Η ανελέητη πλευρά της προπαγάνδας
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
• Μια απάνθρωπη πράξη σε βάρος πεινασμένων παιδιών
Είναι τα ηρωικά στοιχεία που μας απασχολούν πάντα, όταν αναφερόμαστε στη ναζιστική κατοχή. Κι όμως συνέβαιναν τόσα καθημερινά που ακόμα και μια σημερινή Ελλάδα των κινητών, του facebook και της κρίσης συγκλονίζουν.
Ημέρες αγωνίας, σκηνές φρίκης, συνθήκες διαβίωσης άθλιες. Μερικές από τις διηγήσεις αυτές θα μας απασχολήσουν, γιατί κάνουν μια αναφορά σε ανθρώπινες στιγμές μιας εποχής που η ανθρωπότητα έζησε σκηνές αποκάλυψης από έναν ανελέητο δυνάστη.
Το παρακάτω αναφέρεται σε άρθρο του Γ.Σ που διαβάσαμε στην «Κρητική Επιθεώρηση», της Παρασκευής 3 Ιανουαρίου 1947.
Πρόκειται για ένα θλιβερό περιστατικό που αξίζει να το ανασύρουμε από το απώτερο παρελθόν, καθώς πλησιάζει και η επέτειος της Μάχης της Κρήτης.
Αρχή Ιουνίου 1941
Ήτανε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου του 1941:
Στο Τελωνείο μας κάτω στο λιμάνι υπήρχαν άφθονα τρόφιμα, συμμαχικά, φασόλες, ρύζι, αλεύρι, κονσέρβες κ.τ.λ.
Οι Γερμαναράδες πηγαινοήρχοντο βιαστικοί αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες κ.τ.λ. Η σημαία με το σήμα της βίας εκυματούσε και ερύπαινε το μέγαρο του τελωνείου μας.
Ο Ρεθεμνιώτικος κόσμος και ο λαουτζίκος άρχισε σιγά σιγά να ξεφοβίζεται και να βγαίνει έξω.
Είπαμε παραπάνω πως ήταν οι πρώτες μέρες δηλαδή 2-3 μέρες που πρωτομπήκαν.
Μια από αυτές τις μέρες έτυχα κι εγώ εκεί. Γυναίκες, παιδιά, φτωχόκοσμος φοβισμένος και πεινασμένος.
Τα παιδιά παρακαλούσαν τους Γερμανούς να τους δώσουν λίγο αλεύρι ή ό,τι άλλο (μαντζαρία) φώναζαν τα παιδιά, οι γυναίκες παρακαλούσαν κι αυτές το ίδιο.
Παραπέρα ένας όμιλος 5-6 αξιωματικοί κοιτάζανε τα γυναικόπαιδα και συζητούσανε γελώντας.
Κάποια στιγμή ένας στρατιώτης ελληνομαθής πλησίασε στα γυναικόπαιδα και των λέγει: «Οι κύριοι αξιωματικοί διατάξανε να σας δώσουν από μια κουραμάνα και από μια κονσέρβα είσθε λίγοι και πρέπει να μαζευτούν κι άλλοι.»
Μονομιάς από στόμα σε στόμα διαδόθηκε στις γειτονιές κι άρχισαν να καταφθάνουν ομάδες πολλές γυναικοπαίδων. Γυναίκες πολλές προπαντός κρατούσαν στην αγκαλιά των μωρά και παιδιά.
Μαζεύτηκαν καμιά 150αριά γυναικόπαιδα και πολύς άλλος κόσμος, όλοι πεινασμένοι, φοβισμένοι με τις πρώτες εντυπώσεις. Κάποτε τέλος έρχεται ένας αξιωματικός και βάζει στη σειρά από το Τελωνείον μέχρι του Αμπατζή το Καφενείο όλον αυτόν τον κόσμο. Στρατιώται γερμανοί πολλοί μοιράζανε από μια κουραμάνα και από μια κονσέρβα σε όλους γενικώς, αλλά με αυστηρή διαταγή κανένας να μην αρχίσει στέκοντας να τρώγει, γιατί και ξύλο θα εισπράξει, αλλά θα του τα πάρουν και πίσω.
Έτοιμος για φωτογράφηση
Κατόπιν στάθηκε δίπλα στο γερανό στη βρύση του λιμανιού ένας αξιωματικός, τοποθέτησε μπροστά του σε τρίποδα μια μηχανή κινηματογραφική, κάμανε πρωτύτερα διδασκαλία στα γυναικόπαιδα να φαίνονται γελαστά και χαρούμενα και κατόπιν κρατώντας στα χέρια. Κουραμάνες και κονσέρβες να περνούν μπροστά από τη μηχανή. Πέρασε όλος αυτός ο κόσμος χαρούμενος και γελαστός με τα πολύτιμα τρόφιμα στα χέρια και παραπέρα στέκαν άλλοι πολλοί γερμανοί και με αγριοφωνάρες και απειλές παίρνανε πίσω τα δώρα των.
Κατάρες και βρισιές
Θυμούμαι σαν αυτή της στιγμή τη θλίψη και την απόγνωση μα και τις κατάρες και βρισιές των λαβόντων, αλλά και τα κλάματα των μικρών.
Απ’ αυτό που διηγήθηκα μπορεί ο καθένας να σχηματίσει τη γνώμη του για τους Ναζήδες.
Ένα ακόμα δείγμα «πολιτισμού» ενός λαού που ήθελε λέει να εκπολιτίσει τον κόσμο
Ε.Λ.