Στην Ελλάδα, το δίπολο της εξουσίας (Συντηρητικοί-Σοσιαλιστές) μέχρι σήμερα, μονοπώλησε τη μοναδικότητα της πολιτικής τους άποψης, η δε τρίτη συνιστώσα του πολιτικού συστήματος (Αριστερά) αρκέσθηκε, εκ του ασφαλούς, στον καταγγελτικό λόγο, μη έχοντας ευκαιρία εφαρμογής της πολιτικής της. Παράλληλα υπήρξαν και οι παραφυάδες τους, άλλοτε ευημερούσες και άλλοτε παρακμάζουσες.
Σήμερα, απεγνωσμένα, τα ίδια φθαρμένα πολιτικά υλικά προσπαθούν, προτάσσοντας τη λέξη «κέντρο», να δώσουν λεκτικό μόνο επαναπροσδιορισμό στον πολιτικό τους χώρο (Κέντρο-Δεξιά/Κέντρο-Αριστερά), για να «φρεσκάρουν» την αποτυχημένη πολιτική τους.
Η σύνθεση είναι το σημείο αναφοράς του Ποταμιού, του κεντρώου χώρου, η οποία γίνεται παντρεύοντας τη Λογική με το Συναίσθημα χωρίς προκαταλήψεις και εμμονές.
Αυτή η σύνθεση, της λογικής και του συναισθήματος, αποτελεί το κυρίαρχο ζητούμενο σήμερα και για το ευρωκοινοβούλιο, ώστε να επιτευχθεί η σύγκλιση Βορρά-Νότου σε όλα τα επίπεδα για την ευημερία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εργάτες της σύνθεσης, στην πλειοψηφία τους, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι ένα καινούργιο πολιτικό προσωπικό με χαρακτηριστικά ήθους, ανιδιοτελούς προσφοράς και εγνωσμένης ικανότητας και γνώσεων.
Ακρογωνιαίοι λίθοι του Ποταμιού στη συγκρότηση της πολιτικής του, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι η Παιδεία και ο Πολιτισμός. Πάνω σε αυτούς θα οικοδομηθεί η συνείδηση (ατομική, συλλογική) καθώς και η πολυπόθητη υγιής ανάπτυξη.
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι πολιτικός μηχανικός Ε.Μ.Π.
