Όλα τα καταστροφολογικά σενάρια που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια, από τους συνήθεις προφήτες δεινών και καταποντισμών μέχρι στιγμής διαψεύδονται πανηγυρικά. Η χώρα ούτε επέστρεψε στη δραχμή, ούτε κατέρρευσε οικονομικά, ούτε λιμοκτόνησε, ούτε οδηγήθηκε στον εμφύλιο.
Όσο και αν ορισμένοι δε θέλουν, να το δουν, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Το δημοσιονομικό πρόβλημα έχει λυθεί. Όλοι οι έγκυροι οικονομικοί κύκλοι, εγχώριοι και αλλοδαποί, συμφωνούν ότι από το τεράστιο έλλειμμα, όσο και άκρως επικίνδυνο των 30 δισ. ευρώ, έχουμε ήδη περάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα. Τούτο όμως δεν αρκεί, αν δεν υπάρξει βελτίωση των οικονομικών δεικτών της χώρας με βασικό, ουσιώδες στοιχείο την αύξηση της παραγωγής.
Είναι να απορεί και να εξίσταται ο καθείς για την αδικαιολόγητη αποποίηση, τον παραγκωνισμό και την υποτίμηση από όλους τους πολιτικούς κύκλους, δεξιούς, αριστερούς και κεντρώους, ώστε να παραβλέπουν την πορεία προς καθολική εξόντωση της ήδη απελπιστικά συρρικνωμένης βιομηχανίας, όσης απέμεινε από την πρόσφατη λαίλαπα στην οικονομία της χώρας. Γραφικές φιγούρες της πολιτικής, τακτικοί θαμώνες στα τηλεοπτικά παράθυρα, συνωθούνται και ωρύονται εκτοξεύοντας αλλήλων σε ταυτόχρονη φωνασκία, κάθε λοιδορία με απαραδειγμάτιστη κακεντρέχεια και βάναυση, προκλητική αμετροέπεια. Λόγος χωρίς βαρύτητα, από τον οποίο ελλείπει η αίσθηση του μέτρου, ελλείπει η πείρα, ελλείπει η ψυχραιμία, ακόμα και ο κοινός νους. Ελλείπει η ανοχή στον απέναντι, από ότι παραδέχεται ο ίδιος ο κάθε ομιλητής. «Επεα πτερόεντα».
Είναι κρίμα να συμμετέχουν ενίοτε και διανοούμενοι, αναγνωρισμένης αξίας. Όλοι αυτοί αντιπαρέρχονται, ως αδιάφορο θέμα προς συζήτηση, το θλιβερό γεγονός ότι η μια μετά την άλλη μικρές και μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες κλείνουν, είτε εγκαταλείπουν προτροπάδην την Ελλάδα, όχι μόνο λόγω κρίσης, αλλά και εξαιτίας της γραφειοκρατίας και των εξωφρενικών απαιτήσεων και βαρών, που μας επιβάλλονται με την άθλια συνενοχή της ηγεσίας των Βρυξελών.
Μάταια διαπρεπείς Έλληνες επαΐοντες της οικονομικής επιστήμης, κορυφαίοι καθηγητές του Cambridge, του Harvard του Oxford και του London Economic School, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ότι η αιτία της κρίσης και της έλλειψης ανταγωνιστικότητας, δεν είναι οι δραστικά μειωθέντες μισθοί, αλλά η βαριά φορολογία και ιδιαίτερα το υπέρογκο, απλησίαστο κόστος της ενέργειας (πετρέλαιο) σε σύγκριση με άλλες χώρες. Η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης αναφορικά με την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών. Εισάγει ρεύμα από γειτονικές χώρες. Ποιός μίλησε και ποιός σκοτίστηκε από τους παντογνώστες των παραθύρων, ότι οι απομένουσες ελληνικές και ξένες βιομηχανίες κλείνουν ή εγκαταλείπουν την Ελλάδα για τόπους θαλερούς με λιγότερη διεφθαρμένη γραφειοκρατία και με επικρατέστερα κίνητρα για ανάπτυξη.
