Η τρέλα της ουράς

Στην τσέπη η ειδοποίηση για το συστημένο. Στο χέρι καφές και εφημερίδα. Στο αυτί ακουστικό.
Μπήκα χωρίς να κοιτάξω γύρω μου αν και το αισθανόμουν από τον αέρα που έλειπε. Το μηχάνημα με τα χαρτάκια προτεραιότητας είναι δίπλα στην πόρτα. Πίεσα το κουμπί. Πήρα το νούμερο 022. Μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά; Ναι. Διότι για να φτάσει η σειρά του 022 έπρεπε το σύστημα να μηδενίσει. Η σειρά ήταν στο 380. «Στο 500 μηδενίζει» μου είπε ένας κύριος, εμφανώς συνταξιούχος. Κρατούσε στο χέρι του λογαριασμό της ΔΕΗ. Τον σκότωνα εκείνη τη στιγμή. Όμως τον ρώτησα ευγενικά. Γιατί πήγε στα ΕΛΤΑ με τον λογαριασμό της ΔΕΗ; «Γιατί εδώ έρχομαι πάντα». Του είπα ότι μπορεί να πληρώσει τη ΔΕΗ σε πρακτορείο της επιχείρησης, σε ψιλικατζίδικο, ακόμα και σε τράπεζα. «Ναι, αλλά εγώ πάντα εδώ έρχομαι». Δεκτό. Άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Κρατούσαν λογαριασμούς από πιστωτικές κάρτες, ΔΕΚΟ και ασφαλιστικές εταιρίες. Όσοι κρατούσαμε ειδοποίηση συστημένου δεν πρέπει να ήμασταν περισσότεροι από δέκα. Να βάλω και άλλους τόσους με δέμα στο χέρι; Να βάλω περισσότερους, κανένα πρόβλημα.
Η ουρά στα Ταχυδρομεία δεν σχηματίζεται από ανθρώπους που θέλουν να στείλουν ή να παραλάβουν κάτι. Μεγαλώνει από όσους δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να μάθουν τους άλλους τρόπους για την πληρωμή λογαριασμών. Εντάξει, δεν έχω την απαίτηση ένας άνθρωπος κάποιας ηλικίας να κάνει web banking-θεωρώ και εξαιρετικά πιθανό να μην μπορείς να πληρώσεις ηλεκτρονικά από τη στιγμή που δεν έχεις χρήματα στον λογαριασμό σου. Μπορεί, όμως, να πληρώσει τη ΔΕΗ στο ψιλικατζίδικο και την κάρτα του από το ΑΤΜ της τράπεζας. Γιατί συγκεντρώνονται όλοι αυτοί στο ταχυδρομείο; Υποθέτω επειδή θέλουν να ακούσουν τη σφραγίδα πάνω στο λογαριασμό και να δουν το ΕΞΟΦΛΗΘΗΚΕ στο χαρτί. Είναι και εκείνοι που δεν θέλουν να πληρώσουν μισό ή ένα ευρώ προμήθεια στο πρακτορείο. Σεβαστό; Όχι. Και επειδή αυτό δεν αλλάζει, κάτι πρέπει να κάνουν τα ΕΛΤΑ. Να, δίνουν, για παράδειγμα, προτεραιότητα σε όσους βρίσκονται εκεί για ταχυδρομική εργασία. Το κάνουν ατύπως, ανάλογα με το κατάστημα και το προϊστάμενο. Το έκανε και ο δικός μας προϊστάμενος. Φώναξε όσους έχουν συστημένο να εμφανιστούν μπροστά του. Εκείνη τη στιγμή ήμασταν όλοι και όλοι τέσσερις. Εξυπηρετηθήκαμε σε δύο λεπτά. Έφυγα και έριξα μία σνομπ ματιά στο πλήθος που περίμενε. Και τσίμπησα έναν μικρό λουκουμά, μέσα από το κουτί που άφησε κάποιος κύριος για να γλυκάνει την αναμονή.