Ιστορίες της πόλης μέσα από γρίφους

Η παλιά πόλη του Ρεθύμνου είναι ένας χώρος κατοίκησης 30 και πλέον αιώνων, θα αποτελέσει από την αρχή της δημιουργίας του παιχνιδιού του θησαυρού την πνευματική του κοιτίδα και το χωρικό πεδίο δράσης του.

Θα είναι το μέρος που θα ντύσει με την πολυπολιτισμικότητά του την φαντασία και την δημιουργικότητα των εκάστοτε διοργανωτών, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες στους συμμετέχοντες.

Οι Ρεθεμνιώτες θα μπολιαστούν από το μικρόβιο της έρευνας και της αναζήτησης. Μέσα από το θεσμό με ιδιαίτερο και απρόσμενο τρόπο, μέσα από γρίφους θα ζήσουν την πόλη τους στο παρόν αλλά και στο παρελθόν.

Θα σηκώσουν το βλέμμα τους πάνω στα σπίτια της για να δουν αυτό που δεν είχαν ποτέ κατά νου, θα ζήσουν με το λογισμό τους και θα περπατήσουν στο διάβα των σοκακιών της σε αλλοτινές περασμένες εποχές, με άλλα λόγια θα ερωτευτούν και θα αγαπήσουν την πόλη τους.

Θα δώσουν απαντήσεις σε καίρια ζητήματα όπως: To κοσμοδρόμιο Baikonuroglu συνεχίζει την λειτουργία του; Μπορεί η λειτουργία του φάρου να παραπέμπει σε φανάρι του ΚΟΚ; Το σκορδοσάπουνο χρησιμοποιείται ως απολυμαντικό ή σαν προϊόν γενικής πλύσης;

Ελάτε λοιπόν σε μια διαφορετική βόλτα στο χώρο και στο χρόνο, στα μνημεία του τόπου μας από άλλη ματιά.

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χθες κι αύριο… έτσι ξεκινούν οι στοίχοι του Ελύτη που προκάλεσαν πανδαιμόνιο γύρω της στα 1996. Άλλοι έψαχναν με τα μάτια και άλλοι έσκαβαν με τα χέρια στερούμενοι τσάπας ή παλάμης για το πολυπόθητο τρόπαιο, με τελικούς νικητές και πιο οργανωμένους τους Αργόσχολους. Από τότε φυσικά τέθηκε σε εφαρμογή και ο κανονισμός, ο οποίος υποχρεώνει τους κυνηγούς εκτός από γρύλλο, τρίγωνο και φαρμακείο στο αυτοκίνητο τους να διαθέτουν και πτυοσκάπανο. Λίγα χρόνια αργότερα η θεά της γονιμότητας από την Μινωική παράδοση θα ταυτιστεί με αυτό το χώρο.

Κάτω από το βλέμμα της Παρρέν θα μάθουμε ότι εκτός από τα συνθετικά και τα προερχόμενα από μαλλί ζώων υπάρχουν και υφαντά από γυναικείες τρίχες. Σίγουρα κάποιους και κάποιες θα βάλει σε σκέψεις γιατί τα πετάνε τόσα χρόνια.

Εκτός από εκθέσεις υφαντικής, θίασοι και ρεπερτόρια θα εναλλάσσονται στο χώρο δίνοντας ένα τόνο στην κοινωνική ζωή της πόλης. Όπως και για την παράσταση του θεατρικού ο βασιλεύς της Ρέγγας, την οποία και πληροφορηθήκαμε από την ομάδα της Κατσίκας εν μέσω πικάντικου φρέσκου δείγματος, από τον μπαγιάτικο τύπο της εποχής. Σίγουρα έπιασε τόπο γιατί μαζί με τα υπόλοιπα καλούδια της μέρας που μας πρόσφεραν οι διοργανωτές μας απάλλασσαν από αρκετά ψώνια της επερχόμενης Σαρακοστής…

Απέναντι από την αίθουσα του Λυκείου θα φιλοξενηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα τμήματα κορμού από μνημειακή ελιά. Ένα από τα μηνύματά της είναι η διαφύλαξη των ελαιώνων της χονδρολιάς που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και αντίστοιχη κατάληξη.