Η διαπρεπής οικονομολόγος ελληνοαμερικανίδα Μαρία Πάππας, προϊσταμένη των Εφοριών του Illinois των ΗΠΑ, τι μας λέει εν συντομία για την απαράδεκτη, λαβυρινθώδη ελληνική γραφειοκρατική δομή και τα ανασταλτικά γρανάζια της. «Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παρά ελάχιστη θεσμική γνώση με πολύ μικρές εξαιρέσεις». Εννοεί ότι δεν υπάρχει η σχετική γνώση για κάθε στοιχείο, που έχει θεμελιώδη ρόλο στη λειτουργία ενός συγκροτημένου κρατικού μηχανισμού. Γιατί δεν απευθύνονται σ’ αυτήν την Ελληνίδα την expert στην οικονομία με την υπεύθυνη, εξειδικευμένη τεχνογνωσία, με την πείρα και την επιστημοσύνη; Τις επιπτώσεις της ελληνικής γραφειοκρατίας επισημαίνουν και στηλιτεύουν και πολλοί άλλοι οικονομολόγοι Έλληνες και ξένοι.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά το ενδεικτικό παράδειγμα του Ο.Λ.Π. (Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς). Η διακίνηση των εμπορευματοκιβωτίων στην προβλήτα 2 της κινέζικης COSCO αυξήθηκε 280% το 2013 και στην προβλήτα 1 του Ο.Λ.Π. μόνο κατά 25%. Καθαρά έσοδα από την COSCO 33,5 εκ. ευρώ. Συνολικά κέρδη Ο.Λ.Π. για το ίδιο χρονικό διάστημα 8,0 εκ. ευρώ.
Τις πταίει;
Αν δεν υπήρχαν οι «τονωτικές ενέσεις» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δύσκολα θα αποφεύγαμε την οικονομική κατάρρευση. Χωρίς τα λεφτά του ΕΣΠΑ (19 δις) και του ΚΑΠ άλλα 19 δις, ως ενισχύσεις για τους αγρότες, για είχαμε οδηγηθεί στη χρεωκοπία.
Αυτό ακριβώς θα φέρει, όπως μας λένε οι έμπειροι, επαΐοντες οικονομολόγοι, η μονομερής αναστολή πληρωμών του χρέους και το γκρέμισμα της γέφυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πλανώνται πλάνη οικτράν, όσοι θέλουν και πιστεύουν ότι θα μας πείσουν, ότι η Μέρκελ, ο Ομπάμα, ο Πούτιν και άλλες μυστηριώδεις δυνάμεις και καταχθόνιοι παράγοντες, με μαγικές δυνάμεις, απεργάζονται συμφορές και ελλοχεύουν, να μας κατασπαράξουν!…
Ο εχθρός είναι εσωτερικός εντός των τειχών. Ο εχθρός της Ελλάδας είναι οι Έλληνες.
Είναι καιρός να ξυπνήσομε και να πάψομε, να βλέπομε το πολιτικά γίγνεσθαι και την αμείλικτη πραγματικότητα ρομαντικά και ουτοπικά.
Η Χαλυβουργική κλείνει, τα ναυπηγεία έχουν μείνει χωρίς πελατεία και σημειώνουν τεράστιες ζημιές, η βιομηχανία ζάχαρης καταρρέει. Επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως η 3Ε, ο όμιλος Στασινοπούλου κ.ά. μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, για να βρουν ευνοϊκότερη φορολόγηση. Οι βιομηχανίες αλλαντικών πιέζονται ασφυκτικά, λόγω της μειωμένης κατανάλωσης. Οι πολυεθνικές αλυσίδες κατατρώγουν τα μικρά ελληνικά σούπερ – μάρκετ.
