– Επιτέλους, ποιος είναι αυτός ο παράφρων που τολμά να ταράζει την ηρεμία μας και να καταβυθίζει τα χρηματιστήρια του κόσμου κάνοντάς τα να μοιάζουν με βαρκούλες μέσα σε μια φουρτούνα τρελή;
– Ένας ιός είναι φίλε μου, απλά και μόνο ένας ιός.
– Με δουλεύεις ρε;
Ο Θωμάς είχε εκνευρισθεί και η αγριοφωνάρα του έκανε τους θαμώνες του μικρού καφενείου να στραφούν να μας κοιτάζουν ενοχλημένοι.
– Αυτή είναι όμως η αλήθεια φίλε μου. Ουδέποτε ως σήμερα οι γιατροί είχαν συνειδητοποιήσει την οικειότητα και τη δύναμη που τους χαρίζει η σχεδόν καθημερινή τους σχέση με τους ιούς και τα μικρόβια. Με ηδονή συνταγογραφούν τ’ αντιβιοτικά ή τα αντι-ιικά φάρμακα με τη βεβαιότητα της άνετης νίκης επί του ιού με συνοπτικές διαδικασίες.
Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σε μια επιδημία (ή πανδημία όπως ονομάζεται στη χειρότερή της εκδοχή), τα πράγματα αλλάζουν. Ο θάνατος καλπάζει με το δρεπάνι του να θερίζει ανθρώπινες ζωές, τα νοσοκομεία δεν επαρκούν, οι γιατροί γονατίζουν, οι μαύρες σημαίες κυματίζουν.
Μπορούμε να φανταστούμε τους παθογόνους μικροοργανισμούς ως διαβολικά βρωμερά όντα με κοφτερά δόντια τα οποία ροκανίζουν τους ανθρώπινους βλεννογόνους και τις πνευμονικές κυψελίδες «πνίγοντας» τον άρρωστο άνθρωπο στο βήχα. Η ανάγκη τους για επιβίωση τους αναγκάζει να σέρνονται σε υγρές κοιλότητες και σκοτεινούς υπονόμους μέχρι να βρουν να στρογγυλοκαθίσουν σε έναν ξενιστή. Μισούν την καθαριότητα και τ’ αντισηπτικά, διότι τους προκαλούν σπασμούς θανάτου.
Με ρωτάτε συχνά αν ο ιός είναι «κατασκευασμένος» και αν ίσως η επιδημία ξεκίνησε από μιαν ανθρώπινη βούληση. Αυτή είναι η λιγότερο πιθανή εκδοχή. Η γνώμη μου είναι ότι η αλόγιστη πίεση στο περιβάλλον από την καταναλωτική μανία, η εξάντληση των πόρων και η τεράστια ρύπανση γης, αέρα και θαλασσών οδήγησε σε μια απροσδόκητη (και αναπόφευκτη) μετάλλαξη του ιού ο οποίος ανέλαβε εκ μέρους της φύσης να τιμωρήσει τους ανθρώπους και να φρενάρει την «παραφροσύνη» τους. Θα ταίριαζε γι’ αυτό πάρα πολύ το όνομα «Ιός της παραφροσύνης».
– Με δουλεύεις ρε;
Ο Θωμάς είχε εκνευρισθεί από την αυθαίρετη ανάλυσή μου για ένα «παράφρονα ιό» που ρίχνει τα χρηματιστήρια και κάνει την κατάθλιψη και τον πανικό να χάσκουν μπροστά μας. Από τη μια στιγμή στην άλλη, κανείς πλέον δεν μπορεί να απολαμβάνει ξένοιαστος την μπριζόλα του.
Εγώ πάντως συνέχισα ατάραχος:
– Ο πλούτος του πλανήτη έχει συγκεντρωθεί σε χέρια ελαχίστων και πολύ επικίνδυνων ανθρώπινων όντων τα οποία θεωρώ ότι στην πλειοψηφία τους διακατέχονται από μιαν ακόρεστη δίψα για να τον αυξήσουν (τον πλούτο) πιο πολύ, πιο πολύ, ακόμη πιο πολύ.
Άκου όμως τώρα, Θωμά, και μια ευχάριστη δική μου πρόβλεψη. Νομίζω ότι η ίδια η φύση θα δώσει λύση στο πρόβλημα του ιού με την αύξηση της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα, καθώς θα μπαίνει η άνοιξη. Καθώς η φύση θα αναγεννιέται, οι δυνάμεις της ζωής θα υπερισχύσουν στον τρόμο του θανάτου και η επιδημία θα καμφθεί. Αυτό με δίδαξε η εμπειρία μου η ιατρική και αυτό σου μεταφέρω.
Έρχεται, φτάνει η άνοιξη Θωμά. Μέχρι τότε τα κεφάλια μέσα, συμμόρφωση με τις οδηγίες, λίγη βιταμίνη C με πορτοκάλια και λεμόνια, αυτοσυγκέντρωση και ψυχραιμία.