Στο ίδιο χώρο παράλληλα στις 12 Φλεβάρη του 2017 το Ρεθεμνιώτικο κυνήγι θα ζήση μια κορυφαία στιγμή του, πετυχαίνοντας μετά από δύο καταμετρήσεις την είσοδό του στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness ως το πολυπληθέστερο κυνήγι ενηλίκων στο κόσμο.

Η αγαπημένη πολιούχος άγιος των Ρεθεμνιωτών. Η δύναμη της πίστεως κάνει το θαύμα της και αναγκάζει τον Μωαμεθανό Αλή Τσιτσεκάκη έναντι τιμήματος να παραχωρήσει τον χώρο για τον ναό. Εννοείται ότι τα λαγωνικά του Team fm θα ανακαλύψουν μέχρι και το συμβόλαιο αγοραπωλησίας.

Μετά από λίγα χρόνια ο ναός θα παραχωρηθεί στους Ρώσους για τον εκκλησιασμό τους με παράλληλη παρουσία Ρώσου ιερέα. Αυτός ο αθεόφοβος μπέρδεψε το είδος της χορηγίας τους και αντί για καμπάνα ως είθισται τις έβαλε πολυέλεο με αποτέλεσμα να μας πεθάνει αργότερα με το Π του. Που ξανακούστηκε να προσεγγίζεις εκκλησία με γνώσεις τριγωνομετρίας. Για την ιστορία ούτε σήμερα διαθέτει καμπάνα.

Το γνωρίσαμε μέσω του παιχνιδιού το 1993 από την κακή και την ανάποδη. Ήταν η χρονιά που ο θησαυρός πήρε το αίμα πίσω και κέρδισε τους διώκτες του. Μια μικρή κουφάλα ενός δέντρου κράτησε το πολύτιμο τρόπαιο μακριά από τις ομάδες που το εποφθαλμιούσαν. Σίγουρα για τον λόγο αυτό την καταράστηκαν πολλοί με κατάληξη λίγα χρόνια μετά σε έργα ανάπλασης του χώρου το δέντρο να κοπεί.

Και για να θυμηθούμε τα μαθητικά μας χρόνια… 1+4=1. (Ανιχνευτές 2006). Αν νομίζετε ότι δεν ισχύει η σχέση σας προτείνω να το ξανασκεφτείτε, γιατί θα μείνετε μετεξεταστέοι στο μάθημα της κυνηγετικής λογικής. Αυτήν που ακόμα κι αν κάποιος σου παρουσιάζει ένα κείμενο με αμπελοφιλοσοφίες και ασυνάρτητα μισόλογα αν βρεις το κλειδί του τότε σε οδηγεί κάπου, όπως και οι Γαλάτες με τις θεωρίες τους περί χρόνου το 2002.

Η άλλοτε πνευματική κοιτίδα της πόλης μας με το ναό των Εισοδίων στο κέντρο. Με την αίθουσα των Τριών Ιεραρχών να δεσπόζει στην κοινωνική και ψυχαγωγική ζωή του τόπου. Σήμερα πολλοί αναπολούν την αίθουσα αυτή που έπεσε στο βωμό της καρατόμησης όλων των κτισμάτων γύρω από το ναό για να πάρει αέρα η πλατεία. Ευτυχώς που οι τεχνικές εκθέσεις τότε δεν συνοδεύονταν από βιοκλιματική μελέτη. Γιατί είναι πιθανόν να είχαμε σήμερα για Μητρόπολη τους Τέσσερις Μάρτυρες.

Κάτω από το καμπαναριό της που μάθαμε και πως κτυπά στα Ρώσικα (Αργόσχολοι 1995) το 2001 οι Γαλάτες θα ξεθάψουν την πολυπόθητη κουδούνα της Κατσίκας, ενώ παράλληλα μεταφερόμενοι σε άλλες εποχές θα ανακαλύψουμε πολύτιμα κειμήλια στο παρακείμενο Μουσείο του Μητροπολιτικού ναού.