Αντιθέτως από τα καθ’ ημάς στη διεθνή οικονομική σκηνή προβάλλει μια διαφορετική πορεία ανάπτυξης. Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία FIAT μαζί με τη θυγατρική Alpha Romeo, εκτίναξε την παραγωγή της στα ύψη. Σε τροχιά ανάπτυξης η γιγάντια βιομηχανία κινηματογράφου στην Βρετανία και σε παγκόσμια κλίμακα η βιομηχανία παιχνιδιών. Σε γενικές γραμμές μια υψηλή βιομηχανική παραγωγικότητα ακμάζει σε πολλές χώρες, δίνει δουλειά σε εργατικό δυναμικό, αυξάνει το εθνικό εισόδημα, αυξάνει τις αποδοχές, δίνει σιγουριά για το σήμερα και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Άλλοτε και σε εποχή κατά την οποία η Ελλάδα εθεωρείτο, όπως και σήμερα, φτωχή και είχε προσαποκτήσει το προσωνύμιο της «Ψωροκώσταινας» ανεφύησαν πρωτοπόρα παράγοντες για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Που είναι σήμερα οι άλλοτε ρηξικέλευθοι επιχειρηματίες, εκείνοι οι οποίοι δημιούργησαν μονάδες παραγωγής ανταγωνιστικών προϊόντων στη διεθνή αγορά;
Ο πατέρας της Ελληνικής Βιομηχανίας Νικόλαος Κανελλόπουλος, ποιό σκεπτικό ακολούθησε για μια ουσιαστική, δυναμική, εθνική ανάπτυξη; Επεσήμανε τη βασική, πρωταρχική αναγκαιότητα της χώρας. Την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Ποιό βασικό προϊόν ήταν προφανούς χρησιμότητας γι’ αυτό το σκοπό; Τα λιπάσματα. Έπρεπε επομένως να φτιάξει λιπάσματα. Πρώτη ‘υλη των λιπασμάτων είναι ο σιδηροπυρίτης, ο οποίος περιέχει θείον και από το οποίο δια φρύξεως (χημική επεξεργασία) παράγονται θειούχες ενώσεις (διοξείδιον του θείου, θειικό οξύ κ.λπ.). Πού θα ‘βρισκε το σιδηροπυρίτη; Στα Μέθανα και στην Ερμιόνη. Από το θειικό νάτριο έφτιαξε επίσης και τζάμια, για την αυξανόμενη οσημέραι ανοικοδόμηση. Οι αγρότες ήταν δύσπιστοι για την αποτελεσματικότητα των λιπασμάτων. Τη θεωρούσαν ως μια δαπάνη αντιοικονομική, αν όχι άσκοπη. Ο Κανελλόπουλος ίδρυσε προς τούτο γεωπονικό ινστιτούτο και απέδειξε τη διαφορά τους μεγέθους και της κατακόρυφης αύξησης της αγροτικής παραγωγής από τη χρήση των λιπασμάτων.
Πού θα ‘βρισκε όμως εργατικά χέρια; Η ανεργία μάστιζε τον προσφυγικό οικισμό της Δραπετσώνας στον Πειραιά. Ο Κανελλόπουλος μετέτρεψε την Δραπετσώνα, με τους 30.000 άλλοτε πρόσφυγες, σε Ρουρ της Ελλάδας. Απασχόλησε χιλιάδες εργάτες και την κατέστησε μεγάλο βιομηχανικό κέντρο.
Ο Δράκος, Σβορώνος, Στασινόπουλος έφτιαξαν μονάδες μεταλλουργίας για κατασκευή σωλήνων στο Γοργοπόταμο και παραγωγής ακετυλενίου (ασετιλίνης) για την κοπή και τη συγκόλληση των σωλήνων.
Ο βιομήχανος Δράκος έφτιαξε το πρώτο ηλεκτρικό ψυγείο το 1953 (IZOLA). Ακολούθησε στη συνέχεια μια πλούσια ανταγωνιστική παραγωγή σε κουζίνες, θερμοσίφωνες, σόμπες, πλυντήρια και μικροσυσκευές.
Ανάλογα κινήθηκαν και οι Κατσάμπας, Στράτος με τα οκτώ (8) εν συνόλω εργοστάσια της Πειραϊκής- Πατραϊκής. Κατασκεύασαν για κατανάλωση εντός και εκτός της χώρας χιλιάδες, χιλιάδων μέτρα υφασμάτων για σεντόνια, πουκάμισα, μπλου τζίν.
Άλλος δυναμικός, εξέχων παράγοντας στην ανάπτυξη υπήρξαν οι βωξίτες του Παρνασσού, ως πρώτη ύλη για την παραγωγή αλουμινίου και ως πρώτο εξαγώγιμο προϊόν. Το αμέσως κατόπιν εξαγώγιμο προϊόν ήταν και είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες. Αυτές οι δύο βιομηχανίες, οι οποίες παράγουν το μοναδικό εθνικό ορυκτό πλούτο η μια και τον υδάτινο η άλλη, συνιστούσαν και συνιστούν ισχυρό στήριγμα για την εθνική οικονομία και απασχολούν πολυάριθμο προσωπικό.
