Η εκκίνηση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με ανοικτή τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το ενδεχόμενο να προκηρυχθούν και να πραγματοποιηθούν βουλευτικές εκλογές μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 2015 αποτελούν ιδανική εξέλιξη.
Εννοώ ότι, εφόσον δεν εκλεγεί Πρόεδρος, και η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, θα κληθεί να διαπραγματευτεί με τους δανειστές για τα ίδια ακριβώς θέματα και με τους ίδιους ακριβώς όρους όπως η σημερινή κυβέρνηση.
Με άλλα λόγια, η μελλοντική κυβέρνηση θα κληθεί να αποδείξει, μέσα στο καμίνι της διαπραγμάτευσης και ενώ εκκρεμεί η εκταμίευση αρκετών δισεκατομμυρίων: ή ότι διαγράφει τα μνημόνια εν μια νυκτί, ότι δεν διαπραγματεύεται με υπαλλήλους και ότι μπορεί να αρχίσει να εφαρμόζει το αριστερό και προπαντός δαπανηρό πρόγραμμά της χωρίς να ρωτήσει κανένα (πρώτο σενάριο)· ή ότι διαπραγματεύεται καλύτερα από τους σημερινούς κυβερνώντες και ότι μπορεί μόνο να πάρει χωρίς να δώσει και να ματώσει, χωρίς να θιγούν τα ιερά και τα απαραβίαστα που περιλάμβαναν οι διακηρύξεις της (δεύτερο σενάριο).
Πιο ιδανική εξέλιξη δεν μπορούσε να υπάρξει. Τόσο που, σε μένα τουλάχιστον, η εκλογή ή μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή ακούγεται πια λιγότερο σημαντικό θέμα. Τελικά, η αξιωματική αντιπολίτευση πέτυχε αυτό που διακαώς ζητούσε: μια καυτή πατάτα που, όχι να την ξεφλουδίσει, ούτε να την κρατήσει δεν θα μπορεί, αν ευτυχήσει (ή μάλλον αν δυστυχήσει) να την πάρει στα χέρια της.
* Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