Ένας μικρός χώρος αλλά σταυροδρόμι πολιτισμών. Όλοι πέρασαν από δω. Δομινικανοί μοναχοί και Οθωμανοί ιμάμηδες, θα φιλοξενήσει προσωρινά στρατιώτες αλλά και την προσφυγιά αργότερα.

Παροχή συσσιτίων, εικόνες και βίοι αγίων, ηρωικές μορφές που περιβάλουν και αγναντεύουν το πεδίο.

Στο χώρο αυτό διαδραματίζεται η κορύφωση της δράσης στο έργο ένας γάμος και μια κηδεία με guest star την Σκάρα. Σίγουρα ο Νενεδάκης δεν θα περίμενε ποτέ να μεταφερθεί παραλλαγμένο το έργο του στο Hollywood με τρεις ή τέσσερις γάμους.

Λίγα χρόνια αργότερα οι ωτοασπίδες Χαβάης που μας μοίρασαν οι αγαπητές Μαλαγάνες αποδείχθηκαν άξιες του ρόλου τους επιβάλλοντας την απόλυτη σιγή στο παιχνίδι, για την διασφάλιση της μεσημεριανής μας σιέστας. Ουδείς μπορούσε να καταλάβει ή να θυμηθεί πόσος θόρυβος παράγεται από μιναρέ εν μέσω ψαλμωδίας.

Στην πλευρά αυτή κατέληγε παλιά το τείχος της πόλης με τον προμαχώνα της άμμου τμήμα του. Η στενότητα του χώρου επιβάλει την διαμονή των φρουρών του σε οικήματα πλάι στις πολεμίστρες. Αργότερα στα νεότερα χρόνια ο ίδιος χώρος θα μετατραπεί σε ένα απέραντο παρκινγκ αυτοκινήτων έως το 2008 που θα αποδοθεί επιτέλους στους πεζούς.

Όλα αυτά τα 78 χρόνια τελετές, καταθέσεις στεφάνων εν μέσω στρατιωτικών παραγγελμάτων, αποδεικνύουν νομοτελειακά την ακινησία της ακόλουθης κίνησης 1ε4 (Ανιχνευτές 2006) του φαντάρου στο κέντρο της. Στο τέλος για να ξεπιαστεί θα δώσει παράγγελμα ο ίδιος στον εαυτό του να στρίψει δεξιά.

Αλλά θα ταυτιστεί και από το θάρρος και το θράσος κυνηγών της ομάδας των Αργόσχολων το 2010 (και μπράβο τους) να θάψουν θησαυρό στα σπλάχνα της κόντρα σε κάθε λογική, κάνοντας πλούσια τα ταξί της πιάτσας απομακρύνοντας τα με διαδοχικές κούρσες από την πλατεία.

Σήμερα μπορεί σε πολλά μοναστήρια να υπάρχει έλλειψη μοναχών, δεν ίσχυε όμως για τον Κουασιμόδο (και την παρέα του) ήρωα του παιχνιδιού του 1998, που αν και μέρος της μονής το έχει πάρει ο δρόμος, είναι βέβαιος για την πληρότητα της βρισκόμενης παραπλεύρως οδού του συγγραφέα του.

Το γνωρίσαμε μέσα από το παιχνίδι το 2002 όταν από μια ακροστιχίδα πετούσαμε όλα τα περιττά της στοιχεία μαθαίνοντας αναγραμματισμό, όμως το 2006…

Στήθηκε ολόκληρο φροντιστήριο κυνηγητικής παιδείας σε μορφή έκθεσης – αναδρομή στο θεσμό. Στους μαυροπίνακες του παρουσιάζονταν τα πιο SOS θέματα που είχαν έως τότε διδαχθεί, ενώ μια πιο πλήρη και ενδελεχή μελέτη προσφέρονταν μέσω κατατοπιστικών φακέλων στα θρανία του.