Εντυπωσιακά ραγδαία αποτελέσματα θα μπορούσε να επιτύχει ο τουρισμός, αν υπάρξει σοβαρή μελέτη για επέκταση μονάδων υψηλών προδιαγραφών και υπηρεσιών (ξενοδοχεία 5 αστέρων, μαρίνες, εστιατόρια, καζίνο).
Η αγροτική παραγωγή μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο ποσοστό στο ΑΕΠ αν βιομηχανοποιηθεί και οργανωθεί σε μεγάλους κλήρους μορφής Α.Ε. Όχι σε μικρό-καλλιεργητές αενάως χειμαζόμενους και εις μάτην ταλανιζομένους. Η χώρα μας έχει μοναδικά πλεονεκτήματα την μακροχρόνια ηλιοφάνεια και το ήπιο κλίμα.
Προς επίρρωση των ανωτέρω και αναίρεση πάσης τυχόν δυσπιστίας, αναφέρω ένα πειστικό, όσο και αξιοθαύμαστο, εντυπωσιακό παράδειγμα ενός επιτυχημένου επιχειρηματία στη Θεσσαλία, ο οποίος με τον πρότυπο συνεταιρισμό που δημιούργησε τον ΘΕΣΓΑΛΑ, έγινε ο πλέον περιζήτητος υποψήφιος ευρωβουλευτής, βουλευτής, περιφερειάρχης, δημοτικός σύμβουλος από όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα. Και αυτός ο επιτυχημένος επιχειρηματίας γύρισε την πλάτη και στα κόμματα και στον κομματισμό παραβλέποντας το κοινό συμφέρον. Απέρριψε ασυζητητί προτάσεις για θέσεις και οφίτσια, που απλόχερα του προσέφεραν.
Ο κ. Θανάσης Βακάλης απόφοιτος Ιατρικής ετών 41 από το Πλατύκαμπο Θεσσαλίας εμπνευστής μιας φαεινής, πρωτοποριακής ιδέας, ενός ανταγωνιστικού κτηνοτροφικού συνεταιρισμού Αγελαδοτρόφων Θεσσαλίας επέτυχε το εντυπωσιακό. Ο Συνεταιρισμός αυτός να τροφοδοτεί τους κολοσσούς των super markets και να έχει τζίρο ύψους 30 εκατομμύριων! Ευρώ.
Αφού κατόρθωσε, μετά από μια υποδειγματική επαγγελματική, φιλική προσέγγιση των κτηνοτρόφων, να τους συνδέσει και να τους ενώσει αξεχώριστα, να τους οργανώσει μεθοδικά και συστηματικά, ώστε να εφαρμόσει άψογα την συνεταιριστική ιδέα.
Κατόρθωσε και τούτο το απίστευτο. Να προσλάβει ο Συνεταιρισμός αποκλειστικό κτηνίατρο, με το δικαίωμα να εισπράττει και επιδότηση από την ΕΕ το επιπλέον ποσό των 1.000 ευρώ το μήνα.
Την ίδια ώρα άλλοι περί άλλα τυρβάζουν. Θρηνολογώντας υποκριτικότατα στα ΜΜΕ αλληλοϋβριζόμενοι, ανοητολογούντες και καταστροφολογούντες σε κάθε ευκαιρία, με κάθε μωρολογία και κάθε ολέθριο λαϊκισμό, και άλλοι να υπόσχονται, λαγούς με πετραχήλια, δηλαδή ψεύτικες, υπερβολικές υποσχέσεις, αν και βέβαιοι όντες και γνωρίζοντες, ότι δε θα πραγματοποιηθούν, διότι είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν.
Πότε επιτέλους η εθνική συνεννόηση και συνεργασία θα σταματήσει τον κατήφορο της χώρας, όπως το κατόρθωσε η μετριοπάθεια και οξυδέρκεια του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1909-1910. Επίσης όταν η εθνική ενότητα σφυρηλατήθηκε, κατατρόπωσε την ιταλική εισβολή το 1940. Όταν οι άλλοτε ιθύνοντες και οι συνετοί πολιτικοί εν αγαστή σύμπνοια, ομοψυχία και αγνό πατριωτισμό διέβλεψαν το εθνικό συμφέρον και παραμέρισαν τη διχόνοια, την οποία στηλιτεύει δεόντως στις επιγραμματικές στροφές του Εθνικού Ύμνου ο Διονύσιος Σολωμός. Ένας ύμνος ο οποίος συμβολίζει πρωτίστως την εθνική ενότητα και ομοψυχία.
