Επιθυμούμεν να Σε υποδεχτούμεν εσένα τον Μοναδικόν, αλλά μου είναι δύσκολο Κύριε σ’ αυτό το μεγάλο Μυστήριο να κοιτάξω… όμως εσύ και τότε δεν ζήτησες εκτός μια Μάνα… Μια κόρη Αγνή την Παναγιά! για να γίνει σ’ όλους η μαμά μας που σου έλεγε συχνά πυκνά, γιε μου αγάπα όλα τα παιδιά, μα πιο πολύ εκείνα που δεν έχουν τους Γονείς κι άπλωσε χέρι στιβαρό, τα βλέπεις είναι πλάι στον γκρεμό!
Στους Άρχοντες όλων των ειδών δίνε τους δύναμη που χάρη σ’ αυτήν την δύσκολή τους πάλη, για να έχουν στολίδι την ειρήνη και κείνη τη δικαιοσύνη…
Κι ο ουρανός δεν το ξεχνά να στέλνει άφθονο νεράκι και κάπου κάπου και χιονάκι. Τα αγριολούλουδα του κάμπου βάζουν όμορφες φορεσιές για να ξεχύνουν ευωδιές…
Τα γεροντάκια μας χωρίς εσένα δάκρυα χύνουν τα καημένα σαν βρίσκονται από παιδιά κι εγγόνια μες στης ζωής τα στοιβαγμένα χιόνια….
Θεάνθρωπε Κύριέ μας, δίνε μας κουράγιο και λιγόστευε τις συμφορές μας… Μονόν εσύ τη μαλακώνεις την τραχύτητα κι αυξάνεις το κουράγιο της ευθύτητας κι ας έχει ο Ψηλορείτης τη δική του χάρη στην Αγκαλιά σου υπάρχει η βεβαιότητα, γιατί έχει τόπο και βολεύεται η απλότητα. Μείνε κοντά μας να Σε γιορτάζομεν και τους ανθρώπους να μη μοιράζομεν.
Να αγαπούμεν, όπως εσύ και να έχομεν Κόρη την Αρετή. Τότε πολύ θα μοιάζομεν εσένα Θεέ μας, Ιησού Χριστέ, Μοναδικέ μας.
Θα ζούμεν τότε πολύ ευχάριστα και τα πιο δύσκολα θα τα περνούμεν με το κουράγιο που από την Πηγή Σου θα το αντλούμεν. Δοξάζομεν τον Ερχομό Σου. λιβάνι χύνομεν εις τον Βωμό Σου. Είσαι ο Σωτήρας κι ο Λυτρωτής μας, εσύ Σταυρώθηκες για την ψυχή μας…
Καλώς μας έφτασες μικρό Παιδάκι, είσαι του κόσμου το Αγοράκι. Είσαι του κόσμου ουρανός και Γης, είσαι στο σύμπαν η Χαραυγή!
Χαρούμενες κι Ευλογημένες Γιορτές
Αλεξάνδρα Πολυχρονάκη