Αλίμονο στον κυνηγό που δεν θα μελετούσε την προβλεπόμενη ύλη. Άλλωστε οι διοργανωτές το είχαν δηλώσει ότι ως μαθήτριες κυνηγοί θα δώσουν στο τέλος απολυτήριες εξετάσεις άνευ περιόδου μετεξεταστέων.

Παράλληλα για την πλέον αρτιότερη προετοιμασία πωλούνταν το εγχειρίδιο του καλού κυνηγού και ένα λεύκωμα αφισών. Μίλησε κανείς για δωρεάν παιδεία;

Δεν ήθελε και πολύ σκέψη σχεδόν για το σύνολο των κυνηγών, καθώς οι λουκουμάδες του Κανακάκη είναι ακαταμάχητοι.

Ο συμπαθέστατος συμπολίτης μας εκείνο το πρωινό του 1995 θα έπαθε της καρδιάς του το τάραχο, όταν είδε ξαφνικά να εισβάλουν δεκάδες τρελαμένοι κυνηγοί ψάχνοντας τα πάντα μέσα και έξω από το κατάστημά του.

Κι όταν είδαν ότι δεν υπήρχε κάτι ζητούσαν από αυτόν την πολυπόθητη λύση αναγκάζοντάς τον να τους πετάξει έξω κακήν κακώς. Θα μου πείτε που ξανακούστηκε μαγαζάτορας να διώχνει την πελατεία του;

Ίσως και οι διοργανωτές Αργόσχολοι να το μετάνιωσαν και έτσι σε μετέπειτα διοργάνωσή τους σε μια αποστροφή του παλιού γρίφου οι λουκουμάδες να πάρουν την μεγάλη ρεβάνς, με τον Μανόλη Σταματογιαννάκη στο ρόλο του λουκουματζή Κανακάκη, αφού το κατάστημά του αποτελούσε παλιά του εγκατάσταση.

Monsieur

Markos Halkykakis

Makri Steno 2

Rethymnon Crete

Grece

Είναι απλό αλλά αν δεν καταλαβαίνετε ακριβώς την διεύθυνση του φίλου μας να πάτε να ρωτήσετε στο Ταχυδρομείο. Αυτοί έχουν φάει τους δρόμους με το κουτάλι, κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

Είναι το παιχνίδι που προηγήθηκε κατά πολύ της εποχής του. Μια μικρή έκδοση που αποτελούσε και την ιστορία του ήταν όλο το παιχνίδι. Δεν χρειάζονταν τσεκαρίσματα, ταμπελάκια και ότι άλλο απαιτούσε μια γραμμική ανάπτυξη παιχνιδιού. Ακόμα και η οργανωτική επιτροπή ήταν άχρηστη. Μέχρι και σήμερα το παιχνίδι αυτό θεωρείται αξεπέραστο σαν ιδέα.

Διαδραματίζεται σε ένα πολυφυλετικό Βενετοκρατούμενο Ρέθυμνο και αναφέρεται στις τελευταίες στιγμές του ήρωα του και τους όρους διάθεσης της κληρονομιάς του.

Αυτοί που λαμβάνουν τα κληροδοτήματα έχουν λόγους διακριτούς, (το καταλάβαμε αργότερα) φέρουν ένα τίτλο και παίρνουν την θέση τους στο χάρτη – σκακιέρα της πόλης.

Λίγο μετά την έναρξη επικράτησε γενική αμηχανία.

Σαν παίκτες εκείνη την στιγμή είχαμε δεχτεί μια γερή γροθιά στο στομάχι, να έχουμε εντοπίσει όλα τα κληροδοτήματα και να μην μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε.

Η μαγική λέξη – λύτρωση στο μαρτύριό μας ήταν σκάκι και όλα τελείωναν εκεί. Όλα τα κληροδοτήματα – πιόνια ήταν εντός της παλιάς πόλης, ενώ με μια μόλις διαγώνια κίνηση της βασίλισσας κατέληγε σε ματ που αποκάλυπτε την θέση του θησαυρού, στην διασταύρωση των οδών Χατζημιχάλη Γιάνναρη και Δασκαλάκη εκτός των τειχών που τότε υπήρχαν τρεις μικρές σκάλες.

