Δεν τρόμαξα προχθές βλέποντας την φωτογραφία του δολοφονημένου στην αγκαλιά της κοπελιάς του. Τζάμπα ο κόπος του Αναστασιάδη. Πούλησε, έβγαλε λεφτά αλλά εμένα δεν με τρόμαξε. Μου έχουν «πουλήσει» τον τρόμο σε δόσεις εδώ και χρόνια και τώρα δεν τρομάζω εύκολα.
– Τρόμαξα τη πρώτη φορά όταν είδα κάτι «ελληναράδες» με σημαίες να μουντζώνουν το κοινοβούλιο και να προπηλακίζουν τους «εχθρούς».
– Τρόμαξα μετά όταν είδα τους ίδιους να ποστάρουν στο facebook υβριστικά συνθήματα και χαρακτηρισμούς για τους «προδότες πολιτικούς».
– Τρόμαξα όταν τους άκουγα ότι θα ψήφιζαν Χ.Α. για να μπει στην βουλή και «να ρίχνει καμιά σφαλιάρα στα λαμόγια».
– Τρόμαξα την άλλη φορά όταν τους είδα να πουλάνε εθνικοφροσύνη με αφορμή δηλώσεις της κα Ρεπούση.
Τρόμαξα τέλος, μα τρόμαξα πολύ, όταν είδα το 13% στα ποσοστά της Χ.Α.
Δεν με τρομάζουν οι «λεβέντες» της Χ.Α., παιδάκια είναι που όταν ο άνεμος φυσήξει «ανάποδα» θα υπογράψουν την αποκήρυξή της με τα δυο τους χέρια. Με τρομάζουν οι άλλοι, οι «νοικοκυραίοι», αυτοί που δηλώνουν σφόδρα αγανακτισμένοι και αντισυστημικοί, που βγάζουν «δεκάρικους» στα καφενεία για τους κλέφτες και τους προδότες, που θεωρούν τους πολιτικούς «πουλημένους» από κούνια, που πιστεύουν ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα τους. Αυτοί με τρομάζουν.
Και με τρομάζουν γιατί έχουν δίκιο. Στις σημερινές συνθήκες κρίσης σε κανένα πολιτικό κόμμα δεν βρίσκουν αποκούμπι. Η κοινωνία δεν τους μπορεί, έχει πάψει να τους ανέχεται. Τους ξέρω έναν ένα-ένα:
– είναι η ατυχήσασα κορασίδα, ετών 70, που εννοεί να παίρνει επί 50 συναπτά έτη την σύνταξη του στρατιωτικού πατέρα της, κατασκευάζοντας πολλές φορές ένα εικονικό διαζύγιο.
– Είναι ο ταξιτζής με το επίδομα τυφλότητας.
– Είναι ο καλός γιος που δεν δήλωσε τον θάνατο του πατέρα του στο ταμείο του και συνεχίζει να εισπράττει μακαρίζοντάς τον.
– Είναι ο «επαγγελματίας» που αρνείται να κάνει έναρξη γιατί «δεν θέλει συναλλίκια με το κράτος».
Όλοι αυτοί και πολλοί σαν αυτούς, γνωρίζουν καλά ότι το «δικαίωμα» που τους έδωσε η προβληματική Δημοκρατία μας, την δυνατότητα δηλαδή να κοροϊδεύουν το κράτος και την κοινωνία, έχει τελειώσει. Έχει τελειώσει με την αρχή της κρίσης και δεν υπάρχει περίπτωση να τους ξαναδοθεί.
Μια περίπτωση υπάρχει μόνο για να ξαναγυρίσουν στον «λουφέ» τους. Μια εξουσία που δεν θα δίνει λογαριασμό σε κανένα, παρά μόνο στους δικούς της. Αυτό ονειρεύονται, μόνο έτσι θα την βγάλουνε «καθαρή» από τούδε και στο έξης. Για αυτό η μόνιμη επωδός στις κουβέντες τους είναι ο Παπαδόπουλος και τα ευλογημένα χρόνια της «επανάστασης».
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα τους συναντήσετε να βγάζουν «αγανακτισμένους δεκάρικους» μη τους ρωτήσετε πολλά. Ρωτήστε τους μόνο σε ποιους πολιτικούς, πολιτευτές ή βουλευτές ήταν κολαούζοι τα προηγούμενα χρόνια.
Και τότε θα αποκαλυφθούν όλα.
* Ο Δημήτρης Ε. Δερμιτζάκης είναι γραμματέας
της Δημοκρατικής Αριστεράς Ρεθύμνου