκέψεις μου:
Υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους η ανοχή των ανθρώπων θα σκοντάφτει συνεχώς και σταδιακά θα εξαντλείται. Οι τρεις λόγοι είναι με τη σειρά η φτώχεια, η πείνα και η συνείδηση. Κι επειδή η φτώχεια και η πείνα δεν χρειάζονται ανάλυση, ας σταθούμε περισσότερο στη συνείδηση. Στη συνείδηση των οπαδών ή των απλών ψηφοφόρων ή της συντριπτικής πλειοψηφίας των απλών πολιτών η οποία δεν είναι βέβαια λάστιχο για να διαστέλλεται και να συστέλλεται κατά βούληση, να πηγαίνει από τ’ αριστερά προς τα δεξιά ή από οπουδήποτε προς οπουδήποτε.
Η συνείδηση είναι εκείνος ο μυστηριώδης μηχανισμός που αν δεν συναινεί, δεν επιτρέπει στον άνθρωπο ούτε καν να κοιμηθεί το βράδυ, ούτε καν να ζήσει φυσιολογικά. Η συνείδηση είναι εκείνη που κηδεμονεύει το μυαλό και τριβελίζει και σατιρίζει και εξοβελίζει τις δικαιολογίες. Η συνείδηση είναι εκείνη που αποσυντονίζει τη ζωή ολόκληρη εκείνου που τόλμησε να παραβεί τα ιερά και όσια της όποιας ιδεολογίας είναι μέσα του χτισμένη.
Δεν μπορεί λοιπόν ατιμώρητα ο κάθε ένας να παραβιάζει τα άδυτα της δομημένης του υπόστασης. Όποιος το τολμήσει, σύντομα θα υποχρεωθεί από την επαναστατημένη του συνείδηση κι από το τρεμούλιασμα των παγωμένων χειλιών και των χεριών του, να ξαναγυρίσει σε δρόμο παράλληλο με την όποια ιδεολογία του.
Συμπέρασμα: Η εσωτερική ποιότητα του ανθρώπου δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Στο τέλος, και σ’ αυτή τη χώρα όλα θα τραβήξουν το δρόμο τους. Οι συνειδήσεις δεν θ’ αργήσουν να ανασυνταχθούν, να σηκώσουν κεφάλι ζητώντας δικαιοσύνη.
«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» είπε ο ποιητής, κι ένας ποιητής ουδέποτε σφάλλει. Οι συνειδήσεις είναι σκύλοι που γαυγίζουν μέσα στη νύχτα, όλη νύχτα. Οι συνειδήσεις θα εξεγερθούν διεκδικώντας τα λίγα ψίχουλα της ευτυχίας που δικαιούται ο καθείς από τους Έλληνες από τη χώρα κι από τη μάνα που τον γέννησαν.
* O Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