Αυτό το παιχνίδι θα δείξει ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι δημιουργίας πέραν της γραμμικής με τα ταμπελάκια, θα εμπνεύσει άλλους οργανωτές αργότερα που με την σειρά τους θα ανανεώσουν και θα δώσουν φρεσκάδα στο θεσμό.

Ήταν πρωινό της 17^ης Φεβρουαρίου 1991. Μια παρέα τριών φίλων στέκεται μπροστά στο θύρωμα της οδού Λορέντζου Μαβίλι 34 μετά από την περίπου μιας ώρας αναζήτησής του. Ο γράφων ένας από αυτούς μην κρατώντας ούτε μπλοκάκι σημειώνει στην πίσω όψη της φωτογραφίας το επόμενο μήνυμα. Η απόλυτη ανοργανωσιά.

Έτσι ξεκινήσαμε όλοι οι κυνηγοί τότε. Από το απόλυτο μηδέν. Με ελάχιστη γνώση και βιβλιογραφία, χωρίς ίντερνετ, κινητά τηλέφωνα και τις δυνατότητες των πολλών ηλεκτρονικών εφαρμογών που υπάρχουν σήμερα. Ίσως όμως και για τους λόγους αυτούς αυτά τα πρώτα πέντε χρόνια του παιχνιδιού να ήταν και τα πιο μαγικά για μας, να έχουν μείνει στην μνήμη και στην καρδιά μας.

Στην πορεία μάθαμε πολλά. Οι γνώσεις και οι πληροφορίες ολοένα αυξάνονταν, νέες εκδόσεις έρχονταν στο προσκήνιο, ενώ παράλληλα γίναμε δέκτες της νέας τεχνολογίας. Το βασικότερο όμως ήταν να μάθουμε την ιστορία του τόπου μας, να τον αγαπήσουμε και να τον σεβόμαστε περισσότερο.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το περάσουμε στους νεώτερους αλλά και σε αυτούς που μέχρι σήμερα δεν είχαν ασχοληθεί με τον θεσμό. Να προσεγγίσουν το παιχνίδι από την πλευρά της αγάπης για τον τόπο τους και την ανάγκη της γνώσης γι’ αυτόν.

Να μην τρομάζουν μπροστά στο υλικό που θα διαπιστώσουν ότι υπάρχει. Αντίθετα θα πρέπει να είναι πολλοί χαρούμενοι γι’ αυτό. Κι η δίψα για νέα στοιχεία να μην σταματά ποτέ.

Θα αισθανθούν το παλμό της πόλης στο παρελθόν, στο παρόν αλλά και στο μέλλον και είμαι σίγουρος ότι ακόμα και στο παιχνίδι θα είναι στιγμές που γρίφοι – ερωτήματα δεν θα χρειάζονται να τους δουν αναλυτικά γιατί την απάντηση θα την έχουν στην καρδιά τους.

Αυτά και ακόμα πολλά περισσότερα θα δούμε στην ξενάγηση με αφετηρία την πλατεία Αγνώστου και στην προβολή που θα ακολουθήσει στην αίθουσα του Ενετικού ναού της Αγίας Παρασκευής την Δευτέρα 15 Οκτωβρίου στις 17.30 το απόγευμα.

Θα θυμηθούμε παλιές αγαπημένες στιγμές που έμειναν ανεξίτηλα στην σκέψη μας και έκαναν την ενασχόληση με το θεσμό μια ευχάριστη νότα της καθημερινότητας, ένα κομμάτι της καρδιάς μας.

Θα μας τις θυμίζει μια βόλτα στα σοκάκια της, όταν σταθούμε στο κατώφλι των σπιτιών της και θαυμάσουμε την αρμονία του χώρου και του χρόνου, όταν μυρίσουμε το άρωμα των λουλουδιών της βάζοντας στην ψυχή μας χρώματα και εικόνες που όπου κι αν πας σε ακολουθούν και ο νόστος γι’ αυτά σε ξαναφέρνει κοντά τους